Tibet

Tashi Delek (Hallo op z'n Tibetaans)

De foto's kunnen weer bekeken worden op Picasaweb (klik op Picasaweb voor de foto's)

Daar zitten we dan... heel relax en gezellig bij Adrienne in Thailand de laatste hand te leggen aan ons verhaal over Tibet. We zijn daar geweest van 29 december tot en met 7 januari... inderdaad al even geleden ;) Zoals je het ziet, het is een lang verhaal geworden. We vonden het een erg interessant ‘land' en wilde dan ook zoveel mogelijk van wat we er van hebben meegekregen op papier zetten!
Onder de kopjes staat vaak eerst ‘info' en daarna meer onze eigen belevenissen, voor als je het één en ander wilt overslaan ;) Maar vooral de zijn foto's erg mooi om te zien en geven ook al een goed beeld!!

Treinreis
De toer begint met de treinreis van zo'n 4064 km vanuit Chengdu naar Lhasa (de hoofdstad van Tibet). Het laatste deel, de Qinhai-Tibet lijn, is behoorlijk nieuw (juli 2006), maar geen twijfel over mogelijk dat het nu al behoort tot de klassieke treinreizen van de wereld! Deze lijn is 1956 km lang, 86% bevindt zich boven de 4000 m en met het passeren van de Tangu-la pass (5072 m) is het 's werelds hoogste trein. Verder is het ook een knap stukje techniek: Ten eerste is de helft van de lijn op permafrost gebouwd, maar voor de zekerheid is er een koelsysteem onder de lijn gemaakt om het dooien tijdens een hete zomer te voorkomen. Daarnaast is er 160 km aan bruggen en verhogingen gebouwd, zeven tunnels (waaronder 's werelds hoogste) en 24 hogedrukkamers (om hoogteziekte van de medewerkers te behandelen).
Maar de lijn heeft ook zo z'n keerzijde... De Tibetanen maken zich zorgen om de culturele impact van de lijn. Het is een boost voor de economie, omdat transport veel makkelijker is (import), maar dit gaat natuurlijk ook gepaard met de import van vele Chinese toeristen en immigranten. Daarnaast is meer dan 90% van de werknemers afkomstig van andere provincies dan Tibet. En de kosten (4,1 miljard) die Beijing erin gepompt heeft is meer dan wat ze de laatste 50 jaar aan scholen en ziekenhuizen in Tibet bij elkaar hebben besteed.

Dit allemaal bij elkaar, maakt het toch een behoorlijk indrukwekkende treinrit! De uitzichten vanuit de trein waren dan ook echt prachtig. Van woestijnachtig landschap (wat ons deed terug denken aan de Gobi-woestijn), karamelgekleurde bergen, immens grote meren, tot uiteraard in de verte de hoge bergen met eeuwige sneeuw! Helaas moesten we de foto's door de ramen van de trein maken, maar zelfs die zien er nog indrukwekkend uit.

Weer even terug naar Chengdu: om 20:00 uur gaan we naar het station, opzoek naar onze Amerikaanse reisgenoot. Na enig rondzoeken geven we het op, we zien haar wel in de trein...
Bij het binnengaan van de trein, werd zoals verwacht naar het kopietje van onze Tibet-permit gevraagd. Grappig, want het werd duidelijk alleen gevraagd aan mensen die er niet Chinees uitzagen! De rest kon gewoon doorlopen, dus voor Chinezen zelf geen probleem om Tibet in te gaan. In de trein ontmoeten we onze Amerikaanse reisgenoot. Hèhè, het is nu duidelijk dat we haar niet konden vinden... Ze is dan wel Amerikaans, maar ze ziet er zo Chinees uit als wat! Ze is namelijk geboren in Korea. Zij kon dus wel gewoon de trein inlopen zonder haar permit te laten zien.
De eerste nacht en voor een groot deel de volgende dag bevinden we ons nog gewoon op ‘Chinees' grondgebied en gaan we nog niet echt de hoogte in. Deze dag hebben we besteed aan genieten van het uitzicht en ons inlezen in de wilde, maar treurige geschiedenis van Tibet. Verder kwam er af en toe en Chinees meisje langs, die enig Engels kon en het leuk vond om het over van alles en nog wat te hebben!

Aan het einde van de middag komt de conducteur langs met een papiertje, of we dat even willen invullen! Handig, want het staat er alleen maar in het Chinees op en die lui kunnen geen woord Engels. Ze willen dat we iets invullen en vervolgens ondertekenen, maargoed voor we dat doen willen we wel even weten waarvoor en wat ;) Uurtje later komt er een andere conducteur bij, ergens uit de trein gevist om ons te assisteren. Het papiertje dat we moesten ondertekenen ging erom dat we bekend zijn met het feit dat de trein erg hoog gaat en dat het hoogteziekte kan veroorzaken. Verder werden er zuurstofmaskertjes uitgedeeld. Mocht je je niet lekker voelen door de hoogte (hoofdpijn, kortademig, etc.) dan kan je dat aansluiten en gebruik maken van wat extra zuurstof. Nou... we zijn benieuwd hoe onze lichamen op de hoogte gaan reageren!
De tweede nacht redelijk goed geslapen, af ent toe wakker geweest en op die momenten merkten we beiden op dat we iets sneller ademen. Maar de volgende ochtend kwamen we tot de conclusie dat die grote hoogte op dat moment nog niet zoveel met ons deed. Geen zuurstofmaskertjes nodig gehad, geen hoofdpijn... hooguit af en toe een beetje sneller ademen. Wat een desillusie, we hadden ons er meer van voorgesteld ;) We hadden in ieder geval genoeg water mee genomen, want veel drinken is goed ter preventie van hoogteziekte.
Met onze Amerikaanse reisgenoot ging het wat minder goed die ochtend. Ze lag alleen maar te slapen... ze dronk en at niets, niet echt goed dus! Na een rondje in de trein te hebben gelopen, vonden we nog een paar anderen die we al in Chengdu ontmoet hadden en die ook richting Tibet gingen. Daarvan zaten er twee continu aan het zuurstofmaskertje. Wij waren eigenlijk best verbaasd dat te zien, omdat we het zelf niet nodig hebben en verder niemand zagen gebruiken in onze wagon! Maar het ging verder wel goed met ze. Tegen een uurtje of 13 gingen we terug naar onze coupé en de Amerikaanse lag nog steeds te slapen. We hebben haar maar wakker gemaakt, water voor d'r gekocht en een beetje gepusht om redelijk wat te drinken. Ze gaf aan dat zuurstof naar haar idee niet hielp, dus wij even testen bleek dat er helemaal niets uitkwam!! Conducteur erbij gehaald en die gaf aan dat de flessen leeg waren in onze wagon.... Nou lekker is dat! Dus we hebben haar op een stoeltje in een andere wagon gezet met wat flesjes water en wat eten er naast en gelukkig deed dat haar goed. Ze voelde zich nog niet op en top, maar wel een heel stuk beter!
Tegen 17 uur rollen we dan eindelijk Lhasa in. Het was een beetje bewolkt en de stad oogde op dat moment zo tussen de bergen gelegen wat grauw aan. Op het eerste gezicht lijkt dit gewoon op elke andere Chinese stad, mooi statig station met een mooi plein erbij. Buiten het station ontmoeten we onze gids, Sam, en één van onze drivers. We krijgen gelijk een witte sjaal van Sam in onze handen gedrukt, een Tibetaanse gewoonte... De jeep ziet er netjes uit en de gids maakt een leuke indruk! Nu nog even afwachten hoe de rest van de groep is, ze wachten op ons in het hotel.

Over goedkoop reizen gesproken... We hoorde van de andere Nederlanders in de trein dat één van hun groepsgenoten nogal op de goedkope tour is, dus alles echt zo goedkoop mogelijk probeert te regelen. Die jongen had dus gewoon vanuit Chengdu naar Lhasa (2 nachten) op een stoel gezeten, scheelde toch weer een paar tientjes...

Verder hadden we in de trein nog contact met een Tibetaanse jongen van rond de 25 jaar. Hij studeerde Engels in Chengdu en ging nu terug naar zijn familie. Al snel ging het gesprek over de situatie in Tibet. Hij begon daarover met de vraag of wij hun god kenden (de Dalai Lama dus) en praatte vrij open over de situatie en hoe hij er tegen aan keek. Hij zit dan wel bij ons in de coupé, maar als Tibetaan moet je toch wel heel erg oppassen met uitspraken die je daar over doet! Dus het verbaasde ons dan ook dat hij er zo open over was. Hij vertelde dat hij graag naar het buitenland zou willen gaan om zijn Engels te verbeteren, maar dat het erg lastig is (zo niet bijna onmogelijk) om als Tibetaan naar het buitenland te gaan. We lieten hem de LP van Tibet zien en daarin staat een brief en handtekening van de Dalai Lama. Hij vond dit leuk om te zien, maar was verbaasd dat we dat boek hadden. Wij hadden nadat we dat gelezen hadden al een beetje twijfels of dit boek hier toegestaan was, maar kennelijk is dat boek dus eigenlijk verboden hier... Het was erg interessant om met deze jongen te spreken en het was duidelijk dat hij het fijn vond om met ons (westerlingen) erover te praten. Hieronder eerst een stukje geschiedenis wat het allemaal een stukje duidelijker maakt!

Geschiedenis
Waar te beginnen met de geschiedenis van Tibet... Laten we proberen aan te sluiten bij de wat meer recente geschiedenis met een goede inleiding.
In 1949 viel de Chinese nationalistische overheid in handen van Mao Zedong en zijn communistische bandieten. Toen nog onbekend voor de Tibetanen, maar dit was de opening van waarschijnlijk het verdrietigste hoofdstuk van de geschiedenis van Tibet, dat helaas nog steeds niet afgesloten is.
Een jaar na de communistische overname van China vielen zo'n 40.000 Chinezen troepen Tibet aan. Met het armoedige leger van zo'n 4000 man had Tibet weinig kans. De overheid probeerde nog de aandacht af te leiden door het installeren van de 14e Dalai Lama (spiritueel en politiek leider van Tibet), die onderhand al 15 was. Maar met de juichende en dansende mensen op straat bood ook dit niet echt veel weerstand. Helaas was het beroep dat op de VN gedaan werd ook tevergeefs.
De Dalai lama probeerde nog te overleggen met Beijing, maar dit was niet meer nodig... De Chinezen hadden al hun eigen overeenkomst gemaakt waarbij de Tibetanen twee keuzes hadden: dan wel het ondertekenen van de gestippelde lijn of verdere agressie vanuit China tegemoet zien. Het 17-punten overeenkomst ‘Agreement on Measures for the Peaceful Liberation of Tibet' beloofde een één-land-twee-systemen structuur, zoiets dat lijkt op wat Hong Kong en Macau is aangeboden, maar het bood weinig garantie dat die belofte zou worden nagekomen. In 1951 werd dit contract getekend en Mao's eerste opmerking tijdens deze tekenceremonie was: ‘Welcome back to the Motherland'.
Het Tibetaanse Nieuwjaar in 1959 dat net als andere jaren legio mensen naar Lhasa bracht, zou dit jaar iets anders zijn: de Chinezen hadden hun eigen highlight er aan toegevoegd. Daarnaast werd de Dalai Lama uitgenodigd (meer een verkapt bevel) en hij accepteerde dat om onrust te voorkomen. Ook werd hem gevraagd niet met z'n gebruikelijke 25 bodyguards te komen, ook dit accepteerde hij. Al snel lekte dit nieuws uit en veroorzaakte dit frustraties bij de Tibetanen. Het was voor hun duidelijk dat de Chinezen er op uit waren om de Dalai Lama te kidnappen. Grote getalen verzamelden zich om het zomerpaleis van de Dalai Lama en ze zouden zich met hun leven hem verdedigen. Ondertussen kwamen er ook steeds meer Tibetaanse soldaten die hun uniformen van ‘People's Liberation Army' uit deden en wapens onder de bevolking uitdeelden om het gevecht aan te gaan. Een groep ministers verkondigde dat de getekende overeenkomst ongeldig was en dat Tibet afstand deed van de Chinese autoriteit. In een laatste poging om bloedvergieten te voorkomen bood de Dalai Lama zichzelf aan de Chinezen aan. De Chinezen antwoorden hierop met twee mortier granaten in de tuinen van het zomerpaleis. De Dalai Lama had nu alleen nog maar de keuze om te vluchten, verkleed als een soldaat kwam hij 14 dagen later in India aan. Na 3 dagen gevechten en na vele kapot gebombardeerde kloosters lag Lhasa bezaaid met minstens honderden Tibetaanse lijken. Na uitvoerig Chinees onderzoek moesten ze concluderen dat de Dalai Lama was gevlucht...
De Chinezen begonnen al snel met het socialiseren van Tibet, waarbij mensen verplicht werden om in Chinese teams te werken en de kloosters werden gestript.
Daarnaast besloot Mao ook nog iets heel doms, tegen protest van de Tibetanen in. Om tarwe en rijst te verbouwen in plaats van het gebruikelijke gerst. Maar dit is absoluut niet mogelijk op deze hoogte en heeft geleid tot minstens 70.000 doden door hongersnood.
In augustus 1966 had Mao het fantastische idee om ‘De Grote Culturele Revolutie van het Proletariaat' uit te voeren. Met als doel: een nieuw socialistisch paradijs te creëren. Dit gold voor heel China, maar Tibet leed hier het meeste onder. Twee maanden later begonnen ze de eerste rally van het ontheiligen en kapot maken van alles wat met religie te maken had. De drie jaar durende culturele revolutie zette Tibet hiermee compleet op z'n kop. Vanaf 1969 had China Tibet redelijk onder controle, maar er braken nog regelmatig opstanden uit, die kort maar krachtig werden gestopt. In 1972 mochten Tibetanen weer beperkt hun geloof uitoefenen, maar met weinig resultaat. In 1975 beschreven een groep buitenlandse journalisten (pro-Chinees) een verdrietig beeld van het land waar de mensen aangedaan zijn door het Chinese beleid wat eigenlijk geleid heeft tot culturele genocide.
Na de dood van Mao in 1976 hadden de Chinezen zelf ook het gevoel moeten hebben dat het ergens mis was gegaan in Tibet. Mao's opvolger besloot de regels omtrent Tibet te versoepelen en riep op voor een herstel van de Tibetaanse gewoonten. China deed een uitnodiging om de Dalai Lama en andere gevluchte Tibetanen terug naar Tibet te laten komen. Maar de Dalai lama zond eerst een onderzoeks team naar Tibet om te kijken hoe het land er voor stond. De conclusies hiervan waren wanhopig: 1.2 miljoen doden, destructie van 6254 kloosters, de absorptie van 2/3 van de ‘provincie' Tibet naar China, 100.000 Tibetanen in werkkampen en uitgebreide ontbossing. De Chinezen hadden later ook een onderzoek laten uitvoeren. Deze kwamen op iets minder harde conclusies uit, maar kwam overeen met het Tibetaanse onderzoek. De Chinezen stelde een 6-stappen plan in om de leefcondities en vrijheden van Tibetanen te verbeteren.
Vanaf 1980 was er een terugkeer van beperkte religieuze vrijheid. Ook opende er langzaam maar zeker steeds meer kloosters, zoals Jokhang en Potala. Maar verder schoot het nog niet op. De Dalai Lama werd eigenlijk niet meer dan een kantoorbaan in Beijing aangeboden en later werd die uitnodiging ook helemaal ingetrokken. Daarnaast werd er door de Chinese overheid ook immigratie van Chinezen naar Tibet aangemoedigd. Wat leidde tot een massa immigratie naar Lhasa. In 1986 werd ook voor het eerst toeristen uit het Westen de mogelijkheid gegeven om te zien wat het resultaat van het Chinese regeren in Tibet is. Helaas voor de Chinezen hadden de toeristen vaak sympathie voor de Tibetanen en zagen ze soms dingen die de Chinezen liever niet had dat ze zagen.
In 1987 begon een groep van 30 monniken om de Sera klooster te lopen en schreeuwen uit: ‘Independence for Tibet' en ‘Long live hi Holiness the Dalai Lama'. Dit aantal nam alleen maar toe, maar leidde helaas tot arrestaties. Vier dagen later werd dit weer opnieuw gedaan, maar dan ook met de Tibetaanse vlag erbij. De monniken werden geslagen en gearresteerd en dit leidde tot het samenkomen van een groep van 2000-3000 boze Tibetanen. Westerse toeristen die hier op uitkeken zagen politievoertuigen omgegooid worden en de Chinese politie begon te schieten op de menigte. China reageerde snel en verwijderde alle toeristen uit Lhasa, maar het leed was al geschiedt... De westerse kranten stonden al vol met berichten van ooggetuigen. De maanden daarop bleef het onrustig in Tibet. In maart 1988 was naast 18 dode Tibetanen en 150 gewonden ook een Nederlandse toerist in de schouder geschoten.
In mid zeventig werd de Dalai Lama officieel ontvangen door de Verenigde Staten, wat natuurlijk tot protesten vanuit China leidde. Op het US Congress heeft hij ook zijn vijf-stappen vrede plan toegelicht. Hij wilde een ‘zone of peace' creëren, waarbij de Chinese immigratie wordt gestopt; het terugkregen van mensenrechten en democratische vrijheid; voor de bescherming van de Tibetaanse natuurlijk erfgoed en het stoppen van het dumpen van nucleair afval op de hoogvlakte; en de discussie van Tibetanen en Chinezen over de toekomst van Tibet. De reactie van de Chinezen was dat dit een voorbeeld is van ‘splittism'. In 1989 ontving de Dalai Lama de Nobel prijs voor zijn inzet voor de vrede en vrijheid van zijn mensen.
Op 5 maart 1989 was in Lhasa de grootste anti-China demonstratie sinds 1959. Het punt wat betreft religieuze praktijken bleef de belangrijkste oorzaak van frictie tussen de overheid en de Tibetaanse mensen.
In 1989 overleed ook de 10e Panchem Lama, waarop de Dalai Lama in 1995 de 11e Panchem Lama identificeerde. De Chinese autoriteiten hebben deze jongen en zijn familie aangehouden (ze zijn sindsdien nooit meer terug gezien) en hebben vervolgens zelf een nieuwe Panchen Lama uitgekozen.
Kort daarna lanceerde China de anti-Dalai Lama campagne in Tibet, waarbij de Tibetaanse overheid afstand moet doen van de Dalai Lama. Afbeeldingen van de huidige Dalai Lama en het praten over hem in Tibet is ook verboden. In 2007 is ook nog is bedacht dat alle nieuw geïncarneerde Lama's goedgekeurd moeten worden door de Chinese overheid. Sinds 1990 is de Chinese overheid volop bezig om Tibet volledig te integreren in China. En sinds 2006 ligt er dus de trein, die dit ook nog is allemaal vergemakkelijkt.

Tibetaans Boeddhisme
Stukje over het geloof, komt nog wanneer we er zin in krijgen!

Dag 1 Lhasa: Oud en Nieuw on the ‘Rooftop of the World'
Lhasa ligt al op 3658 meter hoogte. Dat betekent dat je lichaam even nodig heeft om te acclimatiseren. Om hoogteziekte te voorkomen werd door de gids aangeraden ten eerste veel te drinken, maarrr nog veel beter veel chocolade en bananen te eten! Hmm, goed nieuws dus!
Eenmaal in het hotel aangekomen ontmoeten we onze reisgenoten. Nog drie andere Nederlanders, een Duitser en een Fransman. Ziet er als een leuk, maar gevarieerd reisgezelschap uit!
Vandaag is het de 31 december, dus dat betekent oudjaarsavond! 's Avonds zijn we met z'n allen lekker uit eten gegaan en vervolgens een cafeetje ingedoken, waar we nog vier Nederlanders tegen kwamen. Gezellige avond gehad, maar helaas doen ze in Tibet eigenlijk niets met Oud en Nieuw. Het Tibetaanse Nieuwjaar (begin maart) is hun nieuwe jaar en dat is een belangrijke feestdag voor hen. Dus we misten de oliebollen, champagne en vuurwerk wel een beetje. Maar aan de andere kant nu staan we oud en nieuw op de ‘rooftop of the world' te vieren, wat toch een heel speciaal gevoel geeft!
Na twaalven waren we eigenlijk helemaal kapot en zwaar toe aan ons bed. We merkten nu pas voor het eerst dat we echt op grote hoogte zitten: erg moe, een stukje lopen is een stuk zwaarder, sneller ademhalen (helaas had Yasmin een verstopte neus, wat leidde tot keelpijn) en dan het aller ergste... onze kamer zat op de vierde verdieping. Jemig, geloof ons, die vier trappen oplopen was echt horror!!! Eenmaal bovenaan gekomen, waren we helemaal buiten adem... echt bizar! Nou, toe aan een heerlijk nachtje slapen voordat we morgen het Tibetaanse leven gaan opsnuiven.

Lhasa
Lhasa... de woonplaats van vele Dalai Lama's, doel van vele pelgrimstochten en het hart en ziel van Tibet blijft ondanks de aantasting van de moderne Chinezen invloeden, een bijzondere stad. Het wereld beroemde Potala Palace, dat uitkijkt over één van de hoogste steden ter wereld, maakt dat Lhasa al voor 4 eeuwen een belangrijk pelgrimsoord is. De stad heeft daarom ook niets voor niets de naam: ‘Holy City' gekregen. Voordat de stad door de Chinezen werd overgenomen had het een populatie van ongeveer 20.000 tot 30.000 mensen. Terugkijkend naar foto's van voor 1950, was het een kleine stad gevestigd rondom het Potala Palace. Tegenwoordig heeft Lhasa een populatie van ongeveer 500.000 mensen, met een verhouding van 2:1 wat betreft Chinezen/Tibetanen.
De oude Tibetaanse wijk maakt nog maar een klein deel uit van Lhasa. De moderne stad eromheen is een enorm opkomende Chinese stad. Dat deel groeit enorm met vele nieuwe gebouwen, supermarkten en winkels. Voor spijkerbroeken kan je ook hier gewoon bij een Jack & Jones terecht. De stad veranderd op dit moment erg snel...

Dag 2 Lhasa
Voor de eerste dag staat op het programma om twee monasteries te bezoeken.

Deprung monastery
Ongeveer acht km ten westen van Lhasa ligt het Deprung monastery. Dit klooster was eens één van de grootste en rijkste kloosters ter wereld. Deprung betekent letterlijk: ‘rijst stapel'. Het dankt de naam aan de vele witte kloostergebouwen die langs de heuvel gebouwd werden.
Het is opgericht in 1416 en binnen een jaar na voltooiing, bevonden zich 2000 monniken in het klooster. In 1530 kwam daar de tweede Dalai Lama wonen en vanaf dat moment woonde de volgende Dalai Lama's daar ook. Tot de vijfde Dalai Lama, die het Potala Palace heeft gebouwd. Vanuit Deprung oefende de Dalai Lama's hun politieke en religieuze macht uit over Tibet. Nu zijn de Tombes van deze drie Dalai Lama's hier ook terug te vinden. Het is redelijk gespaard gebleven tijdens de Culturele Revolutie en er leven nu zo'n 600 monniken. Kort voordat de Chinezen Tibet overnamen in 1951 bevonden zich wel zo'n 10.000 monniken in het klooster.

Het kloostercomplex an sich maakte met al zijn vele gebouwen al een flinke indruk op ons. Er werd verteld dat foto's maken buiten het klooster toegestaan was, maar in het klooster moet er voor betaald worden. En die kosten kunnen flink oplopen, aangezien je per ruimte moet betalen en één tempel heeft zelfs meerdere ruimtes! Dus we besloten dat we één mooie ruimte zouden uitkiezen waar we foto's zouden maken.
We bekeken het klooster aan de hand de route die alle pelgrims aflegde. Het was letterlijk eenrichtingsverkeer...gebouw in, gebouw uit... ruimte in, ruimte uit. Wat een enorme stoet met Tibetanen die er continu, waarschijnlijk de gehele dag en dus elke dag, door het klooster lopen. Pelgrims die van overal uit Tibet komen om de heilige plekken van Tibet te bezoeken, waaronder ook dit klooster. Jong of oud, ziek of niet... iedereen is aanwezig. Sommigen werden zelfs gedragen op de rug van een ander!
Maar een pelgrimstocht is voor de Tibetanen niet alleen maar naar een heilige plek wandelen, bezoeken en dan weer terug naar huis. Er zijn een aantal activiteiten die de pelgrims helpen te focussen op de concentratie gedurende een bezoek. Een aantal ‘activiteiten' die wij gezien hebben: Bij het begin van het klooster werd ons uitgelegd dat alle Tibetanen een Kora uitvoeren. Kora wordt uitgevoerd door het met de wijzers van de klok mee rondlopen om tempels, stoepa's, heilige bergen, heilige meren... kortom alles wat heilig is dus. Dus in het klooster zie je de mensen altijd en overal rechtsom ruimtes/beelden lopen. De gehele route lang hoor je een soort van zingend gemurmel. Dit worden ook wel Mantra's genoemd. Mantra's zijn woorden of uitspraken die tussen een gebed en een spreuk in liggen. Deze kunnen ritmisch worden herhaald (chant). Het heeft als doel om de gedachten nog intenser te maken met waar ze mee bezig zijn. Een bekende Tibetaanse mantra is: ‘Om mani padme hum', dat iets betekent in de trant van: ‘Ik eer de vrucht (wijsheid) van de lotusbloem'. Ook worden er overal vele offers gedaan. Kathaks (witte ceremoniële sjaals) worden geofferd aan Lama's en heilige beelden als teken van respect. Daarnaast zagen we ook veel zaadjes en geld geofferd worden aan altaren. De monniken treden dan ook vaak op als geldwisselaars, waarbij de Tibetanen een 10Y biljet kunnen omwisselen naar een 1Y bankbiljet (waar Mao op staat afgebeeld... juist degene die Tibet ingelijfd heeft). Dit omwisselen wordt gedaan om te zorgen dat een Tibetaan, met een vaak gelimiteerd budget, meer verspreid over het klooster kan offeren. Wat verder opvalt, is dat er overal boterlampen staan. Door alle ruimtes heen hangt dan ook een typische geur van gesmolten boter. Ook dit is een belangrijk offerritueel van de Tibetanen. Je ziet ze bijna allemaal met een grote pot met yakboter (dan wel gesmolten in een thermoskan, dan wel vast in een potje), de boter toevoegen aan de lampen. Boter fungeert hier dus als kaarsvet. Een erg intense geur, die in het begin erg opvalt, dan vervelend gaat ruiken, maar op den duur niet zoveel meer opvalt.
Alle gebouwen zijn van binnen mooi om te zien, er wordt veel gebruikt gemaakt van beelden, kleuren en afbeeldingen. Je ziet iedereen ook overal zo eerbiedig langslopen, overal voor buigen, dan wel aanraken. Op sommige plekken werd het erg druk in de gebouwtjes en dan zijn de mensen (gelukkig wel Tibetanen) die de ruimtes bewaken overijverig bezig om te zorgen dat iedereen doorloopt. Soms hebben ze een soort van stok met iets zachts eronder, en die slaan ze dan op iemands hoofd als die te lang gebogen en dus de rest ophoudt. Dat zag er werkelijk waar echt te grappig uit, maar het was uiterst serieus bedoeld. Ook de kinderen worden dit jong bijgebracht en soms zie je het hoofd van een kindje dat even niet oplet diep naar beneden gedrukt worden, omdat ze natuurlijk wel voor alles gebogen moet hebben!
Het geloof is hier zo intens, zoveel mensen... en daar stonden we dan midden tussen in. Heel erg bijzonder om dit mee te maken. Al deze prachtige mensen.... die zoveel hebben meegemaakt wat betreft de Chinezen, maar toch blijven vechten voor waar zij achter staan: hun geloof, hun cultuur en hun manier van leven.

Dit beeld wat we schetsen, hebben we eigenlijk in elk klooster terug gezien. In sommige wat intenser, omdat het een belangrijker klooster is waar meer pelgrims naar toe gaan, maar in meer of mindere mate is dit het gevoel wat we elke keer weer hadden wanneer we een klooster betraden.

's Middags lunchen we met z'n allen en maken we kennis met de verrukkelijke Tibetaanse momo's en de o zo populaire Lassi's (de laatste zijn ook erg populair in Nepal en India). Momo's zijn eigenlijk een soort dumplings zoals in China. Meestal gestoomd deeg, maar kan ook gefrituurd zijn, met bijvoorbeeld groenten of vlees of beide er in. En een lassi is een traditionele yoghurt drank (oorspronkelijk ergens vanuit India). Het is een soort shake van fruit met yoghurt en vooral de banana lassi is erg lekker!

Sera monastery
Ongeveer 5 km ten noorden van Lhasa ligt het Sera monastery. Dit klooster had ooit een kloosterpopulatie van 5000 monniken en is nu gereduceerd tot een paar honderd (oorzaak zijn natuurlijk weer de Chinezen). Het is opgericht in 1419 en op het hoogtepunt bevatte het klooster vijf colleges (ruimtes waar de monniken studeren), Sera heeft de Culturele Revolutie overleefd met lichte schade, maar veel van de kleinere colleges zijn vernietigd. Ze zijn nu nog steeds bezig met restauraties van deze gebouwen.

Bijzonder aan dit klooster zijn de ‘Clapping Monks'. De monniken die elke middag gaan debatteren en dat doen ze door middel van een soort ‘klap-spel'. De monniken discussiëren in de ‘debattuin' op luide toon met elkaar over Boeddhisme en het geloof, maar soms ook over alledaagse zaken. Om hun argumenten kracht bij te zetten klappen ze hard in hun handen en stampen soms op de grond. Meestal doen ze het in koppels, de één zit en de ander staat. Een erg apart gezicht, om deze schreeuwende, klappende monniken zo bezig te zien. Maar na een tijdje gekeken te hebben begint het ook wel te fascineren, sommigen zijn zo fanatiek! Alleen jammer dat we niet kunnen verstaan, geen idee waar ze nou precies over debatteren...

Vervolgens konden we natuurlijk nog een kijkje nemen in de kloostergebouwen zelf. Maar er stond een immens lange rij vol met Tibetanen voor de ingang. Aangezien wij ‘buitenlanders' betalen om het klooster te bekijken, geldt ook onze voorrangsregeling. Dus we konden deze lange rij (net Walibi World in hoogseizoen, waarbij je 1,5 uur moet wachten op een attractie) voorbij lopen. Lichtelijk ongemakkelijk lopen we langs iedereen, maar de meeste vinden het helemaal niet erg en vinden het volgens mij allang leuk dat wij komen kijken. Ook dit was weer een prachtige monastery om van binnen te zien en mee te maken.

Namiddag
Aan het einde van de middag zijn we vrij om zelf nog even een rondje in Lhasa te lopen. We zijn hier door een aantal straatjes van het oude Tibetaanse wijk gelopen, waar overigens ook ons hotel was. Overal zijn stalletjes waar ze van alles verkopen; van groenten en vlees tot kleding en prullaria. Een leuk gezicht. Ook zie je de typische Tibetaanse bouwstijl in Lhasa: witte bakstenenhuisjes met brede zwarte kozijnen. Verder is het oude centrum waarschijnlijk altijd druk met vele pelgrims die hun bezoek doen aan Lhasa.
Door Lhasa heen lopen geeft ook een heel dubbel gevoel. Het is duidelijk echt een bezette stad. Om de 20 meter staan groepjes met Chinezen militairen met wapens. Als je een beetje oplet, zie je dat er her en der zelfs sluipschutters op de daken liggen. Dit allemaal om de ‘rust' te behouden, want stel je voor dat de Tibetanen in opstand komen. Het ergste om te zien waren alle Ch

Chengdu

Nihao!

Klik hier voor alle foto's weer op Picasaweb. Er komen nog een paar foto's bij van Chengdu, maar die zien jullie vanzelf daar wel verschijnen.

Chengdu is de laatste stop in ‘China' voor onze reis naar Tibet. We waren vanaf Guangzhou al bezig om een reisgezelschap samen te stellen om zo een groep te vormen voor de reis in Tibet. Uiteindelijk hebben we nog zes andere gevonden via internet (voornamelijk m.b.v. het forum van Lonely Planet, Thornthree): één Amerikaan, één Fransman, één Duitser en drie Nederlanders. Dus we kunnen precies twee jeeps vullen, scheelt toch weer een paar honderd euro en het is natuurlijk ook erg gezellig! De drie Nederlanders, de Fransman en de Duitser gingen al twee dagen eerder al naar Lhasa (hoofdstad van Tibet), dus die zouden we daar pas tegenkomen. De Amerikaan hopen we misschien al in Chengdu en anders in de trein tegen te komen... Na al die dagen regelen begint het toch wel te kriebelen... we kijken erg uit naar Tibet, maar eerst nog even genieten van kerst in Chengdu :)

Het vliegveld van Chengdu lag een behoorlijk end buiten de stad en aangezien we na 23:00 pas aankwamen, hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de airport-pick-up die het hostel (Mix hostel) voor ons heeft kunnen regelen! De lieve man stond netjes met een briefje met onze namen erop te zwaaien en bracht ons in no-time richting het hostel. Nadat we de zoveelste rondweg hadden gepasseerd, werd ons wel duidelijk dat Chengdu een grote stad zou moeten zijn.
Eenmaal aangekomen in het hostel zagen we een mooie kerstboom, een hoop ballonnen en flesjes bier her en der staan. Wat bleek, tot onze grote teleurstelling, dat de Christmas Party al op kerstavond was! En dus niet op eerste kerstdag zelf... Maar het was al na twaalven en feestje was onderhand al aardig uitgestorven, dus dat was wel jammer! Maargoed, dan maar lekker naar bed gaan en morgen heerlijk uitslapen voordat we een lekker kerstontbijtje gaan nuttigen ;)

Chengdu
Nu wat nuttige informatie over het stadje Chengdu.
Chengdu is ook weer een grote stad met zo'n 4,1 miljoen inwoners. Het is de vijfde dichtstbevolkte stad, maar schijnt wel vaak als één van de meest leefbare stad van China te zijn. De grote metropool rondom de stad bevat zelfs 13 miljoen mensen en groeit nog steeds snel. Verder is deze stad redelijk ‘groen', er zijn namelijk vele parken te vinden. Het gebied staat bekend om z'n meest spicy hot-pot van China, erg populair! Maar dit hebben wij maar overgeslagen... weet niet of we dat overleefd zouden hebben ;) Chengdu heeft lange tijd sterke politieke macht gehad, omdat ook deze stad erg strategisch op de zuidelijke zijderoute lag. En een ander interessant feitje is dat in Chengdu als eerste van de wereld papiergeld maakte. Wat meer recent, in 2008 heeft er een grote aardbeving plaatsgevonden (90km buiten Chengdu) van 7,8 op de schaal van Richter met 70.000 slachtoffers en 4,8 miljoen werden dakloos! Nu, twee jaar later is daar eigenlijk niet heel veel meer van terug te zien. Op enkele plekken zie je wel terreinen waar hard gebouwd wordt, maar het centrum is zo goed als gerestaureerd.

Dag 1
Kerst! Heerlijk uitslapen, een keertje nergens verplichtingen en een keertje geen planning hoeven maken waar we bij wie en hoe laat we aanwezig zijn! Maargoed wat wel te doen met kerst in China? Kerst is niet heel groots hier in China, alleen enige commercieel geneuzel her en der. Dus gourmetten zit er niet in en een varkenshaasje is ver te zoeken... we besloten maar een dagje gewoon lekker niet veel te doen. Lekker ontbijtje, beetje kletsen met andere gestrande reizigers die met het zelfde gevoel zitten en uiteraard 's avonds even met de familie in Nederland bellen via Skype!
's Middags besloten we toch nog een kijkje te nemen in Chengdu en lokaal een rondje te lopen. Verderop horen we veel muziek en daar stuiten we op een commercieel kerstfeestje. Verklede mensen, kerstmuziek en dingen die verloot werden. Verderop zagen we een lekker bakkertje en aangezien brood iets is wat we toch wel missen gingen we daar naar toe. Een heerlijk broodje in de vorm van een kerstboom gekocht!! Verderop was nog een Carrefour te vinden (ja ja ook die is her en der in China te vinden!). Na lang zoeken vonden we in deze grote winkel van die leuke rode kerstmutjes, om toch nog een beetje in de sfeer te komen! Verder viel ons op dat er nu al een hele afdeling vol met rode rotzooi voor het Chinese Nieuwjaar te koop was. Jammer dat we dat festijn hier missen, want dat moet waarschijnlijk heel groots zijn!
Vervolgens lopen we door naar het bekende plein van Chengdu (Tianfu Square) waar een groot beeld van Mao te vinden is. Sinds ongeveer drie maanden rijdt er een metro door Chengdu. Tot nu toe alleen nog maar lijn 1 van noord naar zuid, maar er zullen er snel meer volgen. Uiteraard even checken of die mooi gemaakt en we nemen de metro terug richting ons hostel.

s' Avonds bellen met de familie! Erg leuk, want de hele familie van Wouter was op bezoek bij z'n ouders. Dus we zagen iedereen in één keer! We hadden onze kerstmuts op en zaten lekker in onze kamer met de laptop. Ons lieflijk kamertje, prachtig op z'n Chinees in het rood geschilderd riep toch wat vragen in Nederland op: of we in een bordeel zijn? Hé Robbert ;) Ook met de ouders en broer van Yasmin gebeld en zo kregen we toch nog een beetje kerstgevoel!

Dag 2
Tweede kerstdag! Lang genoeg geluierd... vandaag een paar leuke dingen op de planning. We stonden vroeg op om met een excursie (geregeld vanuit het hostel) naar het: ‘Giant panda breeding research base' te gaan. Hier zijn ongeveer 50 reuzenpanda's en rode panda's. Dit centrum heeft als voornaamste doel om deze beesten die weerzin voor seks hebben te laten voortplanten en vervolgens de ieniemienie baby's die er uit komen veilig van mama te stellen! Die lompe beesten weten mijn god niet wat ze met zo'n kleintje moeten doen en je zag ook filmpjes dat ze er gewoon mee gaan ‘spelen' (meer heen en weer slaan). Van maart tot mei is de ‘falling in love period' en dus zagen wij nog kleine panda'tjes rondhuppelen in een speciaal hokje, erg schattig. Verder was er nog een interessant filmpje over de panda's.

Er leven op dit moment ongeveer nog maar 1000 Giant panda's in het wild. Deze beesten voeden zich puur en alleen door het eten van bamboe. Je zou denken dat dit ‘armoedige' voedsel nooit genoeg voedingstoffen voor een panda verschaft, maar deze beesten zijn door de tijd heen dusdanig aangepast vanwege het veel voorkomen van bamboe in zijn leefomgeving, dat ze er genoeg aan hebben. De aanpassing betreft niet alleen zijn metabolisme, maar ook zijn ‘duim' om bamboes te strippen en takjes te manipuleren met z'n handen. Ook interessant om even uit te leggen, is waarom de panda's nou uitsterven: Eens in de 25 jaar gaan de bamboes in de bloei en zijn ze niet eetbaar voor de panda's. In die periode sterven de panda's bij bosjes. Ze moeten op dat moment eigenlijk een nieuw gebied zoeken waar ze zich kunnen voeden, maar door de steeds verdere fragmentatie (door steden, etc.) van hun natuurlijk gebied zijn nieuwe voedingsgebieden beperkt. De overheid van China heeft nadat dit steeds meer de aandacht van de wereld kreeg besloten om elf pandareservaten op te zetten en het verboden om te jagen op deze beesten. Maar of het echt effectief is? Misschien kunnen ze beter meer moeite steken om de natuurlijke habitat van deze beeste te verbeteren.
De panda's waren erg leuk om te zien en jeetje wat zijn die Giant Panda's groot en lomp zeg! Heel bizar dat zulke logge beesten dan wel weer hele fijne handbewegingen kunnen maken om het bamboe te eten. De rode panda's leken eigenlijk net op vosjes, die waren ook erg schattig om te zien.
In de avond hadden we met twee Nederlanders en iemand uit Australië afgesproken om naar het Sichuan Opera te gaan. Niet een opera zoals jullie nu in gedachten hebben, maar één met muziek, dans, komedie, vuurspugen en de famous act: face changing! Waarbij mensen maskertjes dragen en in een fractie van een seconde een nieuw maskertje weten op/af te doen! Zag er erg spectaculair uit!

Al met al een hele leuke tweede kerstdag gehad en Kerst dus met een goed gevoel afgesloten!

Dag 3
Alweer de derde dag in Chengdu, maar eigenlijk nog weinig van de stad zelf gezien. We besloten een grote tempel dichtbij ons hostel te bezoeken, de Wenshu Temple. Dit is Chengdu's grootste en best bewaard gebleven Boeddhistische tempel. Mooie tempel om te zien met ook een mooi park eromheen, als een oase van rust in de drukke stad.
Helaas hebben we geen varkenshaasje met kerst kunnen bemachtigen, maar we vonden wel de famous ‘Rabbit head' om lekker aan te knabbelen. Vooral de hersenen schijnen erg lekker te zijn, maar die hebben we maar overgeslagen! Na een paar kleine stukjes en wat lollige foto's met het schedeltje vonden we het wel mooi geweest :P Zo lekker was die nou ook weer niet...
Verder nog een rondje door het centrum en de straatjes rondom de Wenshu Temple gelopen. Deze ‘oude' buurt is herbouwd na de aardbeving en is vol met smalle straatjes met theehuisjes, snackstalletjes (zoals de ‘Rabbit head'). Leuk om te zien.

Speciaal voor Wouter hebben we een uitje georganiseerd naar een Zweeds restaurant, waar ze heerlijke Zweedse gehaktballetjes met cranberrysaus en cranberry sap serveren. En uiteraard een heerlijk toetje van chocolade en almond. Waar o waar zal dit zijn? Ja ja, ook hier in China hebben ze de IKEA! Na een kort rondje te hebben gelopen en tot de conclusie zijn gekomen dat het precies hetzelfde is als in Nederland was het alweer 14 uur geworden en dat betekent 50% korting op de Zweedse gehaktballetjes! Snel daarna naar het hostel om onze lieve vriend van Windhorse tours te zien, hij had nog twee treinkaartjes voor ons en een kopie van de Tibet permit. Beide hebben we nodig om in de trein in te geraken.

Dag 4
Vandaag met de bus naar Leshan. Hier huist 's werelds grootste Boeddha ter wereld, met vingernagels die groter zijn dan de gemiddelde mens.
Om Grand Buddha in het plaatsje Leshan te bezoeken moesten we de bus pakken, een ritje van ongeveer twee uur. 's Ochtends eenmaal bij het busstation aangekomen en een ticket te hebben gekocht, moesten we nog even wachten voordat de bus vertrok... De vertrektijd naderde en wij baande ons een weg richting de bus, maar dan probeert een Chinees mevrouwtje van de bus ons in driftig Chinees iets duidelijk te maken. Geen idee waar ze het over heeft! Al snel duikt ze de bus in en komt er met een ander Chinees meisje uit, deze kan gelukkig wel Engels. Ze legde uit dat er op dit moment heel veel mist was en dat de snelweg hierdoor was afgesloten. Dus we hadden twee opties, óf net als de anderen in de bus wachten en zien wanneer de bus vertrekt, óf (en dat raadde ze aan) lekker een dagje wat anders doen en het vanmiddag of morgen opnieuw proberen. Maargoed, morgenavond vertrekken we naar Tibet en daar moeten we nog genoeg voor regelen... dus vandaag was onze enige en laatste kans. Dus we besloten plaats te nemen in de bus onder het motto, we zien wel! Na een half uurtje kwam onze vertaalmevrouwtje weer naar ons toelopen en legde uit dat de bus ging vertrekken, maar bij de laatste stop voor de snelweg ging wachten totdat deze weer open zou gaan. Nouja, oké.. hopelijk duurt het allemaal niet te lang ;) Maar hoe bizar, een weg afsluiten omdat er te veel mist is! Naja, misschien is doorrijden nog wel veel erger!? Eenmaal aangekomen bij de laatste stop, staan we daar met minstens 50 andere bussen te wachten. We kunnen een beetje rondlopen, maar niet te ver van de bus anders vind je hem nooit meer terug (wat was het busnummer ook alweer?)! Na weer een half uur schijnt de snelweg weer geopend te zijn en kunnen we dan eindelijk naar Leshan vertrekken. Al met al met twee uurtjes vertraging aangekomen, maar nog genoeg tijd om de Grand Buddha te bekijken!
Eventjes omhoog klimmen, maar dan... wat een immens beeld, gebeeldhouwd uit een klif langs een rivier. Het beeld is 71 meter hoog, zijn oren zijn 7 meter, zijn schouderbreedte is 28 meter en zijn grote teen is wel 8,5 meter lang! Groot dus... In 713 na Christus is het project gestart en 90 jaar later was het gereed. Het is gebouwd met de gedachte dat Boeddha de ruige rivieren rustig houdt en de bemanning op boten zou beschermen. Je kon de Boeddha op twee manieren bekijken: boven aan ten hoogte van zijn hoofd en via een steile trap in de klif die langs de Boeddha naar beneden ging beneden. Erg groots en indrukwekkend om te zien!

Verderop zijn we bij het vissersplaatsje nog wezen eten. Ja ja, Yasmin ging het weer is proberen. We konden ‘onze' vis vers uit een bakje met wat uitzoeken, waar die nog rustig zwom en van nog geen kwaad bewust was. De visser had een handig touwtje aan zijn bovenste vin vastgemaakt, dus dat was makkelijk uit het emmertje halen. Heerlijk klaargemaakt in een zoetzuur sausje was ook dit visje weer erg lekker!

Dag 5
Laatste dagje in Chengdu en vanavond pakken we de trein richting Tibet. Nu nog even de laatste dingentjes regelen voor de toer. We hoorde dat het 's nachts in Tibet toch wel erg koud kon worden, met name tijdens de overnachting bij Everest Base Camp (aangezien daar geen elektriciteit, etc. aanwezig is). Dus besloten we twee slaapzakken te gaan scoren. We zijn in Nepal ook van plan een trekking in de bergen te doen en dan hebben we ze tenslotte ook nodig, dus het kon geen kwaad ze zelf te kopen in plaats van te huren. Tegenover de Ikea hadden we nog een Decathlon gezien, dus hoppa daar heen! Mooie oranje slaapzakken gescoord en uiteraard 's middags nog één keer bij de IKEA geluncht. Tja, Chinees is lekker, maar die Zweedse gehaktballetjes zijn ook errrg goed ;)

Omdat we twee dagen in de trein zitten, hebben we nog wat eten geregeld voor in de trein en voornamelijk voldoende drinken. Het schijnt dat hoe hoger je zit, hoe meer water je nodig hebt.
Tegen de avond vertrekken we naar het treinstation. Eindelijk de trein naar Tibet, hopelijk hebben we een leuk reisgezelschap en kunnen we de Amerikaanse dame vinden op het station... En hoe zat het ook alweer met hoogteziekte? Iets met snel ademen en zuurstofflessen? De trein gaat over een pas van boven de 5000 meter, als dat maar goed gaat... Stay tuned, volgend verhaal meer hierover ;)

Lijiang

Allereerst, alle foto's van Lijiang en ook alle nieuwere foto's worden op Picasaweb geplaatst. Hier kunnen alle foto's in hogere resolutie worden beken (groter dus) en ook is de locatie te zien van zo goed als alle foto's. Uiteraard kunnen daar ook reacties bij de foto's worden geplaatst, maar dan heb je wel een google account nodig waarop je op ingelogd moet zijn!

Nihao!

De trein vanuit Guillin bracht ons naar Kunming en vanaf daar moesten we een bus zoeken die ons naar Lijiang zou brengen. We kwamen in de ochtend al met de trein aan, maar voordat we er achter waren vanaf welk busstation de bus naar Lijiang zou vertrekken en eenmaal in de bus zaten was het alweer een uurtje of drie in de middag en het was nog zeven tot acht uur in de bus zitten...

Ook in Lijiang besloten we weer buiten het toeristische gedeelte te verblijven en vonden een hosteltje in het plaatsje Shuhe old Town, een paar kilometer ten noorden van Lijiang: Nomad Hostel and Café. Shuhe old Town is een schattig plaatsje met typische Naxi huisjes. Ondanks dat we bij aankomst de enige in het hostel waren, was het toch erg gezellig! Er werkte een leuk meisje, dat goed Engels sprak en ze was ook erg behulpzaam met dingen regelen etc.! Later kwamen we er nog achter dat ook hier de eigenaar van het hostel een Nederlander was, maar die was op dit moment niet aanwezig aangezien die in een klooster in Thailand verbleef.

Lijiang en omgeving
Lijiang is een plaatsje gelegen in het gebied Yunnan (Zuid China) op een hoogte van 2400m. Je merkt gelijk dat je hoger zit, want alle chipszakjes gaan bol staan en je shampoo spuit leeg als je gaat douchen... Old Town is het gedeelte van de stad waar het allemaal om draait. De populatie van Old Town is 40.000, maar er komen elk jaar wel 4 miljoen toeristen! Vooral onder de Chinezen is het erg populair. Waar is Lijiang dan zo beroemd om? Om de eindeloze kinderkopjes straten, houten huizen en kanalen. Lijiang is voor de laatste 1400 jaar een basis geweest voor de 286.000 man Naxi minderheid. Deze stammen af van de Tibetaanse Qiang stammen. Kortom, in deze omgeving zie je veel terug van de Naxi stijl.

In 1996 is er een grote aardbeving geweest van 7 op de schaal van Richter, dat grote schade aanbracht en waar meer dan 300 mensen zijn omgekomen en wel 16.000 gewonden. De overheid heeft hier hard aan gewerkt om alles netjes op te knappen en zoveel mogelijk in de traditionele Naxi architectuur. Die huizen bleven namelijk wel goed overeind staan...

Dag 1 Shuhe
We besloten de eerste dag een rondje te lopen binnen Shuhe zelf. Een heel klein, maar schattig dorpje. In één van de tempels binnen het dorpje kan je al duidelijk proeven dat we dichtbij Tibet zitten en dat dus de Naxi's afstammen van Tibetanen. Rondom de tempel zag je al de typische prayer wheels en de nog veel meer opvallende gekleurde vlaggetjes!
Midden in het dorpje op een plein werd een dans show opgevoerd, uiteraard de dansstijl van de Naxi's. Niet heel spectaculair, maar wel erg grappig om te zien! Verder zie je ook dat vooral de oudere vrouwelijke generatie rondloopt in hun traditionele kledij. Blauw, blauw, blauw en een beetje wit verwerkt in leuke rokken en handige draagzakken!
En ja hoor, we vonden een heuse Italiaan (Mammamia), die ook daadwerkelijk gerund werd door een Italiaan zelf! Dusss de keuze om een échte pizza te eten was snel gemaakt!

Dag 2 Shuhe
Aangezien Shuhe nog steeds aardig toeristisch was (maar niets vergeleken met Lijiang) wilden we toch iets meer zien van het ‘echte' Naxi leven. We besloten een fiets te huren en naar Baisha te gaan. Baisha was van 1271 tot 1368 de hoofdstad van het Naxi koninkrijk, iets wat je nu niet zou verwachten aangezien het erg klein is. Na een leuk fietstochtje met steeds beter uitzicht op de prachtige hoge bergen in verte met witte toppen, kwamen we aan in het dorpje.

De Naxi kledij wordt hier nog volop gedragen en het gewone leven gaat hier rustig zijn gangetje, zonder dat alles wordt overheerst door toeristenshopjes! Heerlijk, wat een rust.
Maar het hoogtepunt van dit dorpje was nog wel Dr. Ho. Dé legendarische dokter van de Himalaya. Deze man, nu al 88 jaar oud!!!, studeerde voorheen aan de Universiteit van Nanjing. De periode hierna leed hij aan verschillende ziekten en kwalen en trok zich terug naar het platteland waar hij geboren was. Hier ging hij zich verdiepen in de Chinese kruidengeneeskunde aan de hand van recepten van zijn vader en de kennis van een botanische dokter. Hij verbleef langere tijd in de bergen (de besneeuwde bergen, die in de verte te zien waren), waar hij onder slechte condities veel lichamelijke arbeid moest verrichten. Na lang studeren en door vele trial en errors bij zichzelf, is hij nu meester van meer dan 2000 kruiden die uit deze bergen (Jade Dragon mountains) komen. Hij schijnt erg populair te zijn, ook onder buitenlanders. Zelfs Maxima en Jan Peter Balkenende hebben een bezoekje gedaan aan deze man. Er waren eindeloze brieven in alle talen te lezen van mensen, die aan verscheidene kwalen leden en die dankzij deze man weer beter zijn geworden. Erg leuk om deze man te ontmoeten. Hij was druk bezig met alle prullaria en krantenknipsels te verzamelen om aan de overkant van de straat zijn eigen museum te maken. Als we volgend jaar terug zouden komen konden we een bezoekje aan z'n museum brengen.

Verder kregen we van hem een zakje met ‘Healty tea' mee, dit schijnt voor alles goed te zijn. En dat konden we wel gebruiken, nadat we in de grotten van Yangshuo aardig verkouden terug zijn gekomen ;)
Na Baisha zijn we nog wat verder richting de bergen gefietst, om na een verlaten tempel bezocht te hebben weer huis afwaarts te keren, maar wat een prachtige omgeving!
s' Avonds moesten we ons voorbereiden op de trektocht in de Tiger Leaping Gorge en dus bepalen welke spullen we mee willen nemen.

Dag 3 Tiger Leaping Gorge
Een wandeltocht van twee dagen door prachtige bergen met uitzicht op de witte toppen. Het heeft zijn naam gekregen, omdat de rivier die tussen de bergen heen stroomt een diepe kloof heeft gecreëerd en de legende is dat op het smalste punt een tijger van de ene naar de andere kant gesprongen te zijn. De Nederlandse naam is dan ook heel suf: ‘Tijgersprongkloof'.
Na een busrit van twee uurtjes, die al een ervaring opzicht was, kwamen we aan bij Qiatou (het startpunt van de trektocht). Na een keurig vertrek waarbij alles netjes gecontroleerd was, werd vijf minuten na verlaten van het busstation de bus al volgestouwd met kratten mandarijnen! Maargoed we vervolgen onze weg, als het maar niet te lang duurt.... Want we hebben een flinke wandeling voor de eerste dag voor de boeg! Na 1,5 uur bergopwaarts gereden te hebben was het laatste half uurtje alleen maar naar beneden. Maar dat was eigenlijk het engste stuk. Overal lag namelijk ijs op de weg!! Dat komt omdat de remmen gekoeld worden met water en dat wordt uiteraard op de weg geloosd. Als het dan vriest... dan wordt het lekker glad op de weg ;)
Normaal moet je entree betalen om deze wandeling te maken, maar aangezien de weg onderaan de berg vernieuwd werd konden ze de ‘veiligheid' niet garanderen en hoefde je geen toegangsgeld te betalen. Mooi, want dat scheelde weer 100 Yuan!
Onze doel voor de dag was: ‘Halfway Lodge', dan zouden we iets over de helft zijn (duh) en het zwaarste gedeelte achter de rug hebben. Om 11 uur begonnen we onze toch en twee uur later kwamen we al aan bij Naxi Family Guesthouse waar we heerlijk geluncht hebben! Tegen 17:30 kwamen aan bij onze eindbestemming voor vandaag. Een prachtige wandeling, met veel mooi natuur en geweldig uitzicht op de besneeuwde bergen boven en de kloof beneden. Soms heel relax wandelen, soms heel inspannend omhoog klimmen! In ieder geval heel veel mooie foto's gemaakt!

De Lodge was lekker koud, want de enige verwarming in de kamer die er was waren elektrische dekens... maargoed die doen vrij weinig als de elektriciteit niet werkt! We ontmoeten een koppel uit Australië/Malaysia en twee jongens uit Canada, waarmee we gezellig de avond hebben doorgebracht. Tegen negenen sprong er ergens buiten een lampje aan... kortom, er was weer elektriciteit! Snel naar de kamer gerend om alvast de elektrische deken aan te zetten, zodat het warm is wanneer we gaan slapen. Want het was toch echt wel koud buiten!

Dag 4 Tiger Leaping Gorge
Doel van dag twee was de ‘Walnut Garden' en het bewandelen van een nieuwe trail, genaamd de bamboo trail. Deze zou door een bamboo forest gaan en langs een mooie waterval! De weg stond steeds aangegeven met gekleurde pijlen en tekst op stenen. Dus hard opzoek, naar een pijl die ons naar het forest zou leiden.

Eenmaal bij het forest aangekomen, zien we geen enkele toerist meer! Ze waren al schaars, want iedereen die op die dag op de berg was hebben we wel gezien... en dat waren er niet veel! Maar hier was echt niemand meer! Na de vele bamboes kwamen we inderdaad aan bij een waterval waar we een leuke brug moesten oversteken, niet meer dan twee bomen met wat plankjes ertussen op redelijke hoogte! Maar na de waterval werd ons duidelijk dat deze weg ‘nieuw' was, dat betekent dus dat het pad nog aardig gevormd moet worden... je kon eigenlijk nauwelijks spreken van een pad en we moesten een steile wand bijna letterlijk beklimmen! Halverwege vroegen we ons zelf heel hard af waar we aan begonnen waren, maargoed terug gaan was sowieso geen optie (dat was echt te stijl). Dus dan maar door klauteren... Eenmaal boven aangekomen, hadden we echt het gevoel wel honderden meters in 30 minuten klimmen te zijn gestegen. Het pad daarna was ook erg onduidelijk... Op den duur zagen we het plaatsje beneden liggen waar we naar toe moesten, maar we konden geen enkele weg naar beneden vinden die ons er rechtstreeks daarheen leidde. Dat betekende elke keer langs kleine boerderijtjes lopen, waar veel te veel agressieve honden hard aan het blaffen waren. Niet echt leuk, vooral de laatste hond was heel eng... Hij was zo hard aan het blaffen en z'n ogen keken zo duivels! De tranen stonden al in Yasmin d'r ogen, want teruglopen was ook geen optie meer en we moesten er toch echt langs...
Maargoed op het laatste half uurtje na, hebben we een heerlijke dag gehad! Nu nog terug naar Qiatou, want vanaf daar vertrekken de bussen weer terug naar Lijiang. Aangezien de weg vernieuwd werd en dus gedeeltelijk open lag (en we natuurlijk compleet buiten het toeristenseizoen zitten), waren er zo goed als geen taxi's/busjes te vinden. We besloten één plaatsje via de weg terug te lopen, want het enige busje die we zagen vroeg een achterlijk hoog bedrag! Lopend op de weg terug zagen we eindeloze grote truckers, vanwege de wegconstructie. Wouter had het idee om naar zo'n trucker te zwaaien en te vragen of we een stukje mee konden rijden, ze gingen tenslotte de goede kant op! En ja hoor, gelijk bij de eerste raak. We mochten gratis mee rijden tot Tina's Guesthouse.

We hoopten hier op meer busjes/taxi's, maar dat viel vies tegen... dus na hard afdingen nog steeds teveel betaalt, maar wel vervoer terug naar Qiatou. Daar moesten we tenslotte wel de bus halen, die zouden niet tot in de avond door rijden.
Eind van de middag/ begin van de avond kwamen we met een voldaan gevoel weer terug in Shuhe. Leuke trektocht achter de rug en nu maar even lekker op tijd naar bed!

Dag 5 Lijiang
Na 's ochtends de spullen gepakt te hebben vertrekken we voor het laatste nachtje naar Lijiang zelf. We sliepen die nacht in een vier persoons dorm in Panba hostel. Die middag een rondje gelopen door Lijiang. Old Town is erg leuk om te zien, alleen jammer dat ze in elk schattig huisje een toeristenshopje hebben gebouwd, van supermarkt tot theeverkopert tot restaurant. We waren blij dat we de eerste paar nachten in Shuhe hadden geslapen en niet alleen maar uitstapjes hebben gemaakt naar de meer authentieke plaatjes. De Old Market Square was het hart van het stadje met een groot waterrad en een leuk plein waar veel Naxi mensen overdag dansen, ook veel oudjes. 's Middags zijn we naar het vriendje van de Italiaan geweest, een bar met dakterras ‘Stone the crows', hier had je een mooi uitzicht over het stadje en hebben een lekker lokaal biertje genuttigd. Echt bizar hoe laag die prijzen hier zijn. 0,6L voor minder dan een euro!

's Avonds zijn we naar een restaurant geweest met een Nederlandse eigenaar ‘New Amsterdam'. Was ook een vriendje van de Italiaan en die moesten we uiteraard ook even bezoeken. Gezellig gezeten en gekletst met de eigenaar, die onderhand al een Chinese vrouw en zoon heeft. Hij kon van alles vertellen over feitjes en weetjes van China. Over hoe het gaat met auto rijlessen tot hoe het op de hoogte bleef van het Nederlandse nieuws (met nu, telegraaf en geenstijl.nl).

Dag 6 Lijiang
's Middags zijn we naar het Black Dragon Pool Park geweest. Zoals de naam al doet vermoeden een park met een grote vijver in het midden. In dit park schiet je de bekende plaatjes van het water: de brug, de tempel met op de achtergrond de besneeuwde Jade Dragon Mountains (zoals in elke reisgids terug te vinden). Maar het blijft een prachtig gezicht!

Heerlijk rondje gelopen en lekker op een bankje langs het meertje mensen spotten. Dat blijft toch altijd leuk! En natuurlijk Yasmin die zich weer lekker ergert aan de Chinese toeristen met dezelfde schoenen, petjes en rugtassen.
's Avonds zouden we dan voor het eerst in tijden weer een vliegtuig pakken. Tot nu toe alles vanaf Moskou met de trein/bus gedaan, maar we besloten dit keer een binnenlandse vlucht te boeken. Het was óf 2,5 dag reizen (bus/trein/trein), óf één uur in het vliegtuig! En al met al was het vliegtuig maar iets van tien euro duurder, dus het scheelde niet veel! Vluchten binnen het land zelf kunnen erg goedkoop zijn! En we wilden op tijd in Chengdu zijn, aangezien we de 29e al vertrekken richting Tibet en daar nog het één en ander willen bekijken! Aangezien het vliegveld zo'n 30km buiten Lijiang lag hebben ze een shuttle bus vanuit het centrum naar het vliegveld. Meestal vertrekken ze zo'n twee uur voordat het vliegtuig vertrekt. Dus wij waren daar al braaf en toen zagen we dat de bus voor ons vliegtuig maar een uurtje voor tijd vertrok! En het was toch op z'n minst wel 30 minuten reizen... lekker krap gepland van die lui! Maargoed, ze zullen het wel weten... Eenmaal in de bus was er een akkefietje tussen de buschauffeur en iemand achter in de bus... na lang schreeuwen en een stijgend stressgehalte van Yasmin (want die wilde toch echt niet de vlucht missen door zo'n oetlul) vertrok de bus eindelijk... nog geen tien minuten voor vertrek kwamen we aan, konden gelijk inchecken en de security controles door en hoppa in één keer het vliegtuig in. Nouja... als de bus te laat was waren er in ieder geval op z'n minst vijftig mensen te laat voor het vliegtuig! Maar helemaal lekker voelde het niet ;)
Maar echt grappig, op de één of andere manier was het helemaal ‘spannend' om weer is luxe met het vliegtuig te gaan! Het vliegveld zag er vrij nieuw uit. Het is ook daadwerkelijk gebouwd voor de vele toeristen. Maar het zag er spik span uit. Na een uurtje arriveerde we in Chengdu, kerstavond! De volgende twee dagen kerst in China vieren... we zijn benieuwd!

Yangshuo

Hier kunnen de foto's bekeken worden (via Picasaweb).

Na een uurtje in de bus gezeten te hebben vanaf Guillin, kwamen we aan in het regenachtige Yangshuo. We zagen in de Lonely Planet een leuk hostel dat gerund wordt door een Nederlands koppel. Het is 5 km buiten het toeristische centrum van Yangshuo zelf gelegen, in een klein dorpje midden in het Karstgebergte. Op de website: www.gigglingtree.com, zagen we hoe ze alles opgezet hadden. In de buurt van Yangshuo vonden ze een groot complex van authentieke traditionele boerenhuizen. Het gehele complex bleek wel 27 eigenaren te hebben. Na twee maanden overleg werd de overeenkomst gesloten door met een in rode inkt gedoopte duim het contract te ondertekenen (aangezien de meeste ongeletterd zijn) en daarna hebben ze deze cluster omgebouwd tot een mooi guesthouse.

Eenmaal aangekomen in het guesthouse regende het nog steeds en de voorspellingen waren niet veel beter... We dachten aan drie nachtjes in dit gebied wel genoeg te hebben, maar met alleen maar regen gaan we natuurlijk niet zoveel zien! De voorspellingen zouden voor de vierde dag een heel stuk beter zijn, dus we besloten wat langer te blijven!

Dag 1
Maar wat een heerlijke plaats om gewoon een keertje niets te kúnnen doen! Ze hadden een gezellige gezamenlijke ruimte met openhaard, internet en heerlijk eten! Dus op de eerste dag hebben we ons prima vermaakt met het verder regelen van de Tibet tour en verder een beetje niets doen... Aan het einde van de middag klaarde het toch een beetje op en besloten we maar met onze grote schoenen aan de blubber te trotseren en een klein rondje te lopen. We kenden het Karstgebergte natuurlijk al van de plaatjes, maar deze waren meestal met veel zonlicht... Maar we moeten zeggen dat deze aparte bergjes er in de mist en wolken ook heel mysterieus uitzien! De Giggling tree ligt dichtbij de Yulong River, een klein rustig riviertje tussen dit mooie gebergte. Hier hebben we een tijdje langs gelopen. Karstgebergte is moeilijk te omschrijven en foto's zeggen genoeg en zelfs meer.

Er waren natuurlijk meer mensen in het guesthouse die net als ons ook heerlijk niets aan het doen waren. Dus uiteindelijk werd het al snel gezellig en besloten we na het avondeten een filmpje in de DVD kamer te bekijken samen met het Engelse koppel: Asia en Declan.
Aangezien het guesthouse wordt gerund door een Nederlands koppel, waren er op de menukaart ook een paar typische Nederlandse gerechten te vinden! Zoals hutspot, maar ook grootmoeders appeltaart! Oeh, heerlijk :)

Dag 2
We worden wakker en ja hoor... regen, regen en regen! Maar nog steeds genoeg te regelen voor de Tibet tour, dus eigenlijk best prima! Waarom reageert niet gelijk iedereen op de mail, scheelt ons weer wachten! Halverwege de middag werd het weer toch wat beter en hebben we fietsen gehuurd en besloten we naar Yangshuo te gaan. Eenmaal aangekomen begonnen we onze zoektocht naar een zwembroek voor Wouter! Hij was die vergeten (prutser) en de volgende dag was ons plan om naar een grot te gaan, waar ook een warmwaterbron en modderbaden te vinden waren! Dus dan heb je toch echt wel iets nodig! Maar na de zoveelste winkel, moesten we concluderen dat het niet veel meer zou worden dan een relatief strakke, kleine zwembroek! En ja een hele mooie blauwe met sterretjes is het geworden, veel plezier Wouter ;)
Leuk fietstochtje en Yangshuo zag er ook leuk uit, maar zeer toeristisch. Dus we waren blij dat we in de Giggling Tree in de middle of knowhere verbleven! s' Middags geluncht in Yangshuo en ja hoor, Yasmin wéér aan de vis! Dit keer het typische gerecht van hier: beer fish! Een lokale vis in een lekker sausje.
Na het eten was het plan om naar een mooi uitzichtspunt te fietsen, maar al snel voelden we weer druppels vallen... Yasmin zag een paar mooie paarse regenjassen. Eigenlijk waren het meer capes, die helemaal over je tas en voorkant van je stuur kunnen. Het ziet er niet uit, maar ach iedere Chinees fietste er hier mee rond! En na tien minuten waren we zwaar dankbaar dat we ze hadden gekocht! De regen viel weer met bakken uit de lucht en we moesten nog minstens een half uur fietsen voordat we thuis waren...

Eenmaal terug in het guesthouse ontmoette n we twee nieuwe reizigers vanuit Australië: Elisabeth en Tristan. Na het eten zijn we met z'n zessen weer een filmpje wezen kijken en spraken af om de volgende dag met z'n allen naar de grotten te gaan.

Dag 3
Met z'n allen naar de ‘Water Caves'. Het regende die dag dat het zeikte, dus we hadden de perfecte dag uitgezocht aangezien alles binnen in de grot is! Met een klein bootje voeren we de grot binnen, maar af en toe was dat erg krap... niet hoger dan een halve meter boven het water. Dus flink oppassen dat je je hoofd niet stoot! Eenmaal binnen een leuke wandeling tot diep in de grot waar een water pool was. Dit wat er was errrg koud! Maar stoer dat we zijn, allemaal er in geweest... zelfs Yasmin na lang aandringen van iedereen :P Vervolgens op naar het modderbad, dat blijft toch altijd een leuke ervaring! Knor, knor! En tot slot heerlijk opwarmen in een warmwater bad, heerlijk relax!

Uiteraard 's avonds weer met z'n allen een filmpje bekeken!

Dag 4
De volgende dag was het precies zoals voorspeld was helemaal opgeklaard! Blauwe lucht en volle zon :) Tijd om het populaire boottochtje over de Li River te doen! Een riviertje dat rustig tussen het mooie Karstlandschap stroomt. Met een bamboebootje (stiekem waren het gewoon Pvc-buizen) zijn we samen met het Engelse koppel rustig stroom afwaarts gegaan vanaf Yangdi naar Xinping. Op het eindpunt is de bekende plek van de foto die op het 20 Yuan bankbiljet staat en ja, dat is zeker een mooi punt!
In Xinping nog een lokaal marktje bezocht en we dachten hele lekkere koekjes te hebben gekocht, maar net zoals de snoepjes in Beijing, niet te eten... Na de lunch zijn we met de bus terug richting Yangshuo gegaan. Deze avond zou onze laatste avond zijn voordat we met de trein richting Lijiang zouden vertrekken en dus de laatste avond met de Australiërs en de Engelse. Deze avond een keer geen filmpje bekeken, maar Chinese monopoly gedaan! Gewoon monopoly, maar dan geen Kalverstraat etc., maar de Bund in Shanghai. Uiteraard won Wouter natuurlijk glorieus, tja wanneer niet met monopoly... ;)

Dag 5
Op naar Lijiang! Na afscheid van iedereen genomen te hebben, hadden we een lange reis voor de boeg... Met de bus richting Guillin, dan met de nachttrein naar Kunming en tot slot met de bus naar Lijiang. In de trein kwamen we nog een Chinees tegen, kon geen woord Engels, maar uiteindelijk toch een leuk gesprek mee gehad.

Guangzhou

Zo weer in China, nu de meer westelijke kant van China bezoeken!

Guangzhou beschouwde we meer als een regel- en uitrustplaats. In eerste instantie wilde we maar één dag overnachten om vervolgens naar Yangshuo af te reizen. Maar we zijn toch twee nachten gebleven in RiverSide YHA hostel. In Hong Kong hadden we namelijk ons eerste reis-moe-dipje... we zijn onderhand al een tijd op weg en het ‘vakantiegevoel' is veranderd in een meer ‘reisgevoel'. En normaal als we op vakantie gaan, dan willen we er alles uithalen wat er in zit, maar dat is natuurlijk niet in bijna 8,5 maand vol te houden! Dus dat ritme moeten we een beetje zien te veranderen... Af en toe moet je ook een keer een weekend hebben ;)

We besloten lekker uit te slapen en verder niet veel anders te doen dan een globale planning voor deze maand in China te maken en te beginnen met onze zoektocht op internet naar tours in Tibet en eventuele reisgenoten. In Tibet kom je alleen binnen met de zogenaamde Tibet-permit en verder ben je verplicht een guide bij je te hebben. Dat komt er dus op neer dat je voor de gehele tibettour een guide en driver moet betalen. Dus wat extra reisgenoten waren zeer welkom, natuurlijk niet alleen voor de kosten maar ook voor de gezelligheid!

Verder zaten we opgescheept met de Lonely Planet van Hong Kong/Macau en nog wat andere kleine souvenirs. Aangezien we alle LP's graag willen houden zijn we weer langs het postkantoor gegaan en hebben voor een klein bedrag een dikke enveloppe met zeevracht naar Nederland gestuurd. Nu maar weer hopen dat het allemaal aankomt...

De periode voordat we aankwamen in Guangzhou waren hier de Asia Games (soort van Olympische Spelen, maar dan voor Azië) en op dit moment waren de para-games bezig. Dat betekende voor ons, eindeloos veel extra controles overal en immense drukte, vooral bij het treinstation! Maar we wilden toch een treinticket regelen om naar Yangshuo te gaan, dus op de drukte in... In ons beste Chinees en met behulp van de handige Chinese treinen app van Wouter z'n iPod (met Chinese tekens) is het ons weer gelukt om een ticket te bemachtigen.

s' Avonds hebben we een bezoekje gebracht aan Shamian Island, waar we heerlijk gegeten hebben. Dit eilandje is bijzonder om z'n mooie gebouwen en groene oasis. Het was in 1859, na de tweede Opium War, verworven als een buitenlandse concessie. De Britten en Fransen hebben in de 19de eeuw hier hun warenhuizen gebouwd en dit terrein was voor lange tijd verboden voor de Chinezen. Aangezien het al donker was, besloten we de volgende ochtend terug te komen om nog eens een kijkje te nemen, prachtige gebouwen met keurige straten en grote bomen. Verder waren er ook nog twee mooie kerken te vinden.

Verder zag de stad er op het eerste gezicht wel erg leuk uit, vooral in het donker. Er loopt een rivier midden door de stad en 's avonds waren bootjes en de gehele kade inclusief bomen leuk verlicht! Net een sprookje! Overdag veranderde dit in een andere bijzonder fenomeen: smog die de hele stad roze kleurde. We hadden gelezen dat er vlak voor de Asia Games een hoge toren ‘Canton Tower' was geopend, deze zagen we al mooi verlicht zijn vanuit de bus. De toren is ontworpen door de Nederlandse ontwerpers ‘Mark Hemel' en ‘Barbara Kuit' en heeft zijn naam gekregen aangezien Canton de traditioneel Europese naam van de stad was. Dit is de hoogste toren ter wereld, namelijk 600m. Met deze smog hebben we maar besloten om deze hoge toren over te slaan, veel geld voor erg weinig uitzicht...

De laatste dag zijn we weer een nachttrein ingesprongen om richting Guillin te reizen. Om vanaf daar met de bus naar onze volgende bestemming: Yangshuo te gaan. Op naar het hostel met Nederlandse eigenaren: The Giggling Three.

Macau

Met de boot vanuit Hong Kong zijn we terecht gekomen in de tweede Special Administrative Region (SAR) van China: Macau. Macau behoorde tot 1999 tot Portugal, maar tegenwoordig zwaaien de Chinezen (weer) de septor. Lang, lang geleden in 1535 kwamen de Portugezen voor het eerst aan in Macau, maar in 1557 gingen ze zich hier definitief settelen. Hierdoor werd Macau de eerste Europese nederzetting in het verre Oosten. Officieel werd het pas in 1887 een Portugese kolonie. 100 jaar later werd tussen de Portugezen en de Chinezen afgesproken dat Macau een SAR binnen China zou worden vanaf 20 december 1999. Al met al hebben de Portugezen een enorme invloed gehad op dit eiland en dat is onder andere dus ook te zien aan het feit dat er veel kerken te vinden zijn en Portugees één van de twee officiële talen is. Macau heeft, net zoals Hong Kong, haar eigen overheid, politie, paspoorten, visums, post en natuurlijk ook haar eigen munt: de Macau Pataca (MOP).

Zo, genoeg over de geschiedenis, op naar de tegenwoordige tijd. Een groot deel van Macau draait tegenwoordig voornamelijk om gokken. Het wordt ook niet voor niets ‘Las Vegas of Asia' genoemd. De casinowinsten in Macau zijn zelf hoger dan Las Vegas en de casino's zelf zijn enorm. Zo is het Venetian Macau het grootste hotel in Azië en is het ook qua oppervlakte het vijfde grootste gebouw ter wereld. Daarnaast heb je ook nog het oude, schattige centrum van Macau.

Er zijn jammer genoeg maar weinig goedkope slaapplekken in Macau. Je hebt natuurlijk alle casino's waar ook een hotel bij zit, maar die zijn alles behalve goedkoop te noemen. Dus we slapen bij Augusters lodge in het centrum. Dit is een soort van guesthouse midden in een appartementencomplex met twee/drie kamertjes waar gasten kunnen slapen. Wij slapen in een kamer met drie stapelbedden. De bedden waren een beetje wiebelig, dus elke keer als je onderbuurman/vrouw zich omdraaide, dan schudde het bed heerlijk heen en weer en kon je weer opnieuw proberen in slaap te vallen :) Een ander nadeel was het beddengoed, misschien hadden we toch beter onze zijden slaapzak kunnen gebruiken, want Yasmin heeft tot twee weken later nog steeds aan deze slaapplek moeten denken... Bed bugs... jeuk, jeuk, krab, krab!! Het meest positieve van ons guesthouse was de broodzaak Margaret's Café e Nata om de hoek, erg lekkere sandwiches hadden ze daar!

Dag 1
Aangekomen met de boot vanuit Hong Kong. Natuurlijk weer door de douane heen met de gebruikelijke formaliteiten. Buiten de aankomsthal doen we verwoede pogingen om een bus te vinden naar het centrum van Macau, welke bus was het ook alweer bus 13a, 13b? Geen idee meer... Dan maar een casino-bus pakken en hopen dat ze niet doorhebben dat we niet in hun casinohotel blijven slapen... Eenmaal aangekomen bij het casino stond er netjes een mannetje de bus op te wachten en die naar onze namen vroeg. Yasmin voelde zich weer lekker ongemakkelijk... gratis een bus pakken die eigenlijk niet voor jou bedoeld is. Dus toen zeiden we maar dat we toch niet in het casino gingen slapen en liepen we lekker cheapy met onze backpacks door naar ons hostel.
Na onze spullen gedropt te hebben in het hostel hebben we gelijk maar een wandeltocht door het historische centrum heen gemaakt. Sinds 2005 staat het centrum ook op UNESCO's werelderfgoedlijst, dus we keken onze ogen ook uit. Van het mooie Senado square, betegeld met typische Portugees straatmozaïek, met een blauw/witte kerstboom in het midden (het was tenslotte bijna kerst) tot aan de vele felgekleurde gebouwen aan het plein. Op de route komen we langs een aantal katholieke kerken en brengen we ook een bezoekje aan het Fortaleza do Monte, een mooi fort met kanonnen dat in 16de de eeuw gebouwd is ter verdediging. Het heeft onder andere een aanval van de Nederlanders goed volstaan in 1622! Nog even de geschiedenis opgesnoven in het Macau Museum en daarna natuurlijk ook de Ruins of St. Paul's bezocht: één van de iconen van Macau. Dit is een ruïne van een kerk waar alleen de voorgevel nog van overeind staat. Het was die dag aardig warm en onderweg hadden we dan ook twee ijsjes gekocht, achteraf bleek het ijsje van Wouter een rare smaak te hebben: iets van spliterwten ofzo. Gekke mensen in Macau, wie verzint het nou om dat in een ijsje te stoppen! De wandeltocht eindige bij de A-ma tempel en hier wisten ze het wierook verbranden op een nieuw hoogtepunt te zetten. Hier hingen ze meerdere opgerolde wierrookslangen aan het plafond. Voor mensen met astma/COPD geen aanrader...

's Avonds gingen we weer de hoogte in: een bezoekje aan de Macau Tower. Een 338 meter hoge zendmast, waar we weer op een adembenemende hoogte stonden van 223 meter. De toren is gebaseerd op de Sky Tower in Auckland (Nieuw-Zeeland), misschien ziet Pieter die nog :) We hadden met elkaar afgesproken dat wanneer we een groot bedrag zouden winnen in een casino dat we vanaf deze toren zouden bungeejumpen. Dit is namelijk werelds hoogste bungeejump ter wereld (233m), maar daar moet je dan ook flink voor betalen... (helaas niets gewonnen, dus wachten tot een volgende mooie gelegenheid zich voordoet).

Ons eerste dagje in Macau kan natuurlijk niet uitblijven zonder het bezoeken van een casino, dus allereerst naar het Wynn Macau casino. Een groot casino met veel te veel goktafels. Aan de voorkant van het casino een fonteinshow en binnenin staat de 'Golden Tree of Prosperity'. Dit is een soort van attractie voor Chinezen die hier komen gokken. Stel je een grote ruimte voor in het casino, de muziek begint en het plafond opent en er komt een 10x10-meter grote kroonluchter naar beneden zetten, vervolgens gaat de vloer open en komt er 20-meter grote gouden boom naar boven. Wanneer de boom omhoog komt zetten gooien alle Chinezen muntjes naar de boom, vooral aandoenlijk om oude Chinese omaatjes te zien waar deze attractie waarschijnlijk al een uitje op zich was. Maar ze zijn vast blij met deze Chineesjes, want zo zal dit miljoenenproject op den duur toch een beetje gecompenseerd kunnen worden.

Dag 2
De volgende dag startte we een bezoek aan Macau Fisherman's Wharf. Dit is een soort van attractiepark met nagebouwde steden, waaronder ook Amsterdam, Parijs en zelfs met een nagebouwde vulkaan! Net zoals wat ze in Las Vegas hebben en geeft een nog iets wat meer surrealistische draai aan het gokwereldje. Alleen bij aankomst was het compleet uitgestorven, de toegangspoorten waren gesloten en er was geen toerist te bekennen. Helaas geen idee waarom, maar wel erg jammer, want het scheen mooi te zijn.
Toen vervolgden we onze dag, dat zou bestaan uit casino hoppen! Erg handig, want tussen alle casino's gaan dus verschillende gratis bussen. Dus je kon mooi snel en goedkoop tussen de casino's zelf switchen! We begonnen bij Venetian Macau, eigenlijk was dat wel één van de mooiste (en nieuwste) casino's! Het casino zelf was erg groot en mooi, maar verder had het een gigantisch groot en luxe hotel en een nog veel groter oppervlak aan dure winkels! Maar het speciale was dat alles was verbouwd in de stijl van Venetië: kanalen met gondels erop, de winkels waren in typische huisjes gevestigd, het plafond was blauw met wolken geschilderd! Erg mooi om te zien! We kregen bij de ferry allemaal foldertjes met kortingsbonnen, dus die hebben we daar allemaal fijn even besteed. (gratis sleutelhangen, tweede koffie gratis, gratis voetbalspel, etc., etc.) Genoeg om je even te vermaken en een rondje te kunnen lopen! Verder zit er ook een vaste show van Cirque du Soleil in het gebouw. Yasmin werd alleen al enthousiast bij de gedachte, maar we hebben het dit keer maar overgeslagen. Het is toch wel erg duur en in Nederland hebben we tenslotte ook al een show bezocht.
Hierna in zo'n mooie gratis bus gehopt, eerst naar de ferry vervolgens weer een nieuwe bus pakken naar het volgende Casino... We hebben een kijkje genomen in Sandds, Casino Lisboa, Grand Emperor Casino en tot slot het meest opvallende gebouw: Grand Lisboa Casino. Dit casino zat in een gigantisch groot gebouw met het uiterlijk van een ananas. Prachtig casino om te zien, allemaal lekker kitscherig en een groot podium waar om het half uur optredens met halfnaakte dames plaatsvond.
Helaas moest Yasmin Wouter uit zijn droomwereldje helpen en hem uit het casino slepen om de bus richting de Chinese grens te halen! Eenmaal bij de grens aangekomen was het nog even slikken, want Yasmins tas werd gecontroleerd. Er zat niets spannends in de tas, wat tijdschriften en een Lonely Planet van Tibet, niets om je zorgen over te maken, toch? Na de verdere gebruikelijke controles en weer tig stempels rijker moesten we hard opzoek naar de bus richting Guangzhou. Maar wat een drukte daar: eindeloze hoeveelheden winkeltjes en busstops door elkaar en dan ook nog is op 3 verschillende niveaus vol gepropt met mensen! Busje uiteindelijk gevonden en we konden zelfs nog een half uur eerder dan geplant vertrekken, wat een flexibiliteit ;) China here we come again!

W.V.T.T.K.
Hierbij nog wat opvallende punten van Macau. Ook hier rijden de auto links, net zoals in Hong Kong. We hebben nog geen idee waarom... Elk jaar wordt Macau groter, door het opspuiten van land. Je kan in Macau bij elke winkel met drie aparte munten betalen: de Chinese Yuan, de Hong Kong dollar en natuurlijk de Macau Pataca. Ondanks dat de koersen van de munten aardig verschillen, worden ze allemaal als gelijkwaardig behandeld. Tot slot het meest frappante; In de casino's kan je niet gokken met de lokale munt, maar alleen met de Hong Kong dollar. PS: we hebben een paar keer gegokt en eigenlijk altijd verloren, behalve in Sandds, toen won Wouter een mooie Sandds-sjaal bij het rad van fortuin!

Hong Kong

Nihao/Hello,

Bijna 30 dagen verder sinds Beijing, dat betekent einde visum en dus einde eerste deel van ons ‘China' avontuur. Nouja... we verblijven eigenlijk nog wel in China, maar dan in een SAR gebied (Special Administrative Region), iets met de geschiedenis waar we straks nog even op terugkomen!

Daar zijn we dan, eindelijk, lange reis achter de rug... maar eindelijk op station Kowloon. Op naar ons hostel in één van de vele immense gebouwen gelegen aan de Nathan Rd. Misschien kunnen we het beter de beruchte mansions noemen. We kregen van Linda al de tip daar niet te verblijven, maar na lang op internet gezocht te hebben moesten we helaas concluderen dat het toch de Nathan Rd. zou worden. Hong Kong is erg klein en heeft natuurlijk wel veel mensen (7 miljoen), kortom er is altijd ruimte te kort daar! Dus wat ze hebben gedaan is heel veel hostels / guesthouses / hotelletjes in de vele hele oude en vervallen gebouwen aan de Nathan Rd. (Kowloon) gepropt. Buiten deze straat zijn er ook nog wel hotels te vinden, maar allemaal erg prijzig! Diegene die in prijs meevallen, waren natuurlijk al lang van te voren vol geboekt! Maar na vele verhalen op internet te hebben gelezen, hebben we hopelijk een leuk verblijf gevonden: Golden Island Guesthouse. De ergste verhalen zie je naar voren komen: van hele kleine kamertjes (maar dat zijn ze allemaal!) tot de meer beruchte verhalen over de Chungking Mansions, dat het er niet veilig is met veel pooiers, vluchtelingen, drugs etc., etc.
Eenmaal aangekomen, zien we inderdaad een behoorlijk oud en lelijk gebouw... Maar het hostel zelf viel ons alleszins mee! Kamer was uiteraard klein, maar voor wat we ervoor betalen in Hong Kong viel het best mee (± € 13). Vriendelijke vrouw achter de receptie die redelijk Engels sprak en we hadden niet het gevoel dat het er 's avonds erg onveilig zou zijn. Dus helemaal prima!

Dag 1
Bij aankomst op Kowloon besloten we gelijk een Octopus Card te halen. De OV-chipkaart in Nederland is op de Octopus Card gebaseerd, alleen deze kaart werkt wel perfect! Je kunt de kaart opladen en gebruiken voor al het openbaarvervoer, maar het is ook te gebruiken in vele winkeltjes, attracties en restaurantjes! Echt een uitkomst en vaak krijg je nog korting ook.
Nadat we ons hostel hadden gevonden en onze spullen daar konden droppen, hadden we nog een middagje en avond over dus we besloten rustig rond te struinen in Hong Kong Island.
Hong Kong is makkelijk als volgt in te delen: Kowloon, Hong Kong Island, The New Territories en de Outlying Islands. Hong Kong Island met daarin het ‘Central district' is het economisch hart van Hong Kong. Hier staan alle belangrijke gebouwen, hier is de meeste luxe te vinden en je kan alles doen en kopen wat je maar wilt! Kowloon daarentegen is heel dicht op één gepakt met mensen en in het zuidelijkste deel zijn heel veel hotels, hostels, restaurantjes, etc. Erg toeristisch ingesteld dus. The New Territories (waar eigenlijk ook de buiten liggende eilanden bij horen) beslaat zo'n 88% van Hong Kong, hier vind je meer de ongerepte natuur.

Hong Kong Island maakte gelijk al een hele goede indruk op ons. We hadden eindelijk het gevoel weer is in een echt geciviliseerde stad/land te zijn, waar mensen niet eindeloos staan te rochelen, waar het schoon is en wat goed internationaal ingericht is... Heerlijk! Wat Wouter opvalt, is dat iedereen hier met een iPhone rondloopt, soms zitten er vijf mensen op een rij in de metro met allemaal de laatste iPhone in de hand. Officieel is Hong Kong een tweetalig land: Kantonees (maar Mandarijn wordt ook veel gebruikt) en Engels. Bijna iedereen die we tegenkomen kan dus ook Engels! En wat ons ook erg opviel is dat de kids zowel Engels als Kantonees tegen hun ouders spreken, die zelf van oorsprong alleen Kantonees spraken. Kortom, ze worden hier nagenoeg allemaal tweetalig opgevoed. Verder zijn ook alle borden en aanduidingen in het Engels. Dus voor ons, als helaas nog steeds Chinese analfabeet zijnde, een verademing om ons door een stad te navigeren! Verder straalde Hong Kong Island op het eerste gezicht luxe uit! De ene na de andere grote shopping mall en luxe supermarkten waar je ook gewoon de Westerse producten kunt kopen! De mensen zijn erg behulpzaam en vriendelijk. Je ziet hier ook genoeg buitenlanders rondlopen die hier gewoon wonen. We hadden beide echt zo'n gevoel van, dit zou best wel eens een stad kunnen zijn waar we zouden kunnen wonen. (en nee, wees maar niet bang, we blijven gewoon in NL ;)).

Na een middagje lekker rondgestruind te hebben en heerlijk avond te hebben gegeten besloten we naar de ‘famous light en music show' van Hong Kong te gaan. Deze is van twee kanten leuk om te bekijken, vanaf Hong Kong Island en vanaf de overkant van het water Kowloon (hier is het officieel bedoeld). Aangezien we in Hong Kong Island waren besloten we op de pier een bankje op te zoeken. Leuk spektakel met veel licht en laserstralen, maar het echte effect van de show moet je toch vanaf de andere kant bekijken. Verder waren ook alle bootjes mooi verlicht, dus al met al zag het er leuk uit!

Daarna nog één van de vele luxe supermarkten ingedoken ons een half uurtje verlekkerd door naar alle lekkere (duur en geïmporteerde) producten te kijken ;), van flesjes Evian tot alle lekkere kerstchocolade. We besloten flink wat melk en oatmeal in te slaan, zodat we de komende dagen heerlijk goedkoop banana porridge als ontbijt konden klaarmaken!

Tot slot met de Star Ferry overgestoken naar Kowloon, een leuke 10 minuten in de boot met prachtig uitzicht over de skyline van Hong Kong Island en dat voor maar 20 eurocent!

Dag 2
De volgende dag zijn we opnieuw naar Hong Kong Island gegaan en besloten we gelijk ‘s ochtends naar één van de high lights van Kong Kong te gaan, namelijk de ‘Victoria Peak'. Het was nog redelijk helder weer (smog viel mee), dus hoppa gelijk met het o zo oude en bekende Peak-trammetje omhoog. Vervolgens nog eens veel te veel geld betalen om boven op het gebouw te staan, maar dan heb je ook een leuk uitzicht over Hong Kong! Prachtig.
Aangezien we toch boven zaten besloten we een rondje om de top van de Victoria Peak te wandelen. Een klein wandelingetje van twee uurtjes, maar met prachtig uitzicht over Hong Kong Island, Kowloon, de haven en een paar van de Outlying Islands. Het leuke en ook wel bijzonder van Hong Kong is, dat je in 15 minuten van druk Hong Kong Island Central District ineens in een hele andere wereld bent met veel natuur, eindeloze wandelroutes, dan wel stranden! Heel divers dus, dat maakt Hong Kong ook zo mooi.
Eenmaal beneden hebben we een mooie wandelroute van de LP in het business district van Hong Kong Island gelopen. Bracht je gelijk naar de mooie en interessante gebouwen en uiteraard konden we nog even omhoog in het gebouw van de ‘Bank of China', waar we op de 50e verdieping toch ook weer een leuk uitzicht hadden. Even registreren, vervolgens krijg je een speciale kaart en mag je de bank binnen! Het HSBC gebouw was erg interessant om te zien met zijn aparte design ontworpen door een Brit. De onderkant van het gebouw is open en vrij om onder door te lopen en in het midden vind je een grote roltrap die je de bank zelf inbrengt! En ook daar weer is een prachtig groot atrium te zien, mooi gebouw! Uiteraard gingen wij even een kijkje nemen van binnen en tot ons verbazing deelden ze daar gratis Minute Maid Orange en popcorn uit. Kijk, gelijk onze plek voor een gratis snack gevonden! ;)

Die avond hadden we bedacht om een relax avondje naar de bios te gaan! In de IFC mall, was een grote bios te vinden en aangezien het land tweetalig is zijn er dus twee ondertitelingen! Helaas was Harry Potter nog net niet uit... ;) dus we besloten naar deel twee van ‘Mannen die vrouwen haten' (Stieg Larsson) te gaan! Erg grappig ervaring: een Zweedse film, met Engelse en Kantonese ondertiteling ;)

Dag 3
We hebben weer een mooie wandelroute in de LP gevonden, nu in Kowloon. Een wandelroute die langs alle verschillende soorten marktjes gaat! Te beginnen bij de ‘Yuean Po street Bird Market', waar eindeloze hoeveelheden vogeltjes werden verkocht! Vervolgens kwam de ‘Flower Market', waar we vele malen boven de shop zagen staan: ‘Fresh from the Netherlands'. Enn er werden eindeloze hoeveelheden kerstbomen verkocht! Echt bizar om te zien hoeveel aandacht aan kerstmis wordt geschonken in Hong Kong. In China wordt in de grote steden wel redelijk commercieel kerst gevierd, maar dat stelt niet zoveel voor. Maar hier in Hong Kong (begin december) is het echt big booming! Overal, maar dan ook echt overal kan je kerstpullen kopen, hangt kerstversiering en hoor je kerstmuziek! Heel gezellig sfeertje in ieder geval!
Daarna kwamen we bij de ‘Goldfish Market' terecht, niet een markt zoals wij verwacht hadden waar ze verse vis staan te verkopen. Nee, eindeloze shopjes waar je visjes als huisdiertje kunt kopen. De meest aparte vissen waren te zien en bijna allemaal al netjes voorverpakt in een zakje! Daarna volgde de ‘Tung Choi Street Market', die we bij nader inzien maar gepasseerd zijn. Een markt waar ze allemaal goedkope ‘rotzooi' verkopen, maar zo ontzetten druk! Tegen de avond arriveerde we bij ‘Temple Street Night Market', een night market zoals elke andere, waar ze voornamelijk goedkope dingen en souvenirs verkopen. En tot slot kwamen we aan bij de ‘Tin Hau Temple'. Ook hier in Hong Kong is het Boeddhisme de voornaamste religie. Maar daarnaast zijn wel veel meer kerken ook te zien, de Britten hebben hier tenslotte ook een behoorlijk tijdje vertoefd.

's Avonds zijn we opnieuw naar de ‘light and music show' gegaan, maar dit keer bij de Clock Tower vanaf Kowloon. Mét muziek dit keer (was aan de overkant niet te horen) en een hele grappige lichtshow, waar alle gebouwen van de skyline stuk voor stuk op het ritme van de muziek werden verlicht! Erg grappig om te zien!

Dag 4
Een dagtripje naar Lantau Island... naar een volgende highlight van Hong Kong, namelijk de ‘Tian Tan Buddha'. Eén van 's wereld grootste beelden van Boeddha: 34 meter hoog en 250 ton zwaar! Deze staat boven op een berg op het eiland en om daar te komen hebben ze naast een weg, ook een leuke kabelbaan gebouwd! Aangezien de omgeving ook daar erg mooi is, besloten we uiteraard van deze meer toeristische attractie gebruik te maken. Inderdaad met leuk uitzicht over het eiland, maar ook over het vliegveldje van Hong Kong!
Na het bezoekje aan de Boeddha zijn we met de bus doorgereden naar Tai-o. Dat was ooit een belangrijke vissersplaats en 1980 werd er ook veel handel gedreven in illegale immigranten vanuit China. Maar nu is het niet meer dan een klein vissersdorpje waar de traditionele stijl nog goed terug te zien is. Hier hebben we nog een klein boottochtje gemaakt, die een stukje over de rivier in het dorpje voer en die vervolgens een stuk de zee op ging waar we eventueel de ‘Pink dolphins' zouden kunnen spotten. Die bootjes ging elke 10 minuten, dus de kans dat je een dolfijn ziet is natuurlijk niet groot, maar ja hoor wij hadden geluk! Hij kwam wel twee keer heel kort in de verte boven water. Toch nog waar voor ons geld! ;)
Vervolgens weer in de bus richting Mui Wo, waar we na een maaltijd, met de ferry terug naar Kowloon terug zijn gegaan!

Dag 5
Deze dag wilde we heel relax naar één van de mooiste strandjes van Hong Kong gaan. Helemaal afgereisd naar Sai Kung (ten oosten van Hong Kong) en dan vervolgens met een kaido (een klein bootje) naar één van de kleine eilandjes af te varen naar de mooie stranden. Helaas is het strandseizoen voorbij in Hong Kong (ook al was het een graad of 27) en dus komen de Hongkongers ook echt niet meer... Dat betekent dat we alleen naar de eilandjes met privé kaido's konden... en dat werd ons te duur! Na een lichte teleurstelling en de nodige frustraties besloten we helemaal naar de andere kant van Hong Kong te gaan (zuiden van Hong Kong Island, the Repulse Bay). Dat zou ook mooi strand moeten zijn, maar dan in ieder geval bereikbaar. Met de bus van Central dwars door Hong Kong Island naar het zuiden was al een leuk tripje op zich. Ze hebben hier net zoals in Engeland dubbeldekker bussen, dus we zaten mooi bovenin, vooraan! Prachtig uitzicht dus ;). Eenmaal bij het strand aangekomen, hebben we daar heerlijk een ijsje gegeten en gewacht tot de zon onder ging. En natuurlijk speciaal voor Roel nog wat springfoto's gemaakt ;)

Dag 6
Vandaag een leuke en goedkope manier van sightseeing bedacht! Voor 20 eurocent p.p. zijn we vanaf Stanley (west Hong Kong Island) vanaf het beginpunt van de tram richting het oosten van het eiland gegaan! De trammetjes zien er heel leuk uit, ook weer net zoals de Engelse bus een dubbeldekker! Dus we zaten 1,5 uur bovenin en vooraan, dwars door het noorden van Hong Kong Island heen te rijden! Gewoon lekker zitten en rondkijken, net zoals zo'n een toerististenbus alleen dit is een stuk goedkoper en grappiger!
Eenmaal aangekomen op ons eindbestemming (Shau Kei Wan) bleek daar een interessant museum te zijn: Museum of coastal defense. Dit museum was gebouwd in het fort dat toentertijd werd gebruikt als onderdeel van de verdediging tijdens de strijd om Hong Kong in 1941. De 600 jaar historie van coastal defense (wat natuurlijk van groot belang voor het land is, aangezien het veel aanraking heeft met water) werd hier getoond!

Dag 7
Alweer ons laatste dagje Hong Kong, morgen gaan we richting Macau! Even een gokje wagen natuurlijk ;) In de ochtend maar meteen tickets voor de ferry naar Macau gekocht! Na grondig vooronderzoek hebben we de goedkoopste optie gevonden: Macau Dragon ;)
's Middags besloten we nog even ‘luxe' uit eten te gaan en te lunchen in één van de vele populaire dim sum restaurantjes, een erg leuke ervaring. Een prachtige zaal waar continu vrouwtjes rondrennen met hun karretjes met daarop dim sum (kleine gerechtjes/hapjes, zoals dumplings). Wanneer je wat lekkers ziet dan schiet je iemand aan en zij noteert dat op het bordje, dat op onze tafel ligt. Uiteraard nuttig je deze maaltijd, zoals het hoort, met thee. En zo zie je vele mensen, soms wel een hele middag, zich vermaken in zo'n restaurant! Erg lekker in ieder geval.
Aangezien het woensdag is en woensdag betekent dat alle museum gratis zijn, besloten we de rest van de middag te verblijven in het ‘Hong Kong museum of History'. Hier werd de hele geschiedenis getoond. Net zoals in Shanghai, ook hier weer een heel interactief museum met beeld, geluid en je wandelt als het ware door de geschiedenis heen. Echt een aanrader om te bezoeken als je in Hong Kong zit.

Geschiedenis Hong Kong
Hong Kong heeft een wilde geschiedenis met vele ups and downs, waar we bij langer na niet allemaal op ingaan.

De handel tussen die tussen Europa en China opgang kwam in de 19e eeuw, was in het begin erg lucratief voor beide partijen. Totdat China handelsbeperkingen instelde, zodat alleen in Kanton (Guangzhou) handel met Europeanen mogelijk was. Dit werd gedaan omdat China niet het gevoel had dat de handel een toegevoegde waarde had, China was namelijk zelfvoorzienend. De handel met Europa was in hun ogen alleen maar een gunst van China.
Door de handelsbeperkingen werd het voor de Britten niet meer rendabel om goedkoop geproduceerde consumentenproducten te verhandelen, die de gemiddelde Chinees kon kopen. Het werd zelfs zo erg dat Chinese thee alleen voor zilver werd verhandeld. De handel werd hierdoor natuurlijk erg scheef... De Britten kwamen toen op het lumineuze idee om opium (verkregen uit hun eigen plantages in India) te verhandelen met China. Hierdoor werd de handelsstroom van zilver weer omgedraaid, omdat de Britten nu eindelijk iets gevonden hadden wat de Chinezen graag wilden hebben en daar ook alles voor wilden neerleggen.
De Chinese overheid negeerde in eerste instantie het probleem, totdat het misbruik van drugs zich wijd over China verspreidde. Tot op den duur zoveel zilver het land uit vloeide en het drugsprobleem zo groot werd, dat de overheid wel moest ingrijpen. De Chinese overheid stuurde in 1839 een gezant naar Kanton om een einde te maken aan de opiumhandel. De Britten konden hier niet mee akkoord gaan en zijn na een aantal incidenten de oorlog gestart: the First Opium War. In 1841 is Hong Kong Island overgenomen door de Britten, waarna onder andere ook Shanghai volgde.
De Britten wilde de opiumhandel voortzetten en pleitte voor legalisatie, maar de Chinezen wilde hier alsnog niet in meewerken. Dit leidde tot the Second Opium War in 1856. Aan het einde van deze oorlog in 1860 namen de Britten ook bezit van Kowloon en in 1898 ook van The New Territories, deze mochten ze 99 jaar ‘leasen'. In de jaren hierop steeg het inwoneraantal enorm, met name door de vele Chinezen die naar Hong Kong vluchtte. Totdat in 1941 de Japanners Hong Kong binnen vielen en het land drie jaar en acht maanden bezet hielden. Tijdens deze jaren ging het ontzettend slecht met Hong Kong door hyperinflatie en voedselrantsoenering. Eind 1945 is het weer bevrijd, dankzij de Britse en Chinese troepen en kwam Hong Kong weer onder het Britse regime. Na deze oorlog floreerde Hong Kong tot een international financial service centre.

In 1997 was de 99-jarige lease van de Britten afgelopen en zou Hong Kong overgedragen worden aan China. Met dit in aantocht kwam er onrust in de markt. Daarom hebben de Britten en China al in 1984 afgesproken dat Hong Kong een SAR binnen China zou worden, een speciale administratieve regio. Hierdoor kon Hong Kong haar eigen regels en vrijemarkteconomie behouden voor de komende 50 jaar. Op 1 juli 1997 eindigde het Britse tijdperk in Hong Kong.

Dag 8
Vroeg opstaan om de boot van 8 uur te pakken naar Macau! Let's play the game!

Wùyuán

Wuyuan

Daar zijn we dan, bijna bij Little Likeng. Eén van de vele kleine dorpjes van dit gebied (Wuyuan). We kregen van het meisje van het vorige hostel een briefje in het Chinees mee, met de vraag of de buschauffeur ons wilde droppen bij de afslag Little Likeng! Dus nu maar afwachten of dat ook ging gebeuren ;) En ja hoor, de bus stopte en de buschauffeur wenkte ons dat we eruit konden en wees ons de straat die we in moesten lopen. We hadden niet echt een plattegrond van het gebied, dus we hadden geen idee hoever het lopen was... Maar dat viel gelukkig mee! Al snel zagen we de toegangspoorten van het stadje waar je tickets moet kopen en we wisten dat het dorpje zelf héél klein zou zijn, dus dat het nooit ver zoeken zou zijn!

Wùyuán
De countryside rondom Wuyuan staat bekend om één van Zuidoost China's meest pure en originele omgeving. Verder is in deze heuvelachtige omgeving een aantal pittoreske Huizhou-plaatsjes te vinden, waar het ‘oude China' nog goed bewaard gebleven is met oude bruggen, mooie riviertjes, kinderkopjes wegen en waar het traditionele landelijke leven nog steeds plaatsvindt.
Omdat het gebied onderhand wel steeds populairder voor toeristen wordt hebben ze besloten om een toegangsprijs te vragen voor de dorpjes, om te zorgen dat alles netjes behouden blijft en om het toerisme enigszins af te remmen. Je kunt ook een ticket voor het hele gebied kopen en dat is dan 48 uur geldig, dus wij kozen maar voor die optie aangezien we hier 3 nachtjes wilden verblijven en we ook nog wat andere dorpjes gingen bezoeken.

Dag 1
Eenmaal het dorpje binnen belanden we inderdaad in een heel schattig plaatsje. Een dorpje waar alle straatjes aan een klein riviertje of zijkanaaltjes daarvan liggen. Waar vrouwen de was doen in de rivier, het eten schoonmaken in de rivier (hetzelfde eten dat wij later weer zullen eten), waar schattige bruggetjes te zien zijn en leuke kleine bootjes rondvaren. Verder zijn alle huisjes in typische Huizhou-stijl (zie foto's) en zijn er vele lantaarntjes te zien. Al met al een erg fotogeniek dorpje.
Al snel kwam er een jongen naar ons toelopen of wij ‘Wouter' waren en of wij hadden geboekt bij het ‘Golden Bridge Hotel'. We hadden al gelezen op internet dat er in dat hotelletje één zoon was die Engels sprak. En dat dat voor dit gebied wel een groot voordeel biedt, omdat verder bijna niets in het Engels te vinden is. Een hele vriendelijke jongen van een jaar of 25, Mr Li, die ons de kamer toewijst, het één en ander over de omgeving kan vertellen en ons daar helemaal laten thuis voelen. Erg leuk! Hij bood ons ook aan mee te gaan naar de stad Wuyuan zelf om te helpen met treintickets te kopen voor naar de volgende bestemming. Verder wordt het hotel gerund door de familie: vader en moeder staan in de keuken en andere zoon helpt ook met van alles mee.

We hadden nog een uurtje voordat het echt donker werd, dus we hebben nog een rondje door het dorpje gelopen. Erg leuk om meer van de countryside te zien dan al die steden!
Het was zondag en duidelijk redelijk wat toeristen te vinden. Allemaal Chinese toeristengroepjes die uiteraard weer achter een Chinese gids aanlopen, die door een microfoon krijst en een vlag omhoog houdt. Vreselijk die groepen! Ze hebben ook allemaal dezelfde rugzak, pet en witte gympen (zit inclusief in de toer denken we). Maar deze groepen zie je door heel China, je went er aan ;) Maar in het weekend is het vaak het drukst. Hopelijk is het morgen rustiger...

Verder nodigde Mr Li ons uit om 's avonds in het hotel te eten en raadde ons de ‘Red Carper' (vis) aan. Op Wikitravel hadden we al gelezen dat dit een specialiteit was, dus we gingen dat proberen en inderdaad dat was een lekkere vis! Jaja, zelfs Yasmin vond hem echt lekker (pluspuntje weer voor Wouter, die Yasmin altijd vis blijft voeren)! De vis was heel mals en het sausje was heerlijk! Achteraf toch wat graadjes meegepakt, want het is toch best lastig om een hele vis met twee stokjes netjes op te eten ;)

Dag 2
Vandaag staat op de planning om eerst de treintickets te kopen voor richting Hong Kong en daarna nog twee plaatsjes in de buurt te verkennen. Mr Li ging inderdaad helemaal met ons mee naar Wuyuan om ons te helpen met het kopen van de tickets! De tickets zelf halen is op zich geen probleem, dat is ons altijd wel gelukt, maar om het ticket office te vinden was wel een stuk lastiger!
Hij vertelde nu ook wat meer over zichzelf. Hij heeft High School afgerond (de hoogste vorm van middelbaar onderwijs in China) en vervolgens Universiteit, iets economisch/administratiefs. Vervolgens is hij voor drie jaar voor een bedrijf dat koffers verkoopt naar Malawi (Afrika) gegaan (Jaja, een Chinees die in Afrika koffers verkoopt). En daar was hij nu net een paar maanden van terug. Hij vond het een erg leuke ervaring (en ook zeer bijzonder voor een jongen uit dit gebied!). Hij vertelde dat hij nu graag een baan bij de overheid wil en dat zal in één van de wat grotere steden in de buurt zijn. Hij vertelde ook dat hij als één van de weinige uit dit gebied naar de Universiteit was geweest en bijvoorbeeld zijn broer is een tijd bij het leger geweest en spreekt verder ook geen woord Engels. Het was in ieder geval erg leuk om hem te hebben leren kennen!

Wouter probeerde nog ergens te pinnen bij een lokale ATM en volgens het bonnetje was dat ook gelukt. Alleen dan zonder het geld uit te geven... Nu maar hopen dat het geld niet van rekening was afgehaald. Gelukkig hadden we snel ergens draadloos internet gevonden en konden we met de Saldo-app van de bank op de iPod zien dat het geld nog braaf op de rekening stond. Toch wel handig zo'n iPod!

Vervolgens zijn we met het openbaar vervoer (dat is gewoon een willekeurig busje aanhouden en hopen dat die de goede richting opgaat :P) richting Sixi en Yancun geweest. Ook weer twee schattige plaatsjes in Huizhou-stijl waar eindeloze hoeveelheiden gewassen rondom het dorpje verbouwd worden. Het leuke hier is dat je heel dicht bij het voedsel staat. Je ziet alle groenten en vis voor je neus worden verbouwd/gevangen, klaargemaakt en gelijk gegeten worden! Ook is het heerlijk om even buiten de stad en buiten de smog, die echt in elke (grote) stad van China te vinden is, te zijn.

Dag 3
Aangezien ons ticket voor alle plaatjes voor 48 uur geldig was, moesten we uiterlijk voor 15:00 weer binnen Small Likeng zijn. Anders komen we niet meer binnen met ons pasje en vingerafdruk en moeten we dus opnieuw de toegangsprijs betalen, ondanks dat we daar in een hotelletje zitten!
Dus we besloten in de ochtend richting Xiaoqi te gaan. Een plaatsje dat dateert uit 787. Eigenlijk bestond het plaatsje uit twee delen. Het eerste, meer toeristische deel en het tweede deel waar je een stukje voor moest lopen, maar dat ook een hel stuk minder toeristisch was. Deze plaatsjes waren meer door heuvels omgeven en zagen er ook weer heel schattig uit met de Huizhou-stijl huisjes! We arriveerden rond het middag uur in het tweede deel van het plaatsje en daar was het duidelijk lunchtijd. Iedereen was aan het eten, echt iedereen! En we werden door iemand uitgenodigd om bij haar te komen eten. In de keuken lagen heel veel groenten, etc. en we konden kiezen wat we wilden. Dus uiteindelijk maar wat eieren en wat groenten aangewezen en hoe het dan vervolgens klaargemaakt gaat worden, geen idee... Maar we kregen een lekkere hap met aardappels, verschillende groenten, vis en rijst. Een erg leuke ervaring!

Dag 4
Laatste dagje Wuyuan. We gaan weer door, want het einde van ons visum nadert. Op naar Hong Kong! Een flinke rit dat wel... eerst met de lokale taxi van Little Likeng naar het busstation gebracht, daar met een kleine bus voor ruim 4,5 uur op over het algemeen behoorlijk slechte wegen (soms ook geen asfalt) gehobbeld naar Jiujiang. Daar weer met een lokale bus richting het treinstation. Wat ook nog een heel gedoe was, want we hadden geen idee welke bus we moesten hebben! Ergens stond nog in het geheugen van Wouter, bus 12. Dus met het point-it-boekje wijzend naar een trein, kwamen we tot de conclusie dat bus 12 ook naar het treinstation zou moeten gaan. Dat scheelt toch weer een eurootje of twee door geen taxi te nemen! Tot slot met de trein richting Hong Kong. Het treinstation was daar voor de verandering echt heel smerig! Overal werd gerookt en het stonk erg. En de wc's waren ook niet meer dan een schuine gleuf met hokjes, die eens in de zoveel tijd werd doorgespoeld. Dus je zat gewoon op 20 cm boven iemands anders ontlasting je eigen behoefte te doen! Maargoed we hebben de tocht overleefd en zijn bij de trein die ons naar Guangzhou gaat brengen en vandaar uit kunnen we een sneltrein die rechtstreeks naar Kowloon (Hong Kong) gaat nemen.