Allereerst, alle foto's van Lijiang en ook alle nieuwere foto's worden op Picasaweb geplaatst. Hier kunnen alle foto's in hogere resolutie worden beken (groter dus) en ook is de locatie te zien van zo goed als alle foto's. Uiteraard kunnen daar ook reacties bij de foto's worden geplaatst, maar dan heb je wel een google account nodig waarop je op ingelogd moet zijn!

Nihao!

De trein vanuit Guillin bracht ons naar Kunming en vanaf daar moesten we een bus zoeken die ons naar Lijiang zou brengen. We kwamen in de ochtend al met de trein aan, maar voordat we er achter waren vanaf welk busstation de bus naar Lijiang zou vertrekken en eenmaal in de bus zaten was het alweer een uurtje of drie in de middag en het was nog zeven tot acht uur in de bus zitten...

Ook in Lijiang besloten we weer buiten het toeristische gedeelte te verblijven en vonden een hosteltje in het plaatsje Shuhe old Town, een paar kilometer ten noorden van Lijiang: Nomad Hostel and Café. Shuhe old Town is een schattig plaatsje met typische Naxi huisjes. Ondanks dat we bij aankomst de enige in het hostel waren, was het toch erg gezellig! Er werkte een leuk meisje, dat goed Engels sprak en ze was ook erg behulpzaam met dingen regelen etc.! Later kwamen we er nog achter dat ook hier de eigenaar van het hostel een Nederlander was, maar die was op dit moment niet aanwezig aangezien die in een klooster in Thailand verbleef.

Lijiang en omgeving
Lijiang is een plaatsje gelegen in het gebied Yunnan (Zuid China) op een hoogte van 2400m. Je merkt gelijk dat je hoger zit, want alle chipszakjes gaan bol staan en je shampoo spuit leeg als je gaat douchen... Old Town is het gedeelte van de stad waar het allemaal om draait. De populatie van Old Town is 40.000, maar er komen elk jaar wel 4 miljoen toeristen! Vooral onder de Chinezen is het erg populair. Waar is Lijiang dan zo beroemd om? Om de eindeloze kinderkopjes straten, houten huizen en kanalen. Lijiang is voor de laatste 1400 jaar een basis geweest voor de 286.000 man Naxi minderheid. Deze stammen af van de Tibetaanse Qiang stammen. Kortom, in deze omgeving zie je veel terug van de Naxi stijl.

In 1996 is er een grote aardbeving geweest van 7 op de schaal van Richter, dat grote schade aanbracht en waar meer dan 300 mensen zijn omgekomen en wel 16.000 gewonden. De overheid heeft hier hard aan gewerkt om alles netjes op te knappen en zoveel mogelijk in de traditionele Naxi architectuur. Die huizen bleven namelijk wel goed overeind staan...

Dag 1 Shuhe
We besloten de eerste dag een rondje te lopen binnen Shuhe zelf. Een heel klein, maar schattig dorpje. In één van de tempels binnen het dorpje kan je al duidelijk proeven dat we dichtbij Tibet zitten en dat dus de Naxi's afstammen van Tibetanen. Rondom de tempel zag je al de typische prayer wheels en de nog veel meer opvallende gekleurde vlaggetjes!
Midden in het dorpje op een plein werd een dans show opgevoerd, uiteraard de dansstijl van de Naxi's. Niet heel spectaculair, maar wel erg grappig om te zien! Verder zie je ook dat vooral de oudere vrouwelijke generatie rondloopt in hun traditionele kledij. Blauw, blauw, blauw en een beetje wit verwerkt in leuke rokken en handige draagzakken!
En ja hoor, we vonden een heuse Italiaan (Mammamia), die ook daadwerkelijk gerund werd door een Italiaan zelf! Dusss de keuze om een échte pizza te eten was snel gemaakt!

Dag 2 Shuhe
Aangezien Shuhe nog steeds aardig toeristisch was (maar niets vergeleken met Lijiang) wilden we toch iets meer zien van het ‘echte' Naxi leven. We besloten een fiets te huren en naar Baisha te gaan. Baisha was van 1271 tot 1368 de hoofdstad van het Naxi koninkrijk, iets wat je nu niet zou verwachten aangezien het erg klein is. Na een leuk fietstochtje met steeds beter uitzicht op de prachtige hoge bergen in verte met witte toppen, kwamen we aan in het dorpje.

De Naxi kledij wordt hier nog volop gedragen en het gewone leven gaat hier rustig zijn gangetje, zonder dat alles wordt overheerst door toeristenshopjes! Heerlijk, wat een rust.
Maar het hoogtepunt van dit dorpje was nog wel Dr. Ho. Dé legendarische dokter van de Himalaya. Deze man, nu al 88 jaar oud!!!, studeerde voorheen aan de Universiteit van Nanjing. De periode hierna leed hij aan verschillende ziekten en kwalen en trok zich terug naar het platteland waar hij geboren was. Hier ging hij zich verdiepen in de Chinese kruidengeneeskunde aan de hand van recepten van zijn vader en de kennis van een botanische dokter. Hij verbleef langere tijd in de bergen (de besneeuwde bergen, die in de verte te zien waren), waar hij onder slechte condities veel lichamelijke arbeid moest verrichten. Na lang studeren en door vele trial en errors bij zichzelf, is hij nu meester van meer dan 2000 kruiden die uit deze bergen (Jade Dragon mountains) komen. Hij schijnt erg populair te zijn, ook onder buitenlanders. Zelfs Maxima en Jan Peter Balkenende hebben een bezoekje gedaan aan deze man. Er waren eindeloze brieven in alle talen te lezen van mensen, die aan verscheidene kwalen leden en die dankzij deze man weer beter zijn geworden. Erg leuk om deze man te ontmoeten. Hij was druk bezig met alle prullaria en krantenknipsels te verzamelen om aan de overkant van de straat zijn eigen museum te maken. Als we volgend jaar terug zouden komen konden we een bezoekje aan z'n museum brengen.

Verder kregen we van hem een zakje met ‘Healty tea' mee, dit schijnt voor alles goed te zijn. En dat konden we wel gebruiken, nadat we in de grotten van Yangshuo aardig verkouden terug zijn gekomen ;)
Na Baisha zijn we nog wat verder richting de bergen gefietst, om na een verlaten tempel bezocht te hebben weer huis afwaarts te keren, maar wat een prachtige omgeving!
s' Avonds moesten we ons voorbereiden op de trektocht in de Tiger Leaping Gorge en dus bepalen welke spullen we mee willen nemen.

Dag 3 Tiger Leaping Gorge
Een wandeltocht van twee dagen door prachtige bergen met uitzicht op de witte toppen. Het heeft zijn naam gekregen, omdat de rivier die tussen de bergen heen stroomt een diepe kloof heeft gecreëerd en de legende is dat op het smalste punt een tijger van de ene naar de andere kant gesprongen te zijn. De Nederlandse naam is dan ook heel suf: ‘Tijgersprongkloof'.
Na een busrit van twee uurtjes, die al een ervaring opzicht was, kwamen we aan bij Qiatou (het startpunt van de trektocht). Na een keurig vertrek waarbij alles netjes gecontroleerd was, werd vijf minuten na verlaten van het busstation de bus al volgestouwd met kratten mandarijnen! Maargoed we vervolgen onze weg, als het maar niet te lang duurt.... Want we hebben een flinke wandeling voor de eerste dag voor de boeg! Na 1,5 uur bergopwaarts gereden te hebben was het laatste half uurtje alleen maar naar beneden. Maar dat was eigenlijk het engste stuk. Overal lag namelijk ijs op de weg!! Dat komt omdat de remmen gekoeld worden met water en dat wordt uiteraard op de weg geloosd. Als het dan vriest... dan wordt het lekker glad op de weg ;)
Normaal moet je entree betalen om deze wandeling te maken, maar aangezien de weg onderaan de berg vernieuwd werd konden ze de ‘veiligheid' niet garanderen en hoefde je geen toegangsgeld te betalen. Mooi, want dat scheelde weer 100 Yuan!
Onze doel voor de dag was: ‘Halfway Lodge', dan zouden we iets over de helft zijn (duh) en het zwaarste gedeelte achter de rug hebben. Om 11 uur begonnen we onze toch en twee uur later kwamen we al aan bij Naxi Family Guesthouse waar we heerlijk geluncht hebben! Tegen 17:30 kwamen aan bij onze eindbestemming voor vandaag. Een prachtige wandeling, met veel mooi natuur en geweldig uitzicht op de besneeuwde bergen boven en de kloof beneden. Soms heel relax wandelen, soms heel inspannend omhoog klimmen! In ieder geval heel veel mooie foto's gemaakt!

De Lodge was lekker koud, want de enige verwarming in de kamer die er was waren elektrische dekens... maargoed die doen vrij weinig als de elektriciteit niet werkt! We ontmoeten een koppel uit Australië/Malaysia en twee jongens uit Canada, waarmee we gezellig de avond hebben doorgebracht. Tegen negenen sprong er ergens buiten een lampje aan... kortom, er was weer elektriciteit! Snel naar de kamer gerend om alvast de elektrische deken aan te zetten, zodat het warm is wanneer we gaan slapen. Want het was toch echt wel koud buiten!

Dag 4 Tiger Leaping Gorge
Doel van dag twee was de ‘Walnut Garden' en het bewandelen van een nieuwe trail, genaamd de bamboo trail. Deze zou door een bamboo forest gaan en langs een mooie waterval! De weg stond steeds aangegeven met gekleurde pijlen en tekst op stenen. Dus hard opzoek, naar een pijl die ons naar het forest zou leiden.

Eenmaal bij het forest aangekomen, zien we geen enkele toerist meer! Ze waren al schaars, want iedereen die op die dag op de berg was hebben we wel gezien... en dat waren er niet veel! Maar hier was echt niemand meer! Na de vele bamboes kwamen we inderdaad aan bij een waterval waar we een leuke brug moesten oversteken, niet meer dan twee bomen met wat plankjes ertussen op redelijke hoogte! Maar na de waterval werd ons duidelijk dat deze weg ‘nieuw' was, dat betekent dus dat het pad nog aardig gevormd moet worden... je kon eigenlijk nauwelijks spreken van een pad en we moesten een steile wand bijna letterlijk beklimmen! Halverwege vroegen we ons zelf heel hard af waar we aan begonnen waren, maargoed terug gaan was sowieso geen optie (dat was echt te stijl). Dus dan maar door klauteren... Eenmaal boven aangekomen, hadden we echt het gevoel wel honderden meters in 30 minuten klimmen te zijn gestegen. Het pad daarna was ook erg onduidelijk... Op den duur zagen we het plaatsje beneden liggen waar we naar toe moesten, maar we konden geen enkele weg naar beneden vinden die ons er rechtstreeks daarheen leidde. Dat betekende elke keer langs kleine boerderijtjes lopen, waar veel te veel agressieve honden hard aan het blaffen waren. Niet echt leuk, vooral de laatste hond was heel eng... Hij was zo hard aan het blaffen en z'n ogen keken zo duivels! De tranen stonden al in Yasmin d'r ogen, want teruglopen was ook geen optie meer en we moesten er toch echt langs...
Maargoed op het laatste half uurtje na, hebben we een heerlijke dag gehad! Nu nog terug naar Qiatou, want vanaf daar vertrekken de bussen weer terug naar Lijiang. Aangezien de weg vernieuwd werd en dus gedeeltelijk open lag (en we natuurlijk compleet buiten het toeristenseizoen zitten), waren er zo goed als geen taxi's/busjes te vinden. We besloten één plaatsje via de weg terug te lopen, want het enige busje die we zagen vroeg een achterlijk hoog bedrag! Lopend op de weg terug zagen we eindeloze grote truckers, vanwege de wegconstructie. Wouter had het idee om naar zo'n trucker te zwaaien en te vragen of we een stukje mee konden rijden, ze gingen tenslotte de goede kant op! En ja hoor, gelijk bij de eerste raak. We mochten gratis mee rijden tot Tina's Guesthouse.

We hoopten hier op meer busjes/taxi's, maar dat viel vies tegen... dus na hard afdingen nog steeds teveel betaalt, maar wel vervoer terug naar Qiatou. Daar moesten we tenslotte wel de bus halen, die zouden niet tot in de avond door rijden.
Eind van de middag/ begin van de avond kwamen we met een voldaan gevoel weer terug in Shuhe. Leuke trektocht achter de rug en nu maar even lekker op tijd naar bed!

Dag 5 Lijiang
Na 's ochtends de spullen gepakt te hebben vertrekken we voor het laatste nachtje naar Lijiang zelf. We sliepen die nacht in een vier persoons dorm in Panba hostel. Die middag een rondje gelopen door Lijiang. Old Town is erg leuk om te zien, alleen jammer dat ze in elk schattig huisje een toeristenshopje hebben gebouwd, van supermarkt tot theeverkopert tot restaurant. We waren blij dat we de eerste paar nachten in Shuhe hadden geslapen en niet alleen maar uitstapjes hebben gemaakt naar de meer authentieke plaatjes. De Old Market Square was het hart van het stadje met een groot waterrad en een leuk plein waar veel Naxi mensen overdag dansen, ook veel oudjes. 's Middags zijn we naar het vriendje van de Italiaan geweest, een bar met dakterras ‘Stone the crows', hier had je een mooi uitzicht over het stadje en hebben een lekker lokaal biertje genuttigd. Echt bizar hoe laag die prijzen hier zijn. 0,6L voor minder dan een euro!

's Avonds zijn we naar een restaurant geweest met een Nederlandse eigenaar ‘New Amsterdam'. Was ook een vriendje van de Italiaan en die moesten we uiteraard ook even bezoeken. Gezellig gezeten en gekletst met de eigenaar, die onderhand al een Chinese vrouw en zoon heeft. Hij kon van alles vertellen over feitjes en weetjes van China. Over hoe het gaat met auto rijlessen tot hoe het op de hoogte bleef van het Nederlandse nieuws (met nu, telegraaf en geenstijl.nl).

Dag 6 Lijiang
's Middags zijn we naar het Black Dragon Pool Park geweest. Zoals de naam al doet vermoeden een park met een grote vijver in het midden. In dit park schiet je de bekende plaatjes van het water: de brug, de tempel met op de achtergrond de besneeuwde Jade Dragon Mountains (zoals in elke reisgids terug te vinden). Maar het blijft een prachtig gezicht!

Heerlijk rondje gelopen en lekker op een bankje langs het meertje mensen spotten. Dat blijft toch altijd leuk! En natuurlijk Yasmin die zich weer lekker ergert aan de Chinese toeristen met dezelfde schoenen, petjes en rugtassen.
's Avonds zouden we dan voor het eerst in tijden weer een vliegtuig pakken. Tot nu toe alles vanaf Moskou met de trein/bus gedaan, maar we besloten dit keer een binnenlandse vlucht te boeken. Het was óf 2,5 dag reizen (bus/trein/trein), óf één uur in het vliegtuig! En al met al was het vliegtuig maar iets van tien euro duurder, dus het scheelde niet veel! Vluchten binnen het land zelf kunnen erg goedkoop zijn! En we wilden op tijd in Chengdu zijn, aangezien we de 29e al vertrekken richting Tibet en daar nog het één en ander willen bekijken! Aangezien het vliegveld zo'n 30km buiten Lijiang lag hebben ze een shuttle bus vanuit het centrum naar het vliegveld. Meestal vertrekken ze zo'n twee uur voordat het vliegtuig vertrekt. Dus wij waren daar al braaf en toen zagen we dat de bus voor ons vliegtuig maar een uurtje voor tijd vertrok! En het was toch op z'n minst wel 30 minuten reizen... lekker krap gepland van die lui! Maargoed, ze zullen het wel weten... Eenmaal in de bus was er een akkefietje tussen de buschauffeur en iemand achter in de bus... na lang schreeuwen en een stijgend stressgehalte van Yasmin (want die wilde toch echt niet de vlucht missen door zo'n oetlul) vertrok de bus eindelijk... nog geen tien minuten voor vertrek kwamen we aan, konden gelijk inchecken en de security controles door en hoppa in één keer het vliegtuig in. Nouja... als de bus te laat was waren er in ieder geval op z'n minst vijftig mensen te laat voor het vliegtuig! Maar helemaal lekker voelde het niet ;)
Maar echt grappig, op de één of andere manier was het helemaal ‘spannend' om weer is luxe met het vliegtuig te gaan! Het vliegveld zag er vrij nieuw uit. Het is ook daadwerkelijk gebouwd voor de vele toeristen. Maar het zag er spik span uit. Na een uurtje arriveerde we in Chengdu, kerstavond! De volgende twee dagen kerst in China vieren... we zijn benieuwd!