Huangshan

Ni hao!

Allereerst, een gelukkig nieuwjaar!!!
Wij hebben oud en nieuw gevierd 'on the rooftop of the world' (Tibet). Heel gezellig met onze groep van acht + nog vier Nederlanders die we ergens tegen kwamen! Maar voor iedereen die benieuwd is hoe dat hier wordt gevierd: NIET!! Haha, tja het Tibetaanse en Chinese Nieuwjaar is gewoon vele malen belangrijker...ze sparen alles op voor dan ;)!

Maar toen we dit verhaal schreven zaten in de trein richting Tibet, spannend! We hebben er echt heel veel zin in! Maar aangezien dit twee nachten treinen is, hebben we mooi een dagje de tijd om verder te schrijven aan onze blog. Ondertussen genieten we uiteraard van de mooie omgeving buiten de trein! Maarrr terug naar Huangshan...

Dag 1 Huangshan
De bus bracht ons naar Huangshan (de stad zelf, ook wel Tunxi genoemd). Daar hebben we voor één nacht een hostel (Old Street hostel) geboekt, om vervolgens de twee dagen daarna de berg Huangshan zelf te gaan beklimmen en daar een nachtje bovenop te overnachten. Het hostel regelde het allemaal heel netjes, want elke ochtend ging er om 6:15 een bus richting de berg. Ze verschafte een goede plattegrond en ze konden de dorm op de berg al voor ons boeken, scheelt toch weer wat geregel. Verder redelijk wat eten ingeslagen, aangezien het schaars en heel duur op de berg zou zijn.
Nadat we onze kleine rugzakjes hadden ingepakt en dus verder alles voor de ‘berg' geregeld hadden, bleef er gelukkig nog wat tijd over om even het stadje zelf te bekijken. 's Avonds ook heerlijk gegeten bij een heel leuk restaurantje tegenover ons hostel. Alles wat ze aan eten hadden, hebben ze op een hele lange tafel uitgestald en daarachter zag je ook per type gerechten het live gemaakt worden. Vervolgens kreeg je een bordje met een papiertje en een pen in je handen gedrukt en mocht je de nummers van de gerechten die je lekker leek opschrijven. Erg grappig om zo alles te bestellen. Je gaf daarna het briefje af en volgens wachtte je op je eten dat stuk voor stuk gebracht werd. Erg leuk, lekker en het was heel goedkoop. Op het eind kregen we de bon met een kraslaag, dus wij braaf openkrassen... Er stond iets in het Chinees bij, maar de serveerster zei dat we 5 Yuan gewonnen hadden, we konden onze prijs ophalen bij de kassa! Yeaahh!

Dag 2
De wekker ging veel te vroeg, want om 6:15 vertrok de bus alweer naar de berg. Van het hostel kregen we nog een ontbijtpakket mee, lekker in de bus nog wat bammetjes eten.
Nu maar wat info over de berg zelf: het is een heel apart gebergte met archetypische (WAAAT?) granieten pieken, dat er met name heel mysterieus uitziet wanneer er laaghangende mist is en dus alleen de toppen uitsteken. Voor iedereen die de film ‘Avatar' heeft gezien, deze bergen zijn voor die film gebruikt (die prachtig grote ‘eilanden' die in de lucht hangen).
Je leest vaak dat wanneer je deze bergen eenmaal gezien hebt, dat andere bergen niet zoveel meer voorstellen. En ja dat geloven wij graag, wat een prachtige bergen zijn dit. Maar vooral de apartheidsfactor slaat enorm uit! Wat het vooral bizar maakt zijn de eindeloze trappen die gebouwd zijn op de berg. Het is één groot trappenfestijn. Het is dus niet zoals je normaal in de Franse Alpen wandelt op paadjes, maar je loopt vrijwel continu op trappen. Leuk met onze type B-bergschoenen aan...
Er zijn vier manieren om de berg op te komen: de Eastern Steps (of de Eastern kabelbaan) of de Western Steps (of de Western kabelbaan). Eerst waren wij van plan om naar boven te lopen, maar we kregen van mensen die er al geweest waren de tip dat juist niet te doen. Het is alleen maar (twee/drie uur lang) naar boven lopen op trappen, dus wanneer je boven bent heb je geen energie meer boven verder te bekijken terwijl dat juist het mooiste is. Dus we besloten om aan de oostkant de kabelbaan omhoog te nemen en dan vrij snel naar een gedeelte (West Canyon) te gaan, want dat schijnt het mooiste maar ook het zwaarste te zijn. Jammer genoeg was de snelle kabelbaan dicht en moesten we de langzame nemen, na eerst twee uur in de rij te hebben gestaan... Boven aangekomen hebben we het rondje in ongeveer vijf uur gelopen, maar zoo prachtig! De trappen waren soms zo gevaarlijk steil dat dit deel ook zwaar werd afgeraden voor mensen met hoogtevrees (of iets wat daar in de buurt komt). Maar die trappen en het uitzicht waren zo ongelooflijk bijzonder mooi! Sommige trappen waren ook zo gevaarlijk steil dat we de vuistregel die ze bedacht hebben ook goed begrijpen: ‘Kijk niet naar het uitzicht als je loopt en loop niet als je naar het uitzicht kijkt'. En ja dat gold soms echt, anders verlies je zwaar je evenwicht. Verder was het ook een hele workout... trappen lopen is echt zwaar! Maar na vele offers, was dit toch wel één van de hoogtepunten tot nu toe van de reis. Onbeschrijfelijk mooi, hopelijk kunnen de foto's meer zeggen dan onze woorden, want is het is lastig te beschrijven.

In de bus richting de berg hadden we nog een Taiwanese Amerikaan ontmoet en een groepje van vier Duitse studenten die studeerden in Shanghai. Ze zouden ook in het zelfde hostel op de berg verblijven. De eerste dag een stuk met de Amerikaan gelopen, erg handig... want hij kon mooi wel Chinees praten voor als we de weg vroegen!

Uiteraard hebben wij volgens de Chinese traditie een ‘locker' in de berg gehangen met daarop onze namen gegrafeerd. Het is traditie dat jonge stelletjes hun namen op een slotje laten graferen om dit slotje vervolgens op deze prachtige locatie voor altijd achter te laten. Dat zou geluk in de liefde moeten brengen ;) Voor de mensen die het slotje willen zien, het hangt op een hoogte van 1600,17m, met GPS-coördinaten N 30.141487 E118.152748. ;)

Aan het einde van de middag aangekomen bij het hostel, eigenlijk waren we al helemaal kapot van de hele dag, maar we besloten toch nog één top te beklimmen voor de zonsondergang. En ja erg geslaagd! 's Avonds hebben we gezellig gegeten met z'n allen om vervolgens redelijk op tijd weer naar bed te gaan. Want om half zes stond de wekker om weer op de tijd de top te beklimmen om de zonsopgang te zien!

Dag 3
De tweede dag op de berg hebben we nog wat mooie pieken bezocht en werkelijk je blijft je elke minuut weer verbazen over dit aparte gebergte... De hoogste punt was 1864,8m, dus dat was flink klimmen. Het was die dag ook erg warm, graadje of 19! Flink zweten, maar een mooie bruine kop gekregen ;) Vooral Wouter heeft een mooi zonnebrillijntje aan de rechterkant. Vervolgens zijn we daarna met z'n allen de hele berg gaan afdalen via de Western Steps en terug naar het hostel in Tunxi. Nog één gezellige avond met z'n allen gehad, samen eten bij weer het restaurant tegenover het hostel (dit keer alleen zonder kraslaag op het bonnetjes) om de volgende dag weer onze wegen te splitsen.

Dag 4
Vanuit hier zouden we vertrekken naar Wuyuan. Eigenlijk heette het gebied en de grote plaats Wuyuan, maar wij sliepen in het schattige plaatje Small Likeng. Op internet (Wikitravel, erg handig) hadden we een leuk hotel gevonden met goede recensies, het Golden Bridge Hotel. De informatie uit de Lonely Planet was nogal verouderd en de twee aanbevolen hotels bestonden niet meer of waren nogal louzy. We hadden het huidige hostel gevraagd of ze het hotel voor ons konden boeken, aangezien we alleen telefonisch een boeking konden maken en ons Chinees is helaas nog steeds niet zo sterk ;)
Op naar de bus die ons van Huangshan naar Wuyuan zou gaan brengen. Helaas was dit niet zo'n mooie bus. Het station zag er goed uit, maar de bus zelf was oud en de mensen zaten rustig in de bus te roken en te rochelen... Maargoed wat willen we, we gaan meer het binnenland dus de omstandigheden worden ook wat primitiever!

Hangzhou

Ni hao allemaal/lief dagboek!

We gaan weer verder met de inhaalslag om het schrijven bij te werken!

We kunnen ondertussen al wel vertellen dat we na ruim twee weken van heel veel geregel en eindeloze mailtjes over en weer sturen het helemaal gelukt is met de Tibettour. We zijn hier nu dus echt helemaal happy!! We gaan in totaal met z'n achten (allemaal via internet/Lonely Planet forum opgespoord), nog drie Nederlanders, een Duitser, een Fransman en een Amerikaan. Heel relax dat we met acht man kunnen gaan, want dat scheelt enorm in de kosten en met acht passen we precies in twee jeeps. Met z'n tweeën naar Tibet gaan zou erg prijzig worden, aangezien je verplicht bent een guide en een driver bij je te hebben. En ja, acht dagen het salaris van een driver en guide betalen + accommodatie + maaltijden tikt natuurlijk aardig aan! Vooral de gids is een grote kostenpost... en een driver heb je echt nodig, want je mag als buitenlander niet gebruik maken van het openbaarvervoer buiten Lhasa. Verder heb je naast het visum van China ook de nodige permits voor Tibet nodig om binnen te komen. Verschillende permits voor verschillende regio's. En deze moeten tijdig geregeld worden, dus een deadline om alles te regelen kwam al snel in zicht! Maar we hebben een leuke tour van Lhasa (de hoofdstad van Tibet) naar de Nepalgrens gevonden. We zijn blij dat het geregel allemaal achter de rug is, want het was vaak nog tot laat in de nacht doormailen en frustraties omdat niet iedereen even snel reageert (en ja de deadline kwam al snel). Erg handig als iedereen ergens anders is en iedereen heeft natuurlijk wel zijn zegje heeft te doen ;) Maar de 29e vertrekken we met de trein vanuit Chengdu en we arriveren in de middag van de 31e in Lhasa. Dat betekent dus oud-en-nieuw in Tibet, we zijn benieuwd ;)

Dag 1, Hangzhou
Waar waren we gebleven... de hogesnelheidstrein vanuit Shanghai, die ons naar Hangzhou gebracht heeft. Eenmaal aangekomen staan ook hier (net zoals bij elk busstation/treinstation etc.) veel te veel taxichauffeurs, die ons voor veel te veel geld wel naar het hostel willen brengen. Na eindeloos te worden aangesproken (TAXI, TAXI, TAXI), begint dat toch een beetje op je zenuwen te werken. Laat ons nou even rustig uitzoeken met welke bus we moeten gaan!! Haha ;) Achja, het heeft ook wel zo z'n charmes. Maar wij gaan liever met het openbaarvervoer, toch een heel stuk goedkoper en leuker! Behalve dat er in de bus een vent voor Yasmin zat op een paar centimeter afstand en haar minutenlang van top tot teen geïnspecteerd heeft ;) Ja, die Chinezen blijven elke keer opkijken van een stel westerlingen in hun land.

Hangzhou
Deze plaats, vooral bekend om z'n West Lake (een heel groot meer), is eigenlijk een luxe vakantieoord voor veel Chinezen. Per jaar gaan hier ongeveer 4 miljoen Chinezen heen en in 2008 was het benoemd tot beste Chinese toeristische attractie. De Westlake, met zijn groene heuvelachtige omgeving rondom, wordt al voor eeuwen door keizers en poëten geprezen (boeiend :P). Marco Polo bezocht Hangzhou in de 13e eeuw en heeft dit beschreven als een van de mooiste plaatsen ter wereld. Al met al zullen we hier ons hier dus vast wel een paar dagen kunnen vermaken...
Verder is Hangzhou duidelijk een luxe stad, op één straat hebben (de straat van ons hostel) wel zeven soorten luxe automerken achter elkaar gezien: BMW/Mini, Lamborghini, Maserati, Ferrari, Rolls-Royce, Mercedes, Aston Martin en nog een paar... We vonden ook al een routebeschrijving op internet naar ons hostel toe: iets in de trant van passeer de Maserati, vervolgens de Ferrari en sla bij de Mercedes naar links. Je zag dus vele luxe auto's met rijke Chinezen rondrijden!

De eerste dag was het weer wat regenachtig en aangezien de voorspellingen de volgende dag al een heel stuk beter waren besloten we niet te veel te gaan doen en rustig een rondje te lopen naar de toeristische straat ‘Qinghefang Old Street'. Een straat met vele toeristische stalletjes, theehuisjes, curio-stalletjes, maar vooral bekend om een aantal traditionele medicijnwinkels. Ook was er een museum te vinden over de Chinese medicijnen: ‘Huqing Yutang Chinese Medicine Museum'. Deze dient ook nu nog als apotheker/kliniek en bestaat al sinds 1874. Van binnen zag het er dus ook nog typisch als een traditionele medicijnenwinkel uit, erg leuk om te zien! Overal zag je potjes met kruiden of andere stoffen. Ook het museum was erg interessant. Het gaf een goed beeld hoe de Chinese medicijnenwereld met al zijn kruiden, planten en dierproducten door middel van ‘trial and error' tot stand zijn gekomen. Ondanks dat de Westerse geneeskunde ook steeds meer in China groeit, blijft op heel veel gebieden de traditionele Chinese geneeskunde voor veel Chinezen erg belangrijk! Je zag er ook de meest bizarre geneeswijzen, bijvoorbeeld voor hoge bloeddruk schijnt het bot van de tijger werkzaam te zijn. Maar ook dat is nu in China officieel verboden.

Dag 2
De tweede dag was het gelukkig weer stralend weer en besloten we waar Hangzhou zo bekend om staat te bekijken en dus met een bootje de ‘West Lake' op te gaan. Het bootje bracht ons naar een klein eilandje ‘Xiaoying Island' en vanaf daar kon je uitkijken over ‘Three Pools Mirroring the Moon'. Dat waren 3 kleine torentjes in het water waar met het mid-autumn festival kaarslicht in wordt gebrand. Gelukkig was het laagseizoen, want in de zomer moet het hier gigantisch druk zijn met al die Chinezen en andere toeristen. Verder was het een schattig eilandje om te zien en je had mooi uitzicht over het meer met z'n mooie heuvels eromheen. Vervolgens zijn we naar het volgende eiland gevaren: ‘Gushan Island' waar nog een klein parkje was.
De rest van de middag hebben we een wandeling door de heuvels ten noorden van West Lake gemaakt. We hebben nog een grot gezien, een mooi uitkijkpunt op de top van de heuvel, een tempel en de zeven-verdieping-hoge Baochu Pagoda.
's Avonds naar een noodle-restaurant geweest die bekend stond om z'n goede aal-noodles, dus die heeft Wouter mooi geprobeerd en met succes! Yasmin bleef er braafjes vanaf, vis is aan haar meestal niet besteed.

Dag 3
Lekker een dagje rustig aan gedaan, wat fotootjes 's avonds van het meer gemaakt en plannen gemaakt hoe we verder willen reizen tot aan Hong Kong. Aangezien we 3 december van het vaste land China af moeten zijn, want dan verloopt ons visum. Uiteindelijk een wijziging in ons plan gemaakt en we gaan nu niet meer naar Xiamen en Yongding, wat oorspronkelijk het plan was, maar richting de bergen van Huangshan en de country side van Wuyuan. Dat schijnt ook heel erg interessant te zijn en het staat tenslotte ook op plek één van het platteland van China in de Lonely Planet ;) Jaja, de Lonely Planet blijft een bijbel!

Dag 4
Vandaag zijn we richting het zuiden van West Lake gegaan. Dat gebied staat vooral bekend om z'n groene thee. Eindeloze heuvels waar rijen met bosjes thee groeit en waar vele kleine theeplaatsjes te vinden zijn. De bekende thee van dit gebied is de ‘Longjing' (Dragon well tea). Verder was daar ook een groot ‘China tea museum' te vinden wat uiteraard alles verteld over hoe thee wordt gemaakt en over alle verschillende soorten thee. Maar China is echt een theeland. Iedereen drinkt altijd en overal thee. Je ziet ook iedereen buiten met een tea-bottle (soort bidon achtige fles) met thee lopen. En in bijna elk restaurant krijg je naast je eten gratis thee. Verder kan je op de stations en in de treinen altijd heet water krijgen om je eigen thee te maken. De meest populaire thee is wel de groene thee, maar daarnaast zijn er ook vele ander soorten thee te vinden zoals zwarte thee, witte thee, oolong thee, maar ook bloementhee zoals Jasmine tea. Bij bloementhee komt er ook daadwerkelijk een bloem uitzetten wanneer het in het hete water drijft. Ook is elke thee weer goed voor iets anders, de één voor de huid, de ander voor de buik en ga maar door!
In het museum kregen we nog een thee ceremonie/proefsessie. Waar we uitgelegd kregen hoe de verschillende soorten thee te bereiden en uiteraard konden we proeven. Erg lekker, dit is nog eens goede thee in China in plaats van de restjes van theeplantjes die in de Pickwickzakjes worden gepropt!
Verder hebben we door dit mooie gebied nog een stukje gewandeld naar één van de vele theeplaatsjes en daar nog wat thee gedronken en gekocht bij een lokale boer. (Wanneer het volgende pakketje dat vanuit Hong Kong verstuurd zal worden in Nederland aankomt, zit hier ook wat Dragon well tea voor Jogchem bij ;) )
's Avonds wilden we naar een fonteinenshow gaan, maar helaas ging het die avond niet meer door. Ze waren bezig om de lampen aan het vervangen... Maar we kwamen daar nog wel een aantal Chinese studentjes tegen, die buitenlanders moesten interviewen over Hangzhou. Erg grappig met hun beginnend Chinees/Engels en heeft uiteraard nog een leuke foto opgeleverd! Alweer de laatste avond Hangzhou. De volgende dag pakken we de bus naar Huangshan (die stad met die rare bergen).

Dag 5
Weer vroeg uit de veren en om iets over negenen waren we al weer op het busstation met onze gele hoezen om de tassen heen (worden de tassen niet zo vies in het bagageruim). De bus van Hangzhou naar Huangshan was perfect geregeld. Dit was namelijk onze eerste keer ‘bussen', in plaats van dat we met ‘treinen' naar de volgende bestemming gingen. Huangshan ligt niet erg ver van Hangzhou, dus we hebben maar een kleine 2 uurtjes in de bus hoeven te zitten ;) Maar deze ging wel via de ‘long distance bus station', dus interessant om te zien hoe dit in China te werk gaat.
Ook hier kom je een hele grote hal binnen waar alle bagage door de scan heen moet, maar dat zijn we in China wel gewend, bij elke metrorit, treinreis of grote busreis moet alles door een scanner. Niet dat ze op het beeldscherm van de scanner kijken, het is meer een formaliteit. Vervolgens is er een hele grote wachtruimte, waarachter allemaal verschillende deuren naar buiten te vinden zijn. Elke deur weer voor een andere bus en dat staat weer netjes op een informatiebord daarboven aangegeven. Meestal ook in het Engels en anders proberen we braaf de Chinese tekentjes te herkennen op de borden en te vergelijken met de tekentjes op onze tickets. Tegen de tijd dat de vertrektijd nadert, komt de bus aanrijden en stopt precies voor de deur. Ongeveer 5 minuten voor tijd kan iedereen boarden en dan vertrekt de bus meteen! Echt een geoliede machine was dat!

Shanghai

Nihao!

Zo alweer ruim 2 maanden op weg! Het met stokjes eten en aan moeten horen van roggelende mensen en keer op kreeg prachtige dingen te zien, begint aardig te wennen :P
Op dit moment zitten we in Suhe, een heel klein plaatsje naast het meer bekende Lijiang! Moet zeggen dat we Sinterklaas wel hebben gemist hoor! En kerst vieren we in Chengdu, in een hostel waar ze het volgens mij nog wel enigszins gezellig maken! En oud en nieuw vieren we op de dag van aankomst in Lhasa (Tibet!). Is kijken of ze daar nog wat vuurwerk gaan afsteken, maar het Chinese nieuwjaar is natuurlijk veeel belangrijk voor hun!
Maar iedereen bedankt voor de leuke berichtjes elke keer weer! We lopen helaas wat achter met schrijven, maar dat halen we wel weer in :) Drukke tijden achter de rug..
We kregen alweer per mail van de vriendelijke NS-mevrouw te horen dat er een aangepaste dienstregeling was... Dus het is weer zover in Nederland ;) Nou veel plezier in de sneeuw en succes met sneeuwscheppen, genieten wij hier van een heerlijk temperatuurtje van 26 graden vandaag!

Blog 10 Shanghai
Alweer in Shanghai beland! Na een vroege aankomst met de trein, krijgen we gelijk te dealen met spitsuur! Hoppa, met onze grote tassen achterop, kleine tassen voorop de overvolle metro in. En als je daar eenmaal je plekje hebt veroverd en eens rustig om je heen kijkt, besef je pas dat er wel heel veel Chinezen op 5 cm afstand van je gezicht staan. Nu maar hopen dat ze hier wat beschaafder zijn en niet gaan rochelen... Voordeel is, je hoeft je nergens meer vast te houden ;) Maargoed op naar ons hostel! De meeste hostels waren een stuk duurder dan in de afgelopen steden, maarr we hebben een goedkope gevonden! Nu maar hopen dat het wat is ;)
Pluspunten van het hostel: het heeft wel een common room (vaak schaars in Shanghai) / dichtbij de metro / goedkoop. Minpunten van het hostel: de kamer is klein, zonder ramen, het 2 persoonsbed raakt aan 3 kanten de muur en dan heb je nog 1,5 meter over naar de deur!!! Erg overzichtelijk dus. Maargoed, we zijn in Shanghai.. we'll survive!

Shanghai
Shanghai, letterlijk ‘bij de zee', is eigenlijk een Westerse uitvinding. Aangezien het de toegangspoort van de Yangzi rivier is, is het een ideaal handelspoort. Voordat de Britten na de eerste Opiumoorlog hun eerste concessie opende in 1847, was het niet meer dan een klein stadje dat leefde van vissen en weven. De Britten hebben dat allemaal veranderd! Na de Britten volgde de Fransen en daarna natuurlijk ook weer de Japanners. Shanghai werd hierdoor verdeeld in autonome nederzettingen waar de Chinese wet niet gold. In 1930 had de stad al 60.000 buitenlandse bewoners en was het de drukste internationale poort van Azië. De gehele stad is eigenlijk gebouwd van de handel in opium, zijde en thee. Shanghai werd als het ware een bijnaam voor exploitatie en corruptie: eindeloze hoeveelheden opium, goktenten en bordelen waren de kern van het leven van Shanghai. Maar dit had natuurlijk ook zo z'n keerzijde, naast deze rijkdom steeg ook de armoede, werkcondities waren slecht en slavernij kwam veel voor. In 1921 vormde de Chinese Communistische Partij (CCP) en na vele pogingen werd de stad in 1949 door hun ‘bevrijd'. De communisten roeide vele sloppenwijken uit, herstelde honderden tot duizenden opiumverslaafden en elimineerde kinder- en slavenwerk (één van de betere kanten van het communisme, lijkt ons). De situatie verbeterede gestaag. In 1990 kwam aan deze slechte periode eigenlijk abrupt een einde met de plannen om Pudong (aan de oostkant van de Huangpu rivier) te ontwikkelen. Dit werd een prachtig modern hoogbouwgebied dat behoorlijk in contrast staat met de oude gebouwen op de Bund (aan de westkant van de rivier). En op dit moment is Shanghai een bruisende stad, dat snel verandert! Een behoorlijk westerse stad voor China met heel veel emigranten. Op de straat hoor je dus ook genoeg mensen Engels en Frans praten en vele gebouwen zien er dus niet Chinees uit.

Dag 1
We hadden in Beijing al gehoord dat de eerste Mediamarkt in China op dag van onze aankomst geopend zou worden in Shanghai (Wouters ogen werden gelijk groter van spanning bij binnenkomst in Shanghai). Dus we besloten als groot Mediamarkt-fan hier en bezoekje te wagen. Volgens ons is dit een van de grootste promotiestunts die wij ooit hebben gezien voor het openen van een winkel (Guerrillamarketing was hier het sleutelwoord bij). Overal was het rood: bij de metro werd de krant uitgedeeld met als cover de mediamarktfolder, buiten liepen overal mannetjes met rode mediamarkt tuinbroeken, er werd van alles over omgeroepen, fietsers met gigantische stapels (lege) dozen van alle merken die verkocht worden fietsten rondjes. Erg grappig om te zien! En hét toppunt voor Wouter: ze deelden rode mediamarkt-theebottles uit! Na 5 minuten in de rij te hebben gestaan kon Wouter zijn cadeautje in ontvangst nemen en werkelijk, hij was zo blij als een kind :P
Vervolgens besloten wij om maar gelijk het meest symbolische punt van het oude Shanghai te bezoeken, namelijk de Bund. Hier staan alle oude gebouwen (vaak ook Brits/Europese en New York/Chicago stijl van rond 1930) waar vroeger fortuinen werden verdiend, waaronder de Bank of China, Hong Kong & Shanghai Bank (tegenwoordig HSBC), Jardine Matheson en vele andere. Prachtig om te zien, je hebt echt even het gevoel helemaal niet meer in China te zijn en vooral niet wanneer je je omdraait en daar recht tegenover je de Huangpu rivier ziet met daarachter de skyline van Pudong.
Vervolgens zijn we rustig over de East Nanjing Rd gelopen, de commerciële straat van Shanghai met veel neonverlichting. Deze straat is al heel lang dé commerciële straat van Shanghai en ook hier zie je de oude gebouwen, zoals de Number 1 Food Store (1926) en de Number 1 Department Store van Shanghai (1936). Mooi om dat soort gebouwen tussen zo'n moderne straat met dure winkels te zien en te bedenken dit 50 jaar geleden ook een zeer moderne straat moet zijn geweest, maar er compleet anders uitzag. Maar wat een big business rond horloges, overal zag je de ene na de andere dure horlogewinkel. En als toerist werd je om de twee minuten aangesproken door iemand die riep 'watchbag', dus wij in het begin kijken naar onze tas, was daar wat mee aan de hand dan? Maar uiteindelijk hadden we het door, ze bedoelden 'watch, bag', of we geïnteresseerd waren in fake-horloges en tassen. Ze liepen allemaal met een boekje met dezelfde plaatjes, we werden er niet goed van :P
Aan het einde van de middag gingen we richting ‘French Concession', een wijk van Shanghai wat je kan vergelijken met bv een wijk als Kensington en Chelsea in Londen. Uiteindelijk belande we bij een parkje waar we volgens mij wel een uur lang lekker hebben gezeten en gekeken naar kleine Chinese kindertjes die rolschaatsles kregen. Erg schattig om te zien, dit zag je overigens overal in Shanghai! Daarnaast viel ons ook op dat heel veel oudere Chinezen, met name de oma's, heel veel aan lichaamsbeweging doen. Gerust een uur lang rondjes joggen, strekoefeningen doen of gebruik maken van de prachtige apparaten (fitness) die in verschillende parken staan. Vervolgens zijn we bij een klein schattig restaurantje uiteten gegaan: ‘Bai's restaurant'. Hier ontmoette we nog twee Franstalige Canadezen, die toevallig in het zelfde hostel verbleven.

Dag 2
De volgende dag zou de helderste dag worden, dus besloten we naar Pudong te gaan en daar een bezoekje te doen aan de grootste gebouwen.
We begonnen in de ochtend met ‘Shanghai World Financial Centre', waar we op het hoogste observatory deck (474m) van de wereld hebben gestaan. Het gebouw zelf is 492m hoog en het lijkt op een flessenopener van buiten! Er waren drie observatory decks, waarvan bij de hoogste de vloer deels van glas was (boven de opening van de flessenopener), dat gaf toch wel een speciaal effect! Verder is het natuurlijk prachtig om boven al die andere hoge gebouwen uit te kijken, die vanaf dat gebouw niet meer dan een schaduw leken... geeft je toch even een ‘King of the World' gevoel ;) Maar het hoogtepunt van deze ervaringen waren toch de wc's!!! Hoe gaan we dat beschrijven: zittend op een wc met uitkijkt over Shanghai op 474m hoog. De toiletbril was voorverwarmd en nadat de behoefte is bevredigd kan er gebruik gemaakt worden van een drietal reiningsfonteintjes; 2 voor de achterkant, 1 voor de voorkant. Allemaal stuk voor stuk in te stellen naar eigen behoefte en maten: harder/zachter en meer naar voren/achter. Onvoorstelbaar wie dat bedacht heeft!
Vervolgens hebben we een rondje gelopen door Pudong tussen al deze mooie hoge gebouwen. Raar om te bedenken dat de eerste plannen voor dit gebied 20 jaar geleden pas zijn begonnen en dat er nu al zoveel staat. De meeste gebouwen zijn dus ook erg nieuw! En ze zijn nu alweer bezig met een gebouw dat nog hoger gaat worden dan het SWFC. Uiteraard moesten wij gebruik maken van de meest toeristische attractie van Shanghai: ‘Bund Sightseeing Tunnel' Dit is een tunnel die Pudong met de Bund verbind, alleen dan de toeristische verbinding! Je gaat in een grappig karretje door apart verlichte tunnel, ‘t slaat nergens op en is veel te prijzig, maar het is wel grappig!
Aan het einde van de middag zijn we naar Shanghai History Museum geweest. Een erg leuk en interactief museum, waar je letterlijk door de geschiedenis heen loopt. Waar je bij elke ruimte door een nieuwe scène heen liep, met van die fancy effects met muziek en beelden en mooie wassenbeelden (beter dan Madame Tussauds). Erg leuk museum om te zien en het gaf ons een heel goed beeld van de geschiedenis van Shanghai, waardoor ook veel verklaard werd waarom Shanghai nu zo is! Dit leuke museum zat onder de ‘Oriental Tower', het symbool van Shanghai. Deze werd 's avonds ook mooi verlicht!
Tot slot zijn we naar het op één-na-hoogste gebouw geweest van Shanghai, namelijk Jinmao Tower. Hier besloten we niet veel te veel geld neer te leggen om naar het observatory deck te gaan, maar om zelf met de lift naar Cloud 9 Bar te nemen en daar voor dezelfde prijs, één verdieping hoger, een cocktail te drinken, erg geslaagd!

Dag 3
Op dag drie wilde we de stad even ‘uit' en hebben we een bezoekje gedaan aan de Yuyuan gardens & bazaar. Deze tuinen kwamen oorspronkelijk uit 1559-77, maar zijn tijdens de eerste Opiumoorlog in 1842 zwaar beschadigd en uiteraard weer hersteld! Deze tuinen behoorden tot een rijke familie in de Ming dynastie. Erg mooi om te zien, heel typisch Chinees met alle paviljoentjes, vijfertjes etc! Helaas hebben we hier nog een maand aan terug moeten denken, aangezien een kater het zo leuk vond om zijn territorium op onze rugzak af te geven.. (pissen). Wat een ranzige sterke geur.. dat hebben we er dus mooi niet uit gekregen... Maargoed naast de tuinen was een grote bazaar met vele shopjes (souvenirs, thee, kleding, van alles). Ontzettend druk en daar hadden we het eigenlijk wel snel gezien! In de buurt had je nog een tempel: de Temple of the Towns God. Grappig om vele moderne Chinezen hier te zien bidden. Ook werd hier veel huisafval (rode zakken met oud papier) verbrand als ritueel (geloven is af en toe slecht voor je gezondheid). Al met al een rokerige bende, maar wel weer mooi en interessant om te zien. Die tempels zijn altijd toch wel intrigerend om te zien.
Hierna wilde we een bezoekje doen bij Duolun Road Cultural Street. Een straat met mooie oude huizen die eens thuis was van de meest beroemde schrijvers van China. Maar nu is de straat vol met art shops, curio shops, theehuisjes en cafés. We konden de weg niet gelijk vinden (Wouter wist wel zeker waar we heen gingen ;) en belande bij een klein lokaal marktje. Grappig om Shanghai ook zo van de andere kant te zien, want tot dusver hadden we alleen modern Shanghai gezien. Maar het grootste gedeelte van Shanghai bestaat natuurlijk uit de ‘gewone' Chinese mensen die natuurlijk niet rijk zijn. Op dat marktje werd echt van alles aan eten gemaakt en verkocht. Zo zag je de vissen nog in bakjes spartelen en een paar minuutjes later gevilt op de grond liggen. Erg gek gezicht af en toe, maar voor hun natuurlijk de gewoonste zaak van de wereld. Maar leuk om gezien te hebben.

Dag 4
De volgende dag wilde we 's ochtends een bezoekje doen aan het Expo-terrein. Ondanks dat Expo 2010 al afgelopen was, hoopte we dat we al die bijzondere gebouwen nog wel van buiten konden bekijken. Maar helaas... het was één grote bouwput en vol met troep. Dus we zijn snel rechts om keert gegaan richting 50 Moganshan Road Art Centre. Een groot complex van industriële gebouwen waarin eindeloos veel galerijen te vinden zijn met kunst. Kunst bestaande uit van alles en nog wat: art deco, kunst in de zin van schilderijen (vaak modern en apart), provocerende kunst, beeldende kunst. Er was ook een galerij te vinden met waar een groot project tentoongesteld werd, met 1000 filmpjes over China inclusief geluid dat werd afgebeeld op een heel aparte manier! Er hingen honderden luidsprekers aan draadjes in de lucht, die allemaal verschillende tunes hadden en overal zag je kleine venstertjes met filmpjes, erg apart! Al met al, was het leuk om te zien en we hebben nog 2 mooie posters gekocht. Een van een moderne lachende Boeddha en de ander van een gefotoshopte foto van China met heel veel beelden en krantenknipsels.
Vervolgens zijn we naar People Square en Renmin Square gegaan. Dat zijn zo'n beetje de twee centrale parkjes van Shanghai. Maar heel grappig, in één van de parkjes was op die dag het park ingericht als dating park. Het was ontzettend druk en overal hingen briefjes aan de bomen en bosjes met informatie over singles en iedereen kon rondlopen en de briefjes lezen. Hoe het allemaal werkte wisten we niet precies, maar waarschijnlijk kon je dan contact opnemen met iemand die je leuk lijkt. Soort internetdaten ofzo, geen idee, maar het zag er erg leuk uit! Iedereen was in een leuke en gezellige stemming. Moeten ze is in Nederland introduceren!
Daarna wilde we nog een bezoekje doen aan het Shanghai Museum, maar deze ging helaas bijna sluiten... Dus we besloten gewoon lekker even op het plein te zitten voor het museum. Wat achteraf een heel toneelstuk voor ons was en we zullen uitleggen waarom: We hadden van te voren al gehoord en gelezen (eigenlijk in Beijing al) dat er zoiets bestaat als een ‘tea ceremony scam'. Ze waarschuwen ons hiermee voor ‘pretty English speaking girls, who want to improve their English and invite you to a tea ceremony'. Na deze ceremonie word je als het ware beroofd om veel te dure thee te kopen op een niet zo'n ‘lieve' manier. Nadat we werden aangesproken en na twee tellen al door hadden waar het over ging, kapte we het gesprek af en leek het ons interessant om ze is in de gaten te houden hoe ze te werk gingen. We gingen voor een half uurtje rustig aan de kant van het plein zitten bij de uitgang van het museum (genoeg toeristen dus). We kwamen er al snel achter dat er twee groepjes aan het werk waren. Meestal bestond een groep uit twee meiden en een jongen. Als er dan toeristen kwamen dan werd gevraagd of ze een foto van hun wilde maken. Vervolgens vroegen ze ook of ze een foto van hun wilde maken (niets verkeerds aan toch?). Dit gebruikte ze eigenlijk altijd als excuus om een praatje aan te knopen. Vervolgens werd er wat over en weer gepraat en veel gelachen natuurlijk, waarna meestal de vraag komt of ze mee willen naar een theehuisje. De meeste toeristen zeggen dan gelukkig nee en dan wordt het gesprek ook snel door het groepje afgebroken. Dit zagen we dus ongeveer bij 10 groepjes voor ons neus gebeuren! Elke keer weer op de foto en dan ‘gezellig' praten. Wel heel komisch om vanaf de zijlijn te aanschouwen. Uiteindelijk had één groepje beet, een Britse man en vrouw die in het Jinmao hotel verbleven, liepen braaf mee om gezellig wat kopjes thee te gaan drinken. Wouter heeft ze maar even gewaarschuwd dat het een scam betrof en dat de thee een rare nasmaak zou hebben... (ja ja, go Wouter!)
's Avonds hebben we van de skyline genoten bij Captains bar op het dakterras vlakbij de Bund. We hadden een mooi uitzicht op Pudong, alleen was het nogal een mistige gebeurtenis. Ook in Shanghai hangt er namelijk vaak veel smog in de lucht, we zitten tenslotte in China.

Dag 5
Op de laatste dag weer vroeg uit de veren, we zouden namelijk de snelste trein ter wereld nemen, naar Hangzhou, wel 350km/uur. De voorkant van de trein zag er erg spacy uit en de neus was extreem lang (zie foto's). Dit was tot nu toe de kortste en snelste treinrit van onze reis: 43 minuten en een topsnelheid van 354km/uur. Iets sneller dan de TGV in Frankrijk, maar toch leuk om mee te maken.

Nog wat grappige dingetjes over Shanghai (alsof het verhaal nog niet lang genoeg is ;):
In de metro hoor je elke keer voordat de metro stopt: 'Please exit from the lefte site'. Ze zullen het ook maar is één keer goed inspreken... En dat voor een stad dat zich zo Westers voelt!
Verder zie je buiten mensen met pyjama's lopen, dit lijkt nogal sloeberig, maar het betekent juist het tegenovergestelde. Wanneer je namelijk met een pyjama buiten kan lopen, betekent dat je rijk genoeg bent om twee paar kleding te hebben, namelijk je normale kleren en een pyjama. Het grappige is zelfs dat je een soort van buiten-pyjama's in de winkels kan kopen: een dikke pyjama met voering. Dus zelfs als het vriest, kan je gewoon nog buiten in je pyjama lopen. Je zie ze soms zelfs met hoge hakken eronder rondlopen!
Verder zie je in Shanghai ook overal rode telefooncellen staan, net zoals in Londen, erg grappig om te zien. Resterend cadeautje van de Britten!
Bij de metro bij ons hostel stond een advertentie van een erg mooi horloge (van Citizen), wanneer Wouter weer geld heeft, dan koopt ie ‘m gelijk... Maar dat zal nog wel eventjes duren, eerst nog een paar maanden verder reizen... :)

Xi'an

Beste allemaal,

Daar zijn we dan aangekomen, in Xi'an. Om een uurtje of 9 's ochtends arriveren we op het station en ook hier zou er een free-pick-up vanuit het hostel zijn. Meelopend met de stoet mensen uit de trein komen we buiten aan, maar wat een hoeveelheid mensen... het krioelt gewoon! Hopelijk vinden we diegene van het hostel, want zo goed hadden we ook niet uitgezocht waar we heen moesten... Na wat rondjes gelopen te hebben, proberen we het bij een andere uitstromende stoet van het perron en ja hoor daar vinden we een bordje met Wouter z'n naam erop ;) Het blijkt én spitsuur te zijn én een enorme trein die leegloopt en daarbij zijn ze druk bezig met het bouwen van metro's in de stad, dus voor het station lag het behoorlijk overhoop... dat verklaart waarom het zo ongelooflijk druk was!

Met de bus richting het hostel! We waren we wel blij met de free-pick-up, want het hostel hadden we denk ik niet zo één-twee-drie gevonden. En thanks voor de tip Linda, Han Tang Inn Youth Hostel was een mooi hostel!! Na een heerlijk ontbijtje in het hostel willen we deze dag het een en ander in Xi'an zelf gaan bekijken. Ook hier blijven we niet heel lang: 3 nachtjes.
Maar eerst even kort iets over Xi'an zelf: ook dit is weer een redelijk grote stad met een populatie van 4.270.000 inwoners. Deze stad was een van de belangrijkste steden van de zijderoute en daardoor ook een smeltpunt van verschillende culturen en religies. In het jaar 582 was het zelfs de grootste stad van de wereld! Ondanks dat de glorie van deze stad in de vroege 10e eeuw eindigde, zijn er vele elementen overgebleven... waaronder de stadsmuur en moslimkwartier.
Ons hostel lag al mooi binnen de stadsmuren dus alles was gemakkelijk per voet te bereiken. We begonnen met de Bell -en Drum tower. De Bell tower heeft een enorme bel die oorspronkelijk luidde bij zonsopgang. De drum tower daarentegen werd gebruikt om het vallen van de avond aan te geven. Beide torens dateren uit de 14e eeuw, maar zijn herbouwd in de 17e eeuw. De Bell tower stond midden op een heel groot verkeersplein, waardoor je een heel goed uitzicht had in 4 richtingen. Ook hier zag je weer duidelijk de smog boven de stad hangen. En bij de Drum tower werden op bepaalde tijden uitvoeringen gehouden, waarvan we er één hebben gezien. Ze weten de trommels daar op een erg creatieve manier te gebruiken, leuk om te zien en te horen!
Onder het verkeersplein was een enorme grote shopping mall te vinden, met alle dure merken die je maar kan bedenken. We liepen daar even doorheen, maar we voelden ons in onze kleding daar echt niet op ons gemak! Wat een luxe... een soort bijenkorf, maar dan echt nog een paar stappen hoger. Je verbaast je er ook om dat er nog genoeg chinezen zijn die dit kennelijk allemaal kunnen betalen! Leuk om even gezien te hebben, maar tijd om weer verder te gaan. We lopen langs de KFC, Mac Donalds en de Starbucks, op weg naar het Moslimkwartier. Hier leeft de Hui gemeenschap (Chinese moslims) al sinds de 7e eeuw. Wel grappig om moslims in China te zien: vrouwen met een hoofddoekje en de mannen met een keppeltje. Het moslimkwartier zit vol met kleine shopjes waar je allemaal eten kan kopen, van nootjes tot dumplings. Op onze weg naar de Great Mosque passeren we nog tientallen souvenirshopjes in de smalle steegjes. Alle ‘standaardsouvernirs' kan je daar halen: horloges, sjaals, tassen, handschoenen, van die stomme houten kikkers met zo'n stokje erbij (maakt herrie), t-shirts met Obama erop, etc. Eenmaal bij de Great Mosque aangekomen, verlaten we de drukte eindelijk! Het was erg grappig om de chinees en islamitische architectuur door elkaar te zien, gaf een grappig effect! De moskee begint dan ook met een klassiek chinees tempelonderdeel, namelijk de spirituele wand. Deze is gebouwd om demonen weg te houden. En de minaret zag er ook erg anders uit. De moskee is daar al in de 8e eeuw geplaatst, maar de huidige gebouwen zijn minder oud. De moskee staat richting het westen (Mecca) in plaats van het gebruikelijke zuiden. Al met al een aparte vertoning met Chinezen met hoofddoekjes en soort van witte mutjes voor de mannen.

's Avonds zijn we naar een Tang dynasty dans en muziek show met vooraf een dumplingbanquette. Een uur lang veel te veel dumplings voorgeschoteld krijgen :) Btw, een dumpling is gestoomd bolletjes deeg met iets erin, van vlees tot groente, tot een soort van pindakaas. Ze worden gestoomd in stapelbare rieten mandjes. Hier hebben we echt heerlijk gegeten! Na het eten werd de tafel snel leeggeruimd en begon de show. Met veel kleur, Chinese muziek en mooie dansen hebben we een leuke avond gehad.

De volgende dag hebben we een bezoekje gedaan bij het Terracottaleger. Hier hadden we beide een andere voorstelling van, namelijk iets in een open ruimte buiten. Maar het waren 3 gebouwen vol met die warriors. Na ons enigszins te hebben ingelezen en met audioguide was het wel erg interessant en gaven die grote hangars met eindeloze poppetjes en paarden wat meer leven. Erg toevallig, we kwamen de 2 Nederlanders die we in Pingyao hadden ontmoet daar ook weer tegen! Zij hadden geen audioguide en dan heb je het er ook wel snel gezien. Maar hier even een paar grappige feitjes over het terracottaleger: Het is in 1974 ontdekt door een boer die een put aan het graven was. Het grappige is dat deze man (onderhand al erg oud) nog steeds elke dag daar op een stoel ziet om boeken te signeren! Je mag alleen geen foto's van hem maken, helaas... ;) Elke warrior is uniek, van gezichtsuitdrukking tot haar aan toe en het zijn er meer dan 6300. Al deze warriors zijn gemaakt voor een tombe van Qin Shi Huang. Helaas zijn er vele vernietigd door een oorlog en nu worden ze allemaal weer stuk voor stuk gerestaureerd. Een deel van het terracottaleger zit zelfs nog in de barrakkeren en moet nog steeds worden opgegraven, archeologen zullen hier dus nog wel tientallen jaren mee bezig zijn.
's Avonds hebben we een bezoekje gewaagd aan China's grootste fonteinenshow, gelegen in het park waar ook de Big Goose Pagoda te vinden was. Een show van een half uur met inderdaad héél veel fonteinen, licht en muziek. Erg grappig, want op sommige plekken kon je er ook tussendoor lopen, wat het weer meer speciaal maakte.

De laatste dag in Xi'an zijn we naar de stadsmuren geweest en hebben we daar met de fiets in 100 minuten een rondje bovenop gefietst. Op deze manier kon je ook leuk over de stad heen kijken! Maar natuurlijk ging de ketting weer van Wouters fiets af net als in Pingyao. Daarna zijn we nog even het centrum ingedoken om vervolgens met de trein richting Shanghai te gaan. Bij het station is weer dezelfde gigantische drukte als bij aankomst. Eindeloze rijen om het station binnen te komen... Na een paar minuutjes een beetje verdwaasd rond gekeken te hebben wuifde een chinees naar ons toe dat we naar haar toe moesten komen. En ja hoor, we kregen een voorkeursbehandeling en mochten langs al deze chinezen via een speciaal pad. We hoefden dus niet in die enorme rij te wachten ;) Eigenlijk wel heel relax, maar het was toch wel een beetje fout. Aangezien rijke Chinezen en blanken deze behandeling vaker krijgen.
In de trein ontmoette we een Chinese zakenman, die erg in ons geïnteresseerd was. Hij wilde echt van alles van ons weten, maar het grote nadeel was dat hij geen Engels kon... Dus na verloop van tijd, belde hij een vriendin van hem op en konden we met haar via de telefoon gaan praten. Wat hij werkelijk waar prachtig vond. Wouter kreeg nog een hanenpoot van hem aangeboden en Yasmin een pakje melk. Erg aardig. Na email adressen met deze liften verkoper te hebben uitgewisseld hebben we hem in Shanghai nog gemaild. Daarop kregen we een perfect Engels geschreven mailtje terug, met onder andere een uitnodiging voor een rondleiding door Xi'an als we daar nog eens terugkomen!

Pingyao

Lief dagboek :P

Stiekem zitten we al in Hangzhou en gaan morgen zelfs al naar Huangshan de bergen beklimmen. We hebben onderhand de volgende plaatsen aangedaan: Beijing - Pingyao - Xi'an - Shanghai - Hangzhou (zie ook de kaart). We lopen een beetje achter met posten, maar dat komt vanzelf weer goed. Onze huidige locatie en de route passen we altijd aan, dus je kunt in ieder geval altijd up-to-date zien waar we zijn en wat ons reisplan verder is.

Vanuit Beijing met de trein richting Pingyao, vertrek 19h en aankomst 7:30. Prima reistijden dus! Eenmaal bij het station ‘Beijing West' aangekomen verbazen we ons om de omvang. Een megagroot gebouw van buiten en van binnen lijkt het nog groter. Nadat alle bagage door de scan gegaan is en de kaartjes zijn gecontroleerd mogen we het gebouw betreden. Binnen zijn eindeloze restaurantjes en winkeltjes te vinden, waar dan ook nog last-minute rijkelijk van gebruik wordt gemaakt. Al snel vinden we een bord met onze treinnummer, daarachter staat een nummer... in eerste instantie dachten we dat het om het perron ging, maar nee iedereen wordt eerst naar de bijbehorende wachtruimte geleid. We dachten redelijk op tijd te zijn (18:30), dus we gingen nog maar even zitten ondanks dat je al kon boarden. Maar nadat we de zoveelste met een redelijk versnelde pas naar die poortjes zagen gaan, dachten we bij ons zelf laten we ook maar voor de zekerheid gaan! Eenmaal in de trein aangekomen begrijpen we ook waarom: het gevecht om de bagageruimte!

De treinen in China zijn meestal als volgt ingedeeld: Softsleepers: dat is 1e klas en daar zijn in een gesloten coupé 4 bedden te vinden en iets luxer. Hardsleepers: dat is 2e klas en daar zijn in open coupés 6 bedden (3 hoog) te vinden en zoals het woord het al zegt, de bedden zijn wat harder ;). Seats: dat is 3e klas en dan heb je gewoon een normale stoel.

We hadden kaartjes voor een hardsleeper op de 2 middelste bedden. Eenmaal aangekomen bij onze coupé maken we kennis met onze onderburen en ja hoor... een trein vol met Chinezen en precies waar wij slapen zijn 2 Nederlanders!! Overigens erg gezellig de avond mee doorgebracht en ze zouden in hetzelfde hostel als ons verblijven in Pingyao. Verderop ook nog een Italiaan te vinden, die ook richting Pingyao ging. Rond half 10 lag iedereen wel in z'n bedje en gingen de grote lampen uit! Met oordopjes in weer een prima treinreisnacht gehad en om 6:30 werden we weer gewekt, omdat we onze kaartjes weer bij de conducteur moesten inleveren en we daarvoor in de ruil onze eigen papieren kaartjes weer terugkregen.

Eenmaal op station aangekomen stond onze free-pick-up van het hostel waar we verblijven al klaar met een bordje met onze namen erop. In een elektrisch karretje werden we naar ons hostel gebracht, samen met de andere twee Nederlanders. Pingyao wordt ook wel een ‘ancient city' genoemd, een van de weinige stadjes waar je ‘oud-China' nog in actie ziet en is de beste bewaard gebleven oude stad met stadsmuren in heel China. Pingyao is een kleinere stad met zo'n 450.000 inwoners. In 1997 werd de stad door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Ons hostel lag mooi in het centrum binnen de stadsmuren.

In het hostel kregen we te horen dat er die dag nog om 9:00 een toertje vertrok richting ‘Wang family courtyard' en ‘Zhangbi underground castle'. Twee grote bezienswaardigheden in de buurt van Pingyao. Aangezien we hier maar voor twee nachten blijven besloten we gelijk mee te gaan. De twee andere Nederlanders gingen ook mee, gezellig dus! De ‘Wang family courtyard' was een voormalig Qing-dynastie residentie. Het is meer een kasteel dan een gezellig huisje met 123 courtyards (binnenhofjes).
Typisch aan oude Chinese huizen zijn de zogenoemde courtyards. Men leeft met 1 of meerdere huizen rondom een courtyard en daar speelt eigenlijk alles af en daar groeien de kinderen met elkaar op. Dit was verder ook heel goed terug te zien in Pingyao, waar overal binnen de stadsmuren de courtyards te vinden waren. Zelfs het hostel had er één.
Maar de ‘Wang family courtyard' was leuk om te zien: het was bijna helemaal van steen met leuke steegjes en pleintjes en schattige huisjes, die soms ook weer uit hout bestaan. We hebben daar ons voor 2,5 uur goed kunnen vermaken in ieder geval. Buiten de muren van het ‘Wang family courtyard' waren nog oude ‘grothuizen' te vinden waar mensen ook nog steeds in wonen.
Vervolgens reden we door richting ‘Zhangbi underground castle'. Dit is een 1400 jaar oud netwerk van verdedigingstunnels gebouwd aan het einde van de Sui-dynastie. De tunnels zijn verder nooit voor hun doel gebruikt en is daarom ook uiteindelijk vervallen, maar het is gerestaureerd en heropend in 2005. Uiteraard konden we een stukje van deze tunnels van binnen bekijken! Verder was het stadje daarboven (Zhangbi Cun) ook de moeite waard om te zien met straten bestaande uit kinderkopjes en 800 jaar oude gebouwen! Best een schattig stadje. De rondleiding hier was inclusief een gids die vaker niet dan wel te verstaan was in het Engels. Wel grappig, want vaak hadden we vragende blikken onder het motto ‘wat bedoel je nou' en na de zoveelste keer dat ze vroeg of we het snapte, dit maar bleven beantwoorden met een volmondige ‘ja'. Dus af en toe ging de aandacht naar andere dingen uit, zoals een kat met 2 verschillende kleuren ogen (zie foto).

Eenmaal terug in het hostel kwamen we in de huiskamer/lobby nog wat andere reizigers tegen. Een meisje uit Zwitserland van 20 die vloeiend Engels en redelijk goed Chinees kon spreken!! Die heeft hier een jaar highschool gevolgd en Engelse les gegeven. Nu was ze weer in China, omdat ze bij de Expo (Shanghai) heeft gewerkt en volgend jaar een half jaar Chinees wil studeren hier, voordat ze met haar eigen studie begint in Zwitserland. Knap koppie dus ;) Verder nog een grappige Amerikaan, die veel te vaak ‘yeaahh' / ‘righhht / ‘okee', op zo'n lekker Amerikaanse manier gebruikte. Als je d'r op ging letten werd je d'r echt gek van :P Hij gaf ook Engelse les en had op dit moment een paar dagen vrij en was daarom in Pingyao.
's Avonds gezellig met hun en de Italiaan van de trein in een restaurantje gegeten. Wat erg gezellig en leuk was, omdat we van die 2 die Engelse les gaven nog wat leuke info over Chinezen meekregen. Op highschool zijn er eindeloos regeltjes waar aan gehouden moet worden (bv kleding, haar, op school blijven). Verder is het not done om als meisje met jongens op te trekken en andersom. Dus de meisjes en jongens zijn onderling erg close. Verder zijn ze allemaal erg leergierig en staat studeren ook echt voorop, heel anders dan we in Nederland gewend zijn en het liefst zo min mogelijk doen... hier vragen ze om extra huiswerk, puur omdat ze het beter willen hebben dan hun ouders! Wat ook wel grappig was, die Amerikaan vertelde dat hij af en toe een gesprekje probeerde aan te knopen met zijn leerlingen en daarbij vroeg of ze nog broertjes of zusjes hadden, maar na 10 keer achter elkaar ‘nee' als antwoord gekregen te hebben het maar opgaf... (oja, eenkindpolitiek!). Verder zijn onderwerpen over ‘homo's' bij de jeugd lastig om over te praten, het bestaat eigenlijk niet in hun cultuur. Waarschijnlijk is Shanghai een van de weinige steden waar er openlijk voor uitgekomen wordt, ook terug te zien aan de vele homobars.

De volgende dag zijn we Pingyao zelf gaan bekijken. We besloten een fiets te huren (€ 0,11 per dag) en hiermee de vele kleine museumpjes, tempels, torens en de mooie muur van Pingyao te bekijken. De fiets was prima, maar de Chineesjes hier zijn nogal klein... dus het is soms net alsof je op een driewieler rijdt! Het is een heel schattig stadje om te zien!! Helemaal van steen, vele courtyardjes, oude huisjes en overal versierd met rode lampionnetjes! De muur was gebouwd in 1370 en 10m hoog en meer dan 6km lang. Op 1 gedeelte na (is in 2004 ingestort) is de rest helemaal origineel! Op de muur had je nog een mooi uitzicht over het stadje, wat er van boven ook erg apart uitzag! Ook hebben we nog een financieel huis (ouderwetse bank) bezocht, die wel meer dan 100 kamers bezat inclusief kantoren, slaapgedeeltes en keukens. Opgericht in 1823 werd het de eerste bank in China. Verder vonden we tussen al die oude huisjes opeens een kerktoren, dus wij waren toch wel benieuwd of dat een echte kerk was! En ja hoor een katholieke kerk, midden in het schattige stadje Pingyao. We hoorden ze binnen zingen, dus de kerk is nog actief ook! 's Avonds hebben we gezellig met de 2 Nederlanders gegeten en zij zouden die avond al met de trein richting Xi'an gaan. Wij zouden de volgende avond vertrekken.

Op dag 3 besloten we een beetje rustig aan te doen, lekker uitgeslapen dus! 's Middags besloten we weer fietsen te huren en zijn we naar de Shuanglin Temple gefietst, een kleine 6 km buiten Pingyao dus prima te fietsen dachten we! En ja de afstand was inderdaad prima, alleen we moesten over een hele grote weg fietsen waar de auto's behoorlijk hard reden! Maargoed, we hadden de fietsen al gehuurd en zaten al op de weg... en we wilden toch wel graag naar deze Boeddhistische tempel. Erg oud, namelijk van de 6e eeuw en herbouwd in 1571. Met mooie kleine tempeltjes, waar vaak de muren helemaal versierd waren door houten en stenen Boeddha's etc.

Wel leuk aan Pingyao (en later zagen we dat ook in andere steden), is dat ze voor alle bruiloften vuurwerk gebruiken. Dus telkens als je vuurwerk hoort is de kans groot dat daar het feest is en dat kunnen er zo 4 op een dag zijn! Ook echt big happening, met grote opblaasdingen en een stoet met auto's en muziek. Maar wel bij elke bruiloft hetzelfde... haha dus niet echt origineel!

De trein richting Xi'an zou 's avonds om 00:09 vertrekken. Eenmaal aangekomen moet ook hier weer alle bagage door een scan heen en konden we in de vertrekhal plaatsnemen. Wachtend op de trein, verbaasde we ons dat 3 jongens gewoon snel achter elkaar onder de metaaldetector door liepen. Wat er precies gebeurde weten we niet precies (ons Chinees gaat nog niet zover), maar er was in ieder geval rede voor de politiemannen om naar ze te gaan schreeuwen en te gebaren. We hadden het idee dat ze onbeschoft waren en misschien wat gedronken hadden. Na een kwartier lang gedoe (2 personen naar buiten, dan weer naar binnen, 1 persoon in een apart hokje zetten, 2 personen weer naar binnen en vervolgens weer naar binnen, schreeuwen/trekken/duwen), zijn ze uiteindelijk vakkundig naar buiten gewerkt. Een spektakel om te zien, maar helaas begrepen we niet helemaal waar het om ging. Eén Chinees zag er wat rijker uit en zat met geld te wapperen. Het leek alsof die wat meer status had en hij zat ook voortdurend te bellen. Gelukkig deden die politiemannen daar niets mee... Maar we hadden het idee, dat hij misschien een wat belangrijker persoontje was en dat de politieagenten daarom elke keer half toegaven en ze steeds weer half binnen lieten. Gelukkig zaten wij al binnen en hoefden we er ons niet langs te wurmen!

Eindelijk mochten we het perron op, de trein zou bijna komen en van die 3 chinezen hebben we gelukkig niets meer vernomen. Eenmaal in de trein zoeken we ons bedje op en wat blijkt ze zijn bezet!! De conducteur kwam er al snel bij en joeg ze weg... Kennelijk hebben ze een zitplaats voorin en zijn ze naar achter gaan lopen om te kijken of er nog bedden vrij waren! De mensen waren er gelukkig snel uit, maar helaas waren de dekens nu helemaal warm van vieze Chineesjes... niet echt een lekkere binnenkomer dus! Maargoed... er zat niets anders op dan ze nog heel vaak vuil aan te kijken en dan toch maar onder de dekens te kruipen. De volgende morgen komen we dan eindelijk aan in Xi'an.

Beijing

Lieve allemaal,

Weer een berichtje van onze kant. We hebben er alweer 5 nachten Beijing onderhand opzitten en we zijn nu in een wat kleiner oud en meer traditioneel dorpje: Pingyao.

Vrijdagmiddag arriveerde we in Beijing en daar stond een héle dikke Chinees ons op te wachten met z'n Volkswagen om ons naar het hotel te brengen. We moeten zeggen dat we die dagen daarna nog weinig echt dikke chinezen gezien! Temperatuur was >20 graden! Heel wat anders dan we verwacht hadden.... maar de dagen daarna zou het langzaam richting de 13 graden zakken.
We zouden 1 nachtje in een hotel verblijven om even lekker rustig aan te doen en even goed op te frissen, zodat we met een frisse start met Beijing konden beginnen. Het hotel zat midden in een Hutong buurt (een traditionele woonwijk in China), dus we konden gelijk wat meer van de echte locals zien. Die avond heerlijk ‘hot-pot' gegeten. Alhoewel we er veel over hadden gelezen dat het bekend en lekker is, hadden we eigenlijk geen idee hoe het eruit zag en werkte. Dus bij binnenkomst en uiteraard met de menukaart zaten we wat te prutsen, maar uiteindelijk was het erg lekker! Na een klein rondje in onze buurt gelopen te hebben zijn we heerlijk vroeg naar bed gegaan.

Volgende dag hebben we eerst een globale planning gemaakt wat we in China willen zien, aangezien we binnen 1 maand in Hong Kong moeten zijn (visa verloopt dan). Daarna zijn we richting ons hostel vertrokken waar we de komende 4 nachten zouden verblijven: 365 inn. Wat een leuk hostel: goede locatie, gezellig café/restaurant, goede bedden, hele mooie douchruimtes en een behulpzame jongen achter de balie. Gelijk 6 kg aan was laten doen en vervolgens alvast de treintickets bij hem geregeld en het volgende hostel geboekt.

Nu tijd voor Beijing... helaas was er die dag heel veel smog, aangezien het ook aardig windstil was en de smog dus niet kon wegwaaien. Echt vies om te zien: als je recht omhoog kijkt zie je nog enigszins blauwe lucht (want het was die dag niet bewolkt) en hoe verder je omlaag keek, hoe groen/grijziger het werd. Uitzicht was dus but en de zon kleurde heel vies geel door de smog heen. Maargoed, hebben we dat ook een keer meegemaakt ;)
Op naar het Tiananmen square, waar we meteen bij de ceremonie daar belande. Elke dag bij zonsopgang en -ondergang, wordt de vlag resp. omhoog en omlaag gehesen. Uiteraard een hele ceremonie waar soldaten aan te pas komen, het verkeer stop wordt gezet (tijdens spitsuur!) omdat ze de weg moeten kruizen om op het plein te komen en heel veel blikken chinezen zijn opengetrokken die dit minstens 1 keer in hun leven moeten hebben meegemaakt! Na de ceremonie wordt het plein ook weer helemaal schoongeveegd door de aanwezige soldaten. Alleen als de vlag gehesen is mag men het plein betreden. Daarna zijn we richting het Olympisch Park gegaan, waar we uiteraard even de gebouwen van de laatste Olympische spelen wilden bekijken. Birthsnest was erg mooi verlicht, dus dat was leuk om te zien! Vervolgens nog heerlijk dumplings gegeten. Voor wie niet weet wat het is: deeg gevuld met van alles en nog wat (vlees/groenten/etc.).

De volgende dag was het weer een stuk beter, een flinke wind en dus geen smog. Die ochtend zijn we naar de Forbidden City gegaan. Deze wordt zo genoemd omdat het voor 500 jaar verboden toegang was voor het normale volk. Vroeger was de toegangsprijs voor ongenodigde onmiddellijke executie, tegenwoordig volstaat 40 Yuan! De city is de grootste en best bewaard gebleven groep van historische gebouwen in China. De keizers uit de Ming en Qing dynastie verbleven daar.
Vervolgens zijn we naar het Jingshan Park gegaan. Daarin stond een grote berg met een tempel bovenop, waar we een prachtig panorama-uitzicht over de stad hadden. Het park zelf was ook leuk om in rond te lopen, overal zijn mensen aan het zingen of dansen op muziek. Erg gezellig om te zien. Daarna zijn we met een fietstaxi richting de Lama tempel geweest. De chauffeur van de fietstaxi probeerde ons achteraf nog af te zetten door te zeggen dat de prijs per persoon was... Daar deden wij natuurlijk niet moeilijk over en betaalde gewoon de prijs voor één persoon :) Nu een stukje over de Lama tempel zelf: Dit is de meeste beroemde Tibetaanse Boeddhistische tempel buiten Tibet, met mooie daken, fresco's, decoratieve bogen, veel mooi houtwerk en mooie beelden, waaronder een 18 meter hoge Boeddha.
Waarna we op aanraden van Jogchem naar het Da Dong Roast Duck Restaurant zijn geweest, waar we uiteraard de Peking duck hebben geproefd. Voor zo'n €20,- p.p. wat voor Chinese begrippen errg duur is! Het werkt als volgt: Je bestelt je Pekingeend, vervolgens komt de kok met de eend langs de tafel en laat hem nog even zien voordat hij het gaat aansnijden. Daarna pak je een klein pannenkoekje, legt daar je pekingeend in, doet er wat saus op (knoflook of zoete saus e.d.), daarna kan je er nog wat komkommer of suiker bij doen, vervolgens vouw je je pannenkoekje dicht et voilà! Erg lekker!

Maandag zijn we naar het Summer Palace geweest. Het was een erg mooi park met paleistempels, tuinen, paviljoens, meren en een hele lange galerij van een paar honderd meter lang met beschilderingen. In het midden was een berg waar je weer een prachtig uitzicht over het park had. 's Avonds gewacht tot de zonsondergang, wat er erg mooi uitzag achter de bergen. Nog een paar leuke fotootjes geschoten en daarna zijn we richting het CCTV (China Central TeleVision) gebouw geweest, die was ontworpen door Rem Koolhaas. Helaas was het nog niet helemaal af omdat het in begin 2009 nog tijdens de bouw gedeeltelijk was afgebrand, maar van afstand kon je het wel goed zien. Erg mooi gebouw.

Dinsdag hebben we een bezoek gedaan aan de Chinese Muur (Great Wall). We hebben het deel Mùtiányù bezocht. Een 3km lang gedeelte van de muur in behoorlijk oorspronkelijke staat met wel 26 wachttorens en een stuk minder toeristisch dan het meest bezochte gedeelte: Badáling. Heel leuk was dat er een heel oud stoeltjesliftje je naar boven bracht. En wanneer je weer naar beneden wilde kon je gebruik maken van de rodelbaan! Heel erg leuk, maar helaas zat er een sms-ende chinees voor ons die alleen wist hoe ze moest remmen ;) We gingen met een tourtje dat vanuit het hostel was geregeld met ‘no-shopping', dus geen tijdverspilling in lokale theehuisjes en zijdefabrieken. De muur was erg indrukwekkend om te zien, we hadden 3 uur de tijd om erop te wandelen. Dat was nog aardig vermoeiend, aangezien het soms nog best stijl omhoog/omlaag ging! Met de tour gingen ook 2 Duitsers en 2 Serviërs wat wel gezellig was! Vooral met de Duitsers hadden we het wel gezellig en na de toer zijn nog even wat wezen nadrinken en eten in ons hosteltje. 's Avonds hebben we nog een bezoek gedaan aan de Night Market, waar ze werkelijk waar alles aten: van gefrituurde/gebakken wormen, spinnen, slangen tot schorpioenen. Uiteraard moesten wij als toerist zijnde (want volgens mij aten alleen de toeristen dat :P) een schorpioen proberen. Wat vooraf (voor Yasmin) een stuk enger leek dan dat het smaakte! Viel best mee, eigenlijk best lekker: soort chips. Daarna zijn we naar de beroemde Silk Market geweest, waar ze allle dure merken verkopen. Uiteraard nep, maar ze komen wel heel dichtbij! Na een avondje flink afdingen (vaak de prijs tot 6 keer minder maken) waren we echt total-loss en dus tijd om naar bed te gaan ;)

Toen was het alweer de laatste dag in Beijing. We hebben besloten om op die Silk Market voor het grootste deel onze cadeautjes voor familie in te slaan, dus die moesten we natuurlijk kwijt... opzoek naar een Post-office en uiteraard een gevonden. Voor €50,- een pakket van ongeveer 1,2m hoog en 9,5kg zwaar per boot naar Yasmin d'r ouders gestuurd, dus bij deze als jullie iets vreemds krijgen graag even tekenen ;)
Om 19:03 zou de trein vertrekken naar het lieftallig stadje Pingyao. We vertrokken van Station Beijing West en werkelijk waar wat een groot station. Je komt ook alleen binnen met treinkaartjes. Overal zijn enorme wachtruimtes te vinden, waar elke keer bepaalde treinnummers mogen verblijven. Verder zijn er veel winkels en eetshopjes te vinden, het is eigenlijk net een vliegveld zo groot!

Tot slot nog wat opmerkelijke feitjes over Beijing:
In Beijing zijn net zoals in Nederland heel veel fietsers te vinden. De fiets is daar net zoals in Nederland een gebruikelijk transportmiddel om van A naar B te reizen. Daarnaast zagen we ook heel veel elektrische fietsen en scooters. Om eerlijk te zijn hebben we geen enkele scooter mét een uitlaat gezien. Soms best gevaarlijk, want je hoort ze niet aankomen ;) Elektrische fietsen zijn natuurlijk goed voor het milieu (dat is ook waarom er zoveel zijn), maar het schijnt niet helemaal te werken aangezien de accu's van slechte kwaliteit zijn en overal worden gedumpt... niet erg milieuvriendelijk meer!

Naast de Great wall ten noorden van Beijing (Chinese muur) hebben ze ook een Great wall in heel China. Internet is behoorlijk gefilterd hier. Zo werkt Google vaak niet, maar ook Facebook en andere blogsites niet. Wanneer Google het wel doet en je zoekt op bepaalde woorden, dan wordt Google ook weer voor een tijdje geblokkeerd! Dus allemaal erg beperkt. Het schijnt dat de studenten hier wel zo hun trucjes hebben en wij kunnen het gelukkig met een VPN-verbinding naar Nederland ook omzeilen.

Een ander heel heel heel ranzig onderwerp in China is: roggelende chinezen! Werkelijk waar overal en continue zijn ze aan het roggelen. We worden er zelfs rond 6:30 's ochtends in ons hostel wakker van. Het is niet zomaar even spugen, maar het gaat gepaard met een diep hard roggelend/schrapend geluid... dan valt er even een stilte en dan volgt er een spugend geluid met als resultaat een enorme roggel op de grond. Excuses voor de omschrijving, maar het is nog viezer dan dat ;) Enige plek waar we ze niet hebben zien roggelen was in de metro, hier is het ook verboden om te roggelen en zijn er bordjes te vinden met: ‘No spitting'. Deze zijn soms ook in tempels te vinden, maar daar wordt dan weer minder aangehouden.

Alhoewel ze in Beijing redelijk modern zijn en redelijk wat Westerlingen gewend zijn, voel je dat je toch vaak wordt aangestaard. Vooral op toeristische plekken door Chinese toeristen, die het duidelijk minder gewend zijn! Je ziet ze dan ook vaak uitgebreid kijken en maken soms zelfs stiekem fotootjes.

Een ander grappig item is dat het de cultuur is in China om te willen betalen voor de rest wanneer je bijvoorbeeld met een groep uiteten bent. In Nederland zijn we lekker krenterig en als iemand voorstelt om te betalen, dan zie je geen Nederlander moeilijk doen ;) Hier is dat duidelijk anders en ‘vechten' ze soms om wie de rekening mag betalen.

Verder is het metro-systeem in Beijing ook erg goed ingericht, op enkele ‘maars' na. Het ziet er allemaal erg modern uit, goede verbindingen en de metro's volgen elkaar snel. Van binnen kan je ook altijd precies zien waar je bent en waar de metro naar toe gaat. Alles is ook in het Engels (zoals eigenlijk alles in Beijing in tegenstelling tot Rusland!). Bij binnenkomst wordt iedereen ‘gecheckt', alle tassen gaan door de scan. Verder kan je makkelijk kaartjes per rit kopen die geen drol kosten. Dus wij dachten slim te zijn door gelijk heel veel kaartjes te kopen, zodat we niet elke keer kaartjes hoeven te halen. Helaas bleek bij het volgende station, dat het kaartje alleen geldig is op de zelfde dag en vanaf het station waar het gekocht is. Hoe dom is dat?! Aangezien het niet uitmaakt waar je heen gaat, het bedrag altijd het zelfde is...

Tot slot nog iets over de hygiëne van Chinezen. Volgens mij is die soms ver te zoeken... we wilden nieuwe deo kopen en we hebben echt tig supermarkten gehad voordat we aan de hostelboy vroegen waar we het konden kopen. En dat is alleen mogelijk in héle grote supermarkten en zelfs daar is het aanbod schaars en prijzig (€5,- voor een Nivea-bus). Maar problemo solved, Rexona was in de Wal-Mart goedkoper :P

Liefs, Yasmin en Wouter

Treinreis Ulan Bator - Beijing

Wekker om 5:30, heerlijk! Transfer was mooi op tijd, dus hoppa richting het station: Beijing here we come!! Bijna bij het station en toen rolde de auto opeens niet meer zo lekker... een lekke band. Het was niet heel ver meer, maar volgens mij wilde hij ons liever niet alleen over straat in het donker laten gaan (waarschijnlijk i.v.m. met de vele pickpockets hier), dus in no-time werd de band verwisseld... werkelijk een goede pitstop, we konden gewoon in de auto blijven zitten!

In de trein treffen we een gezellig vrouw uit Canada (Beth) en een Mongoolse vrouw. Beth heeft voor 3 maanden vrijwilligerswerk in Mongolië gedaan bij het ministerie van gezondheidszorg. Dus we werden mooi even op de hoogte gebracht over hoe de gezondheidszorg in Mongolië is... en nee die is zeer slecht! Behalve in Ulan Bator is er dus nergens stromend water, maar zelfs in UB waar stromend water is, zijn de ziekenhuizen erg slecht. Vaak geen zeep naast de kraan, 1 wc voor vele patiënten en vaak ook nog zonder wc-papier. Zo af en toe gebruiken ze handschoenen. En standaard is iedereen die in het ziekenhuis komt er ongeveer 10 dagen. Verder is het de cultuur dat de dokter iets ‘moet' doen, dus wat gebeurt er: voor alles en niets krijgen ze een injectie... dan wel gewoon met calcium of glucose, etc... In de meeste landen is het gemiddeld aantal injecties per jaar per persoon ongeveer 5, in Mongolië is dat 40! Er zijn 3 goede klinieken in Mongolië, maar deze zijn duur en de gemiddelde bewoner kan dat zich niet veroorloven. Verder heerst er in Mongolië niet echt een ‘veiligheids/gezondheids'-cultuur... dat is duidelijk te zien aan de velen die overlijden tijdens verkeersongelukken, te veel drinken en dronken op straat in de kou komen te liggen en onderkoeld raken en de vele arbotechnisch-ongeschikte constructies die gebruikt worden in bv de bouw (zelfgebouwde ladders van hout, lassen zonder bril, geen oordoppen/helm), etc. Wat dat betreft zou er nog veel moeten verbeteren...
En wat haar verhaal ook mooi bevestigde was het Mongoolse meisje bij ons in de coupé, die onderweg naar Beijing was om naar een ziekenhuis te gaan... Ze was ziek (geen idee wat er aan de hand was) maar ze maakte duidelijk dat de ziekenhuizen in Mongolië niet goed waren en dat ze daarom naar Beijing gaat!
Verder lekker veel toeristen in de trein en al 3 koppels ontmoet die bezig zijn om naar Australië te emigreren!

Ook tijdens deze treinreis weer het ellenlange wachten bij het verlaten van Mongolië en het binnengaan van China, maarrr dit keer valt er gelukkig ook nog wat te zien tijdens het veranderen van land, namelijk het vervangen van het onderstel van de treinstukken. De Russen waren namelijk zo ‘slim' om hun spoor (en ook in Mongolië) en stuk breder te maken. Dit om een invasie met de trein vanuit China een stuk moeilijker te maken. De hele trein wordt naar een loods toe gebracht en daar wordt elke wagon van elkaar losgekoppeld en even later gaat onze wagon de lucht in. Erg grappig om te zien, maar jammer genoeg gaat het nogal langzaam. In de Lonely Planet stond dat je ook nog uit de trein kon gaan om het vanaf buiten te filmen, maar dat kan jammer genoeg niet meer, dus we hebben alleen de foto's en video vanuit binnen gemaakt ;) Nadat de onderstellen zijn vervangen worden de treindelen weer aan elkaar gekoppeld en rijden we verder China in...
Maar het eindpunt komt de volgende ochtend inzicht, het ziet er buiten allemaal een stuk geciviliseerder uit (soort van een goudpot aan het einde van regenboog). Overal elektriciteitscentrales en veel te veel hoogspanningsmasten (die Chinezen hebben een energiebehoefte zo te zien). Eerste nachtje in een hotel, daarna voor in ieder geval 4 nachten in een hostel. En eindelijk tijd om onze was te laten doen... Duss we hebben er zin in!

Mongolië: Gobi-tour en Ulan Bator

Hoi iedereen!

Heel verhaal hieronder, maar dit is ons verslag van onze belevenissen in de Gobi-woestijn en de laatste dag in de hoofdstad Ulan Bator. De foto's volgen later...

Dag 1
Lokale tijd 6:20 opgehaald van het station door Bert en de buschauffeur, die ons ook voor de rest van de week zou rondrijden. Mongolië staat steeds meer bekend om tasjesdieven en op het treinstation kwamen we daar al achter, omdat Bert zijn telefoon kwijt was en met veel ‘kabaal' dacht dat z'n buurman die had.... maar gelukkig was het loos alarm. De tour zou vertrekken vanaf het huis van Bert, dus daar gingen we als eerste naar toe. Aangezien we tijdens deze tour niet zoveel douchemogelijkheden hebben (tot nu toe nog niets!), mochten we nog even gebruik maken van zijn douche! Even later arriveerde onze kokkin, die ook nog enigszins wat Engels spreekt. Met een 4WD busje, volgestouwd met (voorgemaakt) eten, drinken, extra jerrycan met brandstof op het dak, kookgerei en slaapspullen zijn we vertrokken richting het zuiden. Na een uurtje arriveerden we al bij het begin van de woestijn. Nu stellen de meeste van jullie een woestijn voor als een bak zand, maar (zoals ook op de foto's te zien is) is deze woestijn anders. Gobi betekent letterlijk ‘woestijn' en de Gobi bestaat maar voor 3% uit zandduinen. Het bevat vele steenachtige vlaktes, ruige boomloze bergen en met struikgewas begroeid gebied. Verder is de Gobi één van de minst bewoonde regio's op aarde, namelijk 0,5 persoon per vierkante kilometer.
Onze eerste indrukken van Gobi: glooiend landschap bestaande uit steenachtige grond en af en toe wat laagbegroeiing. Verder hebben we nog verschillende dieren gezien. Namelijk eindeloze hele kleine vogeltjes die heel snel kunnen vliegen en soms met de bus meevlogen, erg mooi om te zien.... maar moeilijk te fotograferen. Verder zien we veel schapen en geiten in 3 kleuren (zwart/bruin/wit), kleine stevige paarden, een verdwaald vosje en vele woestijnmuisjes. We hoorden dat de winter vorig jaar erg slecht was geweest (extreem koud). Hierdoor zijn er vele dieren doodgegaan en dat is nu dan ook goed terug te zien, aangezien je regelmatig skeletten langs de weg ziet liggen. En ook kwamen we al snel de bekende gertenten tegen, waarin de Mongoolse nomaden leven. De wegen waar we op rijden zijn sporen van andere auto's, de ene wat dieper uitgegraven dan de ander. En na verloop van tijd is in de verste verte niets meer te zien, dan eindeloze vlaktes en heuvels. Je hoopt dan ook maar van ganser harte dat de buschauffeur weet waar hij naar toe moet, aangezien er zeer zeer zelden maar een bordje is te vinden. Op z'n snelst rijden we 60km/h, maar meestal tussen de 30 en de 50km/h en zo af en toe staan we bijna stil. Kortom, 250km rijden doe je niet in 2,5 uur maar gerust een hele dag!
De eerste lunchpauze is gelijk op een prachtige locatie, midden in de woestijn bevind zich een apart rotsgebergte (zie foto's). Op een topje in het gebergte dacht Yasmin 2 grote slangen te zien en Wouter moest er maar een stokje naar gooien om te kijken of ze leefden. Gelukkig het viel mee ;) het waren waarschijnlijk de hoorns van een berggeit of -schaap, wat in ieder geval een prachtige foto heeft opgeleverd! Na de lunch zijn we verder gaan rijden en je blijft je verbazen over eindeloze vlaktes en bergen die maar niet dichterbij willen komen. Na meer gepasseerd te zijn begon de zon al aardig te zakken, tegen 6 uur wordt het al snel donker en wil je eigenlijk niet heel veel verder nog moeten rijden.... Op dat moment kwamen wij er achter dat alle slaapplekken ter plekke nog geregeld moesten worden.... maar er is geen hotel of stad in de buurt en alle toeristisch gerkampen waar je normaal met deze tour in de zomer zou verblijven zijn gesloten en afgebroken. Dus we zijn afhankelijk van de nomaden die hier zo her en der hun gertent nog hebben staan en ook dat is lastig aangezien het winter wordt en ze naar andere regio's vertrekken! De eerste avond begon de zon al aardig te zakken toen wij wat bergjes in reden en dan begin je je toch een beetje af te vragen of het allemaal nog wel goed gaat! De kokkin en buschauffeur beginnen dan steeds meer in hun hakkie-takkie taal te praten en onrustiger te rijden, maar uiteindelijk vonden we 2 gertenten. Er werd gevraagd of wij daar mochten overnachten en gelukkig dat mocht en kon. Dit was de eerste keer dat we een ger van binnen zagen, zie foto. Van buiten is het is rond en wit met een rokende pijp, en dan de binnenkant, ze hebben allemaal een zelfde typische inrichten. Een aantal bedden, kleurrijke tapijten aan de muur, in het midden een kachel (gestookt op hout/poepkolen) en een tafeltje en soms wat kastjes. En dit is dan ook hun hele huis, lekker overzichtelijk in één ruimte. Buiten slapen meestal één of twee honden.
Er waren twee gertenten, in de eerste sliep oma met kleinzoon en in de andere de vader. Moeder en de wat oudere kinderen zijn in de stad, omdat ze naar school moeten. Er was dus ruimte over om daar te slapen. De eigenaar van de tent (vader), die bleef er dus ook slapen. We krijgen toen we eenmaal binnen waren gelijk typisch Mongoolse thee aangeboden wat ze overal in Mongolië drinken: een klein beetje thee met heel veel geitenmelk en zout... erg apart. Met avondeten delen we altijd het meegenomen eten met de mensen van de gertent. Verder is het allemaal heel primitief, ze hebben wel vaak een zonnepaneel met een accu waardoor ze een tv'tje (zwart-wit), decoder/schotel en een lamp van elektriciteit kunnen voorzien. Verder is net zoals in de Gobi het water, in en rondom een gertent, erg schaars. Dat betekent, geen douchemogelijkheden en je behoefte in de openbare lucht doen of een latrine als die er is. Na het eten gingen we buiten tandenpoetsen en toen keken we onze ogen uit naar alle steren. Het was helemaal helder en het leek net alsof je je in een koepel bevond, nergens zoveel sterren gezien, waar je ook keek zag je sterren: hele duidelijke Melkweg en een aantal voor ons herkenbare sterrenbeelden. Het was onbeschrijfelijk mooi! Met een lekkere 25 graden vielen we in slaap... Midden in de nacht werden we wakker en brandde de kachel helaas niet meer zo lekker en met een resterend tempratuurtje van 5 graden baal je dat je niet wat meer had aangedaan...

Dag 2
Na een goed ontbijt, nemen we nog even een kijkje rondom de gertent. We zien dat er een enorme kudde geiten is gearriveerd, deze kudde is eigendom van deze familie. Oma is al druk bezig met het melken en ondertussen is de zoon bezig om het haar wat gemakkelijker te maken. Hij gebruikt hiervoor een van de traditionele melktechnieken van de nomaden hier: het in elkaar haken van de hoorns van de geiten om ze vervolgens om de nek vast te binden, waardoor het melken een stuk efficiënter kan! We moeten wel zeggen dat het er erg grappig uitziet (zie foto). Daarna vertrekken we tegen 9 uur verder richting het zuiden. Het landschap verandert langzaam in een steeds vlakker landschap, waar je eindeloos in de rondte kan kijken. We hebben lunchpauze in een klein ‘dorpje' in de woestijn.
Zo af en toe zijn er kleine dorpjes of zelfs een stad te vinden, bestaande uit vooral een hoop gertenten en wat stenen gebouwen: supermarktjes, scholen, hotels, etc. Verder heb je eindelijk weer mobiel bereik (helaas voor Yasmin alleen met Vodafone) en er is elektriciteit te vinden! Enige wat nog ontbreekt, is stromend water en riolering.
We kregen tijdens de lunch een typisch Mongoolse hap: uiteraard weer de melkthee (die dit keer wel héél erg zout was), salade en een soort appelflap, alleen dan gevuld met schapen- en geitenvlees. Schapenvlees wordt heel veel in Mongolië gegeten aangezien ze in grote getalen aanwezig zijn. De smaak is oké... maar het is érg vet en het stinkt! Met een beetje ketchup was het aardig weg te werken, maar de vierde werd toch wel erg veel. Daarna hebben we nog wat lokale supermarktjes bekeken, om vervolgens verder te rijden. Deze dag moesten we een heel eind rijden. Tegen het avonduur bereiken we Tsogt Ovoo waar we dit keer in een hotelletje overnachten. Ook hier geen stromend water en buiten bevond zich dus een latrine. Ze hadden nog wel een schattig kastje staan, waar water in een bak gegoten werd en dat kon je dan met een kraantje aftappen. Er was in ieder geval elektriciteit, zodat we onze camera's en laptop konden opladen!

Dag 3
Na een vroeg ontbijt vertrekken we weer verder richting het zuiden. Vandaag zou een drukke dag worden, aangezien we twee bijzondere plekken in het zuiden van de Gobi zouden gaan bekijken en uiteraard weer veel kilometers moeten afleggen. Het landschap was in het begin weer redelijk vlak en net op het moment dat je denkt het allemaal wel te hebben gezien, doemt er in de verte de toppen van besneeuwde bergen op. Even op het kaartje kijken wat het zou kunnen zijn... en ja hoor we zien een wat bergen op het kaartje aangegeven waarvan de hoogste toppen rond de 2600m liggen. Alleen doordat alles voor de rest redelijk vlak is duur het nog zó lang voordat je in de buurt bent, de bergen lijken werkelijk niet dichterbij te komen.
Maar we rijden door richting Bayanzag, een plaatsje dat om twee dingen bekend staat. Het eerste waar het bekend om staat zijn de wereldwijd bekende opgravingen in 1922 door paleo-ontologist Roy Chapman Andrews van zo'n 100 dinosaurussen (botten) en de eerste ter wereld gevonden dinosauruseieren. Deze botten en eieren zijn voor een gedeelte te zien in het Natuur historisch museum in Ulan Bator, die we uiteraard gaan bekijken. Mongolië is met 40 dinosaurussoorten het tweede belangrijkste land (USA, 64 soorten). Maar naast dit interessante feit, waar op dit moment ter plaatse eigenlijk weinig van terug te zien is, staat het bekend om het stukje landschap. Het wordt ook wel de Flaming Cliffs genoemd: rode zandstenen kliffen. Ze worden ‘Flaming Cliffs' genoemd, omdat ze (vooral tijdens zonsondergang) op vlammen lijken door de kleur. Eenmaal daar aangekomen ziet het er inderdaad prachtig uit! Opeens een stukje compleet ander landschap, bizar maar mooi!
Na een uitgebreide pauze, wat door de kliffen te zijn gelopen/geklommen en mooie foto's te hebben gemaakt, gaan we door richting de besneeuwde bergen op weg naar de gletsjer bij Yolin Am. Yolin Am staat bekend om zijn buitengewoonlijke verschijning: een vallei midden in de Gobi waar gedurende het grootste gedeelte van het jaar meters dik ijs ligt. Om daar te komen moesten we verder rijden richting de bergen... en na verloop van tijd kwamen ze eindelijk eens echt dichterbij. De zon begon al aardig te zakken wanneer wij de bergen inreden... Dus wij hadden zo iets van, hmm hopelijk weten ze wat ze doen, want om in het donker door de bergen te rijden waar de wegen ook niet meer zichtbaar zijn door de sneeuw leek ons niet een heel prettig idee. En dat gevoel werd alleen maar sterker nadat we ook daadwerkelijk voor de derde keer langs het zelfde punt reden in de bergen en die twee voorin weer sneller in hakkie-takkie taal begonnen te praten (Yasmin-stress-momentje). Maar werkelijk waar opeens uit het niets doken er drie gertenten op, wat een opluchting en hopelijk kunnen we hier ook slapen. Na even overleggen krijgen we te horen dat we hier vanavond gaan slapen, maar dat we nu eerst doorrijden naar Yolin Am.
Na een klein halfuurtje rijden en nog 2 km langs een watertje/ijs te hebben gelopen komen we bij een steeds smaller wordende kloof waar meer ijs lag. Het schijnt in de zomer een heel aparte vertoning te zijn, omdat het dan warm is en er geen sneeuw ligt, maar wel opeens heel veel ijs. Ondanks dat het al aardig aan het schemeren was, was het de moeite waard om Yolin Am by night te zien en een stukje door de prachtige bergen gewandeld te hebben met ondergaande zon! Terug naar de Ger, want het wordt onderhand wel heel erg koud (-10). Heel speciaal om weer bij een familie in een gertent te mogen slapen en dit keer zelfs midden in de bergen in de sneeuw.

Dag 4
We besloten de ochtend heel vroeg op te staan om de zonsopgang vanaf de bergen te aanschouwen. Om 7:30 zou de zon opkomen, dus wij zaten iets voor die tijd buiten op een heuvel te wachten. Wel dik ingepakt, want ‘s ochtends vroeg is het echt op z'n koudst en het waaide die dag nogal! De zon kwam op, prachtig om te zien... Een paar mooie foto's gemaakt en toen snel weer richting de ger, aangezien we al rook uit de pijp zagen komen en dat toch wat aantrekkelijker leek dan de kou (>-10) en scherpe wind buiten!
Rond een uurtje of 9 namen we afscheid van de lieve Mongoolse man. Voordat we de bergen verlieten tapten we eerst nog wat water uit een putje, dit keer was het wel lekker water. Bij het vorige water (gekookt water voor thee/koffie) had je elke keer het idee dat er een schaap of geit in het water had gelegen ofzo... en zoals we al eerder over schapen vertelden, het stinkt... en dat maakt de koffie niet lekkerder ;)
Eenmaal de bergen gepasseerd troffen we een gebied waar je af en toe wat meer typische zandduinen ziet. We zouden vandaag ook richting Hongoryn Els gaan, één van de grootste en meest spectaculaire zandduinen in Mongolië. Ze worden ook wel de ‘duut mankhan' (zingende duinen) genoemd. Wanneer er wind is en afhankelijk van de warmte maakt dat een apart/zingend geluid in de duinen (zou moeten klinken als een vliegtuig motor die vertrekt of juist land). De duinen zijn tot 300m hoog, 6-12km wijd en ongeveer 150km lang. Maar voordat we daar waren, was het weer een lange tocht. Maar het landschap was niet zo plat meer, meer duinen en heuvels. We zagen vandaag ook veel kamelen rondlopen, vaak in kuddes en eigendom van iemand. Langs de weg liep een oud Mongools vrouwtje met 2 kamelen die voorzien waren van een ‘zitvlak', zodat er op gereden kon worden. Uiteraard gingen wij even een stop maken en in ruil voor wat koekjes mochten we even op de kameel gaan zitten. Wouter mocht eerst en voor hem was het de eerste keer en niemand (Yasmin zegt nogmaals sorry) had gewaarschuwd dat een kameel nogal wat lompig overeind komt (eerst de achterpoten). Dat heeft voor komisch moment gezorgd en zelfs het oude vrouwtje kon haar lach niet inhouden! Leuke ervaring.
Aan het eind van de middag komen we aan bij Hongoryn Els. Voordat we echt even de duinen in konden, gingen we eerst langs een ger vragen of er meer families in de buurt waren.
De nomaden die in gertenten leven verhuizen ongeveer 4 keer per jaar, meestal wanneer het seizoen verandert. Helaas kwamen wij vaak op plekken waar het in de winter erg koud kan worden en dus de nomaden voor die tijd vaak al verhuisd zijn. Wij zijn hier aan het begin van het winterseizoen, maar gelukkig zijn er nog enkele families te vinden die toch wat langer blijven... maar het is allemaal wel wat meer zoeken!
Ze vertelde dat er achter de duinen nog een aantal families waren. Helemaal goed, dus we hadden nog even de tijd om bij de duinen te stoppen en erop te klimmen! Het was zo'n bizar gezicht, uit het niets duikt er opeens een enorme zandduin op... Daaromheen is gewoon verdord, steenachtig land en dan opeens een metershoge zandhoop (wit/geel woestijnzand). Heel apart gezicht. Vooral ook, omdat achter de duinen een watertje liep met wat meer groene vegetatie... compleet tegenovergesteld. We reden door en vonden een ger die vlak langs de duinen stond, weer een prachtige locatie om te slapen! Je zag dat ook zij al bezig waren met de voorbereidingen voor de verhuizing. Eén gertent was al redelijk afgebouwd en alleen het geraamte stond er nog (zie foto). Deze familie had zelfs een kat als ‘huisdier', ze bonden hem in de tent wel vast aan een touwtje van zo'n 50cm maar ze waren wel lief voor hem. Maar we begrepen dat de kat meer diende voor de vele woestijnmuisjes hier in de buurt! We kregen met z'n tweetjes een privé-tent. De tent was wel erg basic en van binnen geen licht (zonnepaneeltje was alleen bij de tent waar de familie sliep). Maar dat maakte het, met het op hout gestoken vuurtje en een weer een prachtige sterrenhemel alleen maar meer romantisch ;)

Dag 5
Ook vandaag zou het weer een lange dag in de auto worden... zo'n 306 km richting het noorden! Het landschap verandert toch steeds weer een beetje... nu hadden we af en toe maanachtig landschap ertussen zitten. Grijzig van kleur en hele rare ‘hobbels / heuvels'. Aan het eind van de middag arriveren we bij onze bestemming Ongiin Khiid. Het bestaat uit de overblijfselen van 2 monasteries (kloosters): Barlim Khiid en Khutagt Khiid. Er is weinig van over, maar wel interessant om de ruïnes te bekijken. Het klooster (en vele, nagenoeg alle, kloosters) zijn door de Manchurians vernietigd en later (na restauratie) weer in de dertige jaren door Stalinistische zuiveringen. Mongolië is altijd al een Boeddhistisch land geweest, maar gedurende het communisme (1930-1990) is er dus veel vernietigd en werd het bijna verboden. Sinds dat het land democratisch is geworden (1990) speelt het geloof weer een grotere rol en worden vele kloosters weer herbouwd en opengesteld.
Helaas was het zondag en is het klooster dan voor bezoekers dicht... maar na enig overleg met de beheerder werd het voor ons opengemaakt en konden we het alsnog bekijken. Het klooster wordt nu nog steeds gebruikt. Eén tempeltje en een grote Ger zijn van binnen mooi aangekleed en actief voor de monniken, die komen er ook elke dag maar wonen niet meer in het ‘klooster'.
Die avond konden we overnachten bij de familie van de beheerder van het klooster. Ze wonen ook daadwerkelijk op het terrein van het klooster. Op dit moment was alleen moeder en haar zoontje aanwezig. Het kleine zoontje wordt een lama (een boeddhistische priester), net zoals zijn vader is. Er schattig jochie (zie foto's). Ze hadden 3 gers, waarvan 2 aan elkaar gekoppeld waren. Deze ger was zelfs zo luxe, dat er normaal elektriciteit aanwezig was (alleen deed het die avond niet, omdat het die dag stuk gegaan was... de volgende ochtend werkte het weer). Ze hadden zelfs een diepvriezer, een koelkast en een computer erop aangesloten! Nadat het vuurtje weer lekker was aangewakkerd, konden we lekker gaan slapen.

Dag 6
De één na laatste dag alweer van onze Gobi-tour... En uiteraard ook vandaag redelijk wat kilometers gemaakt om aan het einde van de middag Karakorum te bereiken.
In 1220 besloot Chinggis Khaan de hoofdstad te verplaatsen van Khentii naar Karakorum (373km van de huidige hoofdstad Ulan Bator). Voor 40 jaar heeft het als politiek, cultureel en economisch hoofdstad gediend. Nadat het Mongoolse rijk uiteenviel werd Karakorum verlaten en later vernietigd door de Manchurian soldaten in 1388. Van datgeen wat overgebleven was werd gebruikt om Erdene Zuu Khiid (klooster) te bouwen in de 16e eeuw. Helaas werd deze net zoals al die andere kloosters ook tijdens de Stalinistische zuiveringsacties vernietigd. Ook dit klooster werd met de komst van de democratie weer actief. De volgende morgen gaan we het bekijken, wanneer ook de ochtend ceremonies aan de gang zijn.
Na een lange rit met landschap dat weer meer glooiend wordt, bereiken we eindelijk Karakorum. Het plan was als volgt: eerst naar een badhuis om te gaan douchen (YESH!!). Uiteraard is hier ook geen stromend water, maar er zijn wel een paar badhuizen waar de lokale bevolking naar toe gaat om warm te douchen en of naar de sauna te gaan. Maar wat heerlijk om na 6 dagen eindelijk weer onder een douche te stappen! Wouter had onderhand al geen gel meer nodig en Jasmins haar was net flostouw :P
Na de overheerlijke douche zijn we naar een cafeetje gegaan om wat te eten. Net als in Rusland is in Mongolië alcohol een probleem. Ook hier lusten ze graag wodka, maar gelukkig beginnen ze al meer bier te drinken en vind er als het ware een omslag plaats. In het cafeetje aangekomen treffen we wat mensen die gezellig wodka drinken en 1 man die alleen zit met een lege fles wodka voor z'n neus... kijkt wat glazig voor zich uit en jahoor na 5 minuten valt die pontificaal met stoel en al om en blijft liggen! Na een paar minuten vond de barkeeper het wel welletjes geweest en vroeg de andere gasten hem eruit te dragen... maar die man woog over de 100kg, dus dat ging niet echt! Wat ons opviel was dat ze zich erg schaamde voor hem naar ons toe en vroegen of we ergens anders wilde zitten... dus we kregen een privéruimte waar ook een grote tv stond, die normaal gesproken gebruikt wordt voor karaoke. En ja karaoke is héél populair in Mongolië, overal in Ulan Bator zie je karaokebars! Uiteraard kregen we weer schaap (beeeehhh) te eten, dit keer in de vorm van dumpling. Best lekker, maar voorlopig hebben we echt genoeg schaap gehad!
Op naar onze slaapplek. We zouden bij vrienden van Bert verblijven. Zij hebben in de zomer een touristcamp en uiteraard is deze nu ook gesloten. Maar speciaal voor ons mochten wij een nachtje in zo'n commerciële ger slapen. En ja, er was normaal elektriciteit en zo'n grappig wasbakje waar je zelf water in een bak boven moet gieten. Uiteraard blijft het gewoon een ger, maar het mist toch wat charme ;) Maar we kregen wel weer een privéger en er was voor 's avonds een muzikant ingehuurd. Hij speelde op 3 soorten instrumenten (platte harp / houten fluit / horse-gitaar achtig iets met 2 snaren, strijkinstrument). We kregen voor een uur een mini-concert, met allemaal typisch Mongoolse liedjes! Erg leuk om te zien en te horen.

Dag 7
De laatste dag... 's ochtends een bezoek gebracht aan het klooster Erdene Zuu. Het was het eerste Boeddhistische klooster in Mongolië. Ondanks dat er veel vernietigd was, waren er 3 tempels gespaard gebleven voor een onbekende reden. En deze waren werkelijk waar prachtig. Van binnen waren alle beschilderingen en beelden nog origineel uit de 18e eeuw. We kregen een rondleiding, waar info over het klooster zelf en over het geloof werd gegeven. Erg interessant, want nu kunnen we de betekenissen van vele afbeeldingen en beelden beter begrijpen. Daarna konden we het klooster verder zelf verkennen. In de ochtend heb je elke dag ceremonies waarbij de monniken gaan bidden, etc., hier mag je gewoon bij zijn. Erg mooi om zo'n ritueel gezien te hebben.
Na het klooster hebben we nog een rondje gelopen over de zwarte markt. Een heleboel kleine kraampjes waar van alles te koop is. Ze houden kennelijk van snooker, aangezien er wel 10 snooker tafels buiten stonden. Wat ook grappig was om te zien, was hoe het water werd rondgebracht naar alle kraampjes: via een tank op een kar dat door een ezel werd vervoerd. Toch ongelooflijk, dat bijna 43% van alle Mongolen (die dus buiten Ulan Bator wonen) geen stromend water heeft. Iets wat voor ons zo normaal is, moeten zij elke dag maar weer zien te regelen.
Na de zwarte markt beginnen we aan de terugtocht naar Ulan Bator. En wat zien we: een geasfalteerde weg! Op Ulan Bator na (waar gewoon geasfalteerde wegen zijn) is er één geasfalteerde weg gemaakt in Mongolië, helemaal van Oost naar West. Wat heerlijk snel en zonder hobbels (af en toe wel overstekend wild), zo'n 300km afgelegd in 1 middag!
In UB hebben we 's avonds nog in een restaurantje gegeten en daarna werden we naar het hostel gebracht waar we de laatste 2 nachtjes in Mongolië zouden verblijven... heerlijk zacht bed en heerlijk lang geslapen!

Dag 8
Laatste dagje in Mongolië verblijven we in Ulan Bator zelf.
Een stad waar meer dan één miljoen mensen wonen (2.6 miljoen in heel Mongolië), een stad met veel fabrieken, een stad met veel smog, een stad waar velen in grauwe gebouwen wonen, een stad waar ook nog velen in gers wonen, een stad met stromend water, een stad met billboards, een stad met files, een stad waar men erg slecht rijd en vele ongelukken gebeuren, maar een stad dat enorm groeit en trots is op het feit dat het weer democratisch is en zijn geloof kan beoefenen.
Bert bood ons nog één van z'n chauffeurtjes aan en we hadden dus voor de hele dag een privéchauffeur die ons overal een bracht en overal netjes op ons wachtte! Heel relax! 's Ochtends naar Gandan Khiid geweest: het grootste klooster van Mongolië. Deze stond eerst in het midden van UB, maar die is in 1838 verplaatst naar zijn huidige locatie. Een eeuw later groeide het klooster en bevatte het 9 tempels of instituten, een bibliotheek en huisde ongeveer 5000 monniken. Ook dit klooster werd natuurlijk weer door de communisten in 1938 behoorlijk vernietigd. De monniken werden vermoord, gevangen genomen of gedwongen het leger in. Vijf tempels zijn toen vernield, de overig gebleven tempels werden gebruikt door Russische ambtenaren of als stal voor paarden, over heiligschennis gesproken...
De tempels van het klooster waren erg mooi, maar alles eromheen was nogal rommelig. Vele stukken van de straat zijn gewoon zand en er veel tegels liggen los. Ook zijn er veel verkopers van vogelvoer, dus er zijn heel veel duiven te vinden in het klooster. In de grootste tempel stond een 26,5 meter hoog beeld van Janraisig. Ook dit beeld was vernietigd in 1938, maar in 1996 weer herbouwd.
Na het bezoeken van het klooster zijn we naar het Nationaal historisch museum van Mongolië geweest. Vervolgens heerlijk gegeten bij ‘Modern Nomads', een restaurant die Mongools eten op een wat moderne manier klaarmaakt, erg lekker! Vervolgens het Natuur historisch museum bezocht, waar vele complete dinosaurusskeletten en botten aanwezig waren en (voor de liefhebber) inclusief één compleet skelet van een 3m grote, 5 ton zware, vleesetende tarbosaurus! Erg mooi en interessant om te zien. Vervolgens een bezoek gedaan aan het bekendste plein van Ulan Bator: Sakhbaatar plein, waar het imponerende staatsgebouw aan staat. Daarna nog even de supermarkt en de gigantisch grote shopping mall ingedoken, om weer op tijd thuis te zijn. Aangezien morgen om 6:20 de transfer klaar staat om ons naar de trein naar Beijing te brengen!

Liefs Yasmin en Wouter