Ni hao!

Allereerst, een gelukkig nieuwjaar!!!
Wij hebben oud en nieuw gevierd 'on the rooftop of the world' (Tibet). Heel gezellig met onze groep van acht + nog vier Nederlanders die we ergens tegen kwamen! Maar voor iedereen die benieuwd is hoe dat hier wordt gevierd: NIET!! Haha, tja het Tibetaanse en Chinese Nieuwjaar is gewoon vele malen belangrijker...ze sparen alles op voor dan ;)!

Maar toen we dit verhaal schreven zaten in de trein richting Tibet, spannend! We hebben er echt heel veel zin in! Maar aangezien dit twee nachten treinen is, hebben we mooi een dagje de tijd om verder te schrijven aan onze blog. Ondertussen genieten we uiteraard van de mooie omgeving buiten de trein! Maarrr terug naar Huangshan...

Dag 1 Huangshan
De bus bracht ons naar Huangshan (de stad zelf, ook wel Tunxi genoemd). Daar hebben we voor één nacht een hostel (Old Street hostel) geboekt, om vervolgens de twee dagen daarna de berg Huangshan zelf te gaan beklimmen en daar een nachtje bovenop te overnachten. Het hostel regelde het allemaal heel netjes, want elke ochtend ging er om 6:15 een bus richting de berg. Ze verschafte een goede plattegrond en ze konden de dorm op de berg al voor ons boeken, scheelt toch weer wat geregel. Verder redelijk wat eten ingeslagen, aangezien het schaars en heel duur op de berg zou zijn.
Nadat we onze kleine rugzakjes hadden ingepakt en dus verder alles voor de ‘berg' geregeld hadden, bleef er gelukkig nog wat tijd over om even het stadje zelf te bekijken. 's Avonds ook heerlijk gegeten bij een heel leuk restaurantje tegenover ons hostel. Alles wat ze aan eten hadden, hebben ze op een hele lange tafel uitgestald en daarachter zag je ook per type gerechten het live gemaakt worden. Vervolgens kreeg je een bordje met een papiertje en een pen in je handen gedrukt en mocht je de nummers van de gerechten die je lekker leek opschrijven. Erg grappig om zo alles te bestellen. Je gaf daarna het briefje af en volgens wachtte je op je eten dat stuk voor stuk gebracht werd. Erg leuk, lekker en het was heel goedkoop. Op het eind kregen we de bon met een kraslaag, dus wij braaf openkrassen... Er stond iets in het Chinees bij, maar de serveerster zei dat we 5 Yuan gewonnen hadden, we konden onze prijs ophalen bij de kassa! Yeaahh!

Dag 2
De wekker ging veel te vroeg, want om 6:15 vertrok de bus alweer naar de berg. Van het hostel kregen we nog een ontbijtpakket mee, lekker in de bus nog wat bammetjes eten.
Nu maar wat info over de berg zelf: het is een heel apart gebergte met archetypische (WAAAT?) granieten pieken, dat er met name heel mysterieus uitziet wanneer er laaghangende mist is en dus alleen de toppen uitsteken. Voor iedereen die de film ‘Avatar' heeft gezien, deze bergen zijn voor die film gebruikt (die prachtig grote ‘eilanden' die in de lucht hangen).
Je leest vaak dat wanneer je deze bergen eenmaal gezien hebt, dat andere bergen niet zoveel meer voorstellen. En ja dat geloven wij graag, wat een prachtige bergen zijn dit. Maar vooral de apartheidsfactor slaat enorm uit! Wat het vooral bizar maakt zijn de eindeloze trappen die gebouwd zijn op de berg. Het is één groot trappenfestijn. Het is dus niet zoals je normaal in de Franse Alpen wandelt op paadjes, maar je loopt vrijwel continu op trappen. Leuk met onze type B-bergschoenen aan...
Er zijn vier manieren om de berg op te komen: de Eastern Steps (of de Eastern kabelbaan) of de Western Steps (of de Western kabelbaan). Eerst waren wij van plan om naar boven te lopen, maar we kregen van mensen die er al geweest waren de tip dat juist niet te doen. Het is alleen maar (twee/drie uur lang) naar boven lopen op trappen, dus wanneer je boven bent heb je geen energie meer boven verder te bekijken terwijl dat juist het mooiste is. Dus we besloten om aan de oostkant de kabelbaan omhoog te nemen en dan vrij snel naar een gedeelte (West Canyon) te gaan, want dat schijnt het mooiste maar ook het zwaarste te zijn. Jammer genoeg was de snelle kabelbaan dicht en moesten we de langzame nemen, na eerst twee uur in de rij te hebben gestaan... Boven aangekomen hebben we het rondje in ongeveer vijf uur gelopen, maar zoo prachtig! De trappen waren soms zo gevaarlijk steil dat dit deel ook zwaar werd afgeraden voor mensen met hoogtevrees (of iets wat daar in de buurt komt). Maar die trappen en het uitzicht waren zo ongelooflijk bijzonder mooi! Sommige trappen waren ook zo gevaarlijk steil dat we de vuistregel die ze bedacht hebben ook goed begrijpen: ‘Kijk niet naar het uitzicht als je loopt en loop niet als je naar het uitzicht kijkt'. En ja dat gold soms echt, anders verlies je zwaar je evenwicht. Verder was het ook een hele workout... trappen lopen is echt zwaar! Maar na vele offers, was dit toch wel één van de hoogtepunten tot nu toe van de reis. Onbeschrijfelijk mooi, hopelijk kunnen de foto's meer zeggen dan onze woorden, want is het is lastig te beschrijven.

In de bus richting de berg hadden we nog een Taiwanese Amerikaan ontmoet en een groepje van vier Duitse studenten die studeerden in Shanghai. Ze zouden ook in het zelfde hostel op de berg verblijven. De eerste dag een stuk met de Amerikaan gelopen, erg handig... want hij kon mooi wel Chinees praten voor als we de weg vroegen!

Uiteraard hebben wij volgens de Chinese traditie een ‘locker' in de berg gehangen met daarop onze namen gegrafeerd. Het is traditie dat jonge stelletjes hun namen op een slotje laten graferen om dit slotje vervolgens op deze prachtige locatie voor altijd achter te laten. Dat zou geluk in de liefde moeten brengen ;) Voor de mensen die het slotje willen zien, het hangt op een hoogte van 1600,17m, met GPS-coördinaten N 30.141487 E118.152748. ;)

Aan het einde van de middag aangekomen bij het hostel, eigenlijk waren we al helemaal kapot van de hele dag, maar we besloten toch nog één top te beklimmen voor de zonsondergang. En ja erg geslaagd! 's Avonds hebben we gezellig gegeten met z'n allen om vervolgens redelijk op tijd weer naar bed te gaan. Want om half zes stond de wekker om weer op de tijd de top te beklimmen om de zonsopgang te zien!

Dag 3
De tweede dag op de berg hebben we nog wat mooie pieken bezocht en werkelijk je blijft je elke minuut weer verbazen over dit aparte gebergte... De hoogste punt was 1864,8m, dus dat was flink klimmen. Het was die dag ook erg warm, graadje of 19! Flink zweten, maar een mooie bruine kop gekregen ;) Vooral Wouter heeft een mooi zonnebrillijntje aan de rechterkant. Vervolgens zijn we daarna met z'n allen de hele berg gaan afdalen via de Western Steps en terug naar het hostel in Tunxi. Nog één gezellige avond met z'n allen gehad, samen eten bij weer het restaurant tegenover het hostel (dit keer alleen zonder kraslaag op het bonnetjes) om de volgende dag weer onze wegen te splitsen.

Dag 4
Vanuit hier zouden we vertrekken naar Wuyuan. Eigenlijk heette het gebied en de grote plaats Wuyuan, maar wij sliepen in het schattige plaatje Small Likeng. Op internet (Wikitravel, erg handig) hadden we een leuk hotel gevonden met goede recensies, het Golden Bridge Hotel. De informatie uit de Lonely Planet was nogal verouderd en de twee aanbevolen hotels bestonden niet meer of waren nogal louzy. We hadden het huidige hostel gevraagd of ze het hotel voor ons konden boeken, aangezien we alleen telefonisch een boeking konden maken en ons Chinees is helaas nog steeds niet zo sterk ;)
Op naar de bus die ons van Huangshan naar Wuyuan zou gaan brengen. Helaas was dit niet zo'n mooie bus. Het station zag er goed uit, maar de bus zelf was oud en de mensen zaten rustig in de bus te roken en te rochelen... Maargoed wat willen we, we gaan meer het binnenland dus de omstandigheden worden ook wat primitiever!