Wuyuan

Daar zijn we dan, bijna bij Little Likeng. Eén van de vele kleine dorpjes van dit gebied (Wuyuan). We kregen van het meisje van het vorige hostel een briefje in het Chinees mee, met de vraag of de buschauffeur ons wilde droppen bij de afslag Little Likeng! Dus nu maar afwachten of dat ook ging gebeuren ;) En ja hoor, de bus stopte en de buschauffeur wenkte ons dat we eruit konden en wees ons de straat die we in moesten lopen. We hadden niet echt een plattegrond van het gebied, dus we hadden geen idee hoever het lopen was... Maar dat viel gelukkig mee! Al snel zagen we de toegangspoorten van het stadje waar je tickets moet kopen en we wisten dat het dorpje zelf héél klein zou zijn, dus dat het nooit ver zoeken zou zijn!

Wùyuán
De countryside rondom Wuyuan staat bekend om één van Zuidoost China's meest pure en originele omgeving. Verder is in deze heuvelachtige omgeving een aantal pittoreske Huizhou-plaatsjes te vinden, waar het ‘oude China' nog goed bewaard gebleven is met oude bruggen, mooie riviertjes, kinderkopjes wegen en waar het traditionele landelijke leven nog steeds plaatsvindt.
Omdat het gebied onderhand wel steeds populairder voor toeristen wordt hebben ze besloten om een toegangsprijs te vragen voor de dorpjes, om te zorgen dat alles netjes behouden blijft en om het toerisme enigszins af te remmen. Je kunt ook een ticket voor het hele gebied kopen en dat is dan 48 uur geldig, dus wij kozen maar voor die optie aangezien we hier 3 nachtjes wilden verblijven en we ook nog wat andere dorpjes gingen bezoeken.

Dag 1
Eenmaal het dorpje binnen belanden we inderdaad in een heel schattig plaatsje. Een dorpje waar alle straatjes aan een klein riviertje of zijkanaaltjes daarvan liggen. Waar vrouwen de was doen in de rivier, het eten schoonmaken in de rivier (hetzelfde eten dat wij later weer zullen eten), waar schattige bruggetjes te zien zijn en leuke kleine bootjes rondvaren. Verder zijn alle huisjes in typische Huizhou-stijl (zie foto's) en zijn er vele lantaarntjes te zien. Al met al een erg fotogeniek dorpje.
Al snel kwam er een jongen naar ons toelopen of wij ‘Wouter' waren en of wij hadden geboekt bij het ‘Golden Bridge Hotel'. We hadden al gelezen op internet dat er in dat hotelletje één zoon was die Engels sprak. En dat dat voor dit gebied wel een groot voordeel biedt, omdat verder bijna niets in het Engels te vinden is. Een hele vriendelijke jongen van een jaar of 25, Mr Li, die ons de kamer toewijst, het één en ander over de omgeving kan vertellen en ons daar helemaal laten thuis voelen. Erg leuk! Hij bood ons ook aan mee te gaan naar de stad Wuyuan zelf om te helpen met treintickets te kopen voor naar de volgende bestemming. Verder wordt het hotel gerund door de familie: vader en moeder staan in de keuken en andere zoon helpt ook met van alles mee.

We hadden nog een uurtje voordat het echt donker werd, dus we hebben nog een rondje door het dorpje gelopen. Erg leuk om meer van de countryside te zien dan al die steden!
Het was zondag en duidelijk redelijk wat toeristen te vinden. Allemaal Chinese toeristengroepjes die uiteraard weer achter een Chinese gids aanlopen, die door een microfoon krijst en een vlag omhoog houdt. Vreselijk die groepen! Ze hebben ook allemaal dezelfde rugzak, pet en witte gympen (zit inclusief in de toer denken we). Maar deze groepen zie je door heel China, je went er aan ;) Maar in het weekend is het vaak het drukst. Hopelijk is het morgen rustiger...

Verder nodigde Mr Li ons uit om 's avonds in het hotel te eten en raadde ons de ‘Red Carper' (vis) aan. Op Wikitravel hadden we al gelezen dat dit een specialiteit was, dus we gingen dat proberen en inderdaad dat was een lekkere vis! Jaja, zelfs Yasmin vond hem echt lekker (pluspuntje weer voor Wouter, die Yasmin altijd vis blijft voeren)! De vis was heel mals en het sausje was heerlijk! Achteraf toch wat graadjes meegepakt, want het is toch best lastig om een hele vis met twee stokjes netjes op te eten ;)

Dag 2
Vandaag staat op de planning om eerst de treintickets te kopen voor richting Hong Kong en daarna nog twee plaatsjes in de buurt te verkennen. Mr Li ging inderdaad helemaal met ons mee naar Wuyuan om ons te helpen met het kopen van de tickets! De tickets zelf halen is op zich geen probleem, dat is ons altijd wel gelukt, maar om het ticket office te vinden was wel een stuk lastiger!
Hij vertelde nu ook wat meer over zichzelf. Hij heeft High School afgerond (de hoogste vorm van middelbaar onderwijs in China) en vervolgens Universiteit, iets economisch/administratiefs. Vervolgens is hij voor drie jaar voor een bedrijf dat koffers verkoopt naar Malawi (Afrika) gegaan (Jaja, een Chinees die in Afrika koffers verkoopt). En daar was hij nu net een paar maanden van terug. Hij vond het een erg leuke ervaring (en ook zeer bijzonder voor een jongen uit dit gebied!). Hij vertelde dat hij nu graag een baan bij de overheid wil en dat zal in één van de wat grotere steden in de buurt zijn. Hij vertelde ook dat hij als één van de weinige uit dit gebied naar de Universiteit was geweest en bijvoorbeeld zijn broer is een tijd bij het leger geweest en spreekt verder ook geen woord Engels. Het was in ieder geval erg leuk om hem te hebben leren kennen!

Wouter probeerde nog ergens te pinnen bij een lokale ATM en volgens het bonnetje was dat ook gelukt. Alleen dan zonder het geld uit te geven... Nu maar hopen dat het geld niet van rekening was afgehaald. Gelukkig hadden we snel ergens draadloos internet gevonden en konden we met de Saldo-app van de bank op de iPod zien dat het geld nog braaf op de rekening stond. Toch wel handig zo'n iPod!

Vervolgens zijn we met het openbaar vervoer (dat is gewoon een willekeurig busje aanhouden en hopen dat die de goede richting opgaat :P) richting Sixi en Yancun geweest. Ook weer twee schattige plaatsjes in Huizhou-stijl waar eindeloze hoeveelheiden gewassen rondom het dorpje verbouwd worden. Het leuke hier is dat je heel dicht bij het voedsel staat. Je ziet alle groenten en vis voor je neus worden verbouwd/gevangen, klaargemaakt en gelijk gegeten worden! Ook is het heerlijk om even buiten de stad en buiten de smog, die echt in elke (grote) stad van China te vinden is, te zijn.

Dag 3
Aangezien ons ticket voor alle plaatjes voor 48 uur geldig was, moesten we uiterlijk voor 15:00 weer binnen Small Likeng zijn. Anders komen we niet meer binnen met ons pasje en vingerafdruk en moeten we dus opnieuw de toegangsprijs betalen, ondanks dat we daar in een hotelletje zitten!
Dus we besloten in de ochtend richting Xiaoqi te gaan. Een plaatsje dat dateert uit 787. Eigenlijk bestond het plaatsje uit twee delen. Het eerste, meer toeristische deel en het tweede deel waar je een stukje voor moest lopen, maar dat ook een hel stuk minder toeristisch was. Deze plaatsjes waren meer door heuvels omgeven en zagen er ook weer heel schattig uit met de Huizhou-stijl huisjes! We arriveerden rond het middag uur in het tweede deel van het plaatsje en daar was het duidelijk lunchtijd. Iedereen was aan het eten, echt iedereen! En we werden door iemand uitgenodigd om bij haar te komen eten. In de keuken lagen heel veel groenten, etc. en we konden kiezen wat we wilden. Dus uiteindelijk maar wat eieren en wat groenten aangewezen en hoe het dan vervolgens klaargemaakt gaat worden, geen idee... Maar we kregen een lekkere hap met aardappels, verschillende groenten, vis en rijst. Een erg leuke ervaring!

Dag 4
Laatste dagje Wuyuan. We gaan weer door, want het einde van ons visum nadert. Op naar Hong Kong! Een flinke rit dat wel... eerst met de lokale taxi van Little Likeng naar het busstation gebracht, daar met een kleine bus voor ruim 4,5 uur op over het algemeen behoorlijk slechte wegen (soms ook geen asfalt) gehobbeld naar Jiujiang. Daar weer met een lokale bus richting het treinstation. Wat ook nog een heel gedoe was, want we hadden geen idee welke bus we moesten hebben! Ergens stond nog in het geheugen van Wouter, bus 12. Dus met het point-it-boekje wijzend naar een trein, kwamen we tot de conclusie dat bus 12 ook naar het treinstation zou moeten gaan. Dat scheelt toch weer een eurootje of twee door geen taxi te nemen! Tot slot met de trein richting Hong Kong. Het treinstation was daar voor de verandering echt heel smerig! Overal werd gerookt en het stonk erg. En de wc's waren ook niet meer dan een schuine gleuf met hokjes, die eens in de zoveel tijd werd doorgespoeld. Dus je zat gewoon op 20 cm boven iemands anders ontlasting je eigen behoefte te doen! Maargoed we hebben de tocht overleefd en zijn bij de trein die ons naar Guangzhou gaat brengen en vandaar uit kunnen we een sneltrein die rechtstreeks naar Kowloon (Hong Kong) gaat nemen.